Bobsleester Karlien Sleper kan weer laten zien wat ze in haar mars heeft

Monobobben staat in Beijing voor het eerst op het programma van de Winterspelen. Maar een nieuwe discipline brengt ook kinderziektes met zich mee. Karlien Sleper ondervond dat op een harde manier.

“Ik dacht: waarom doe ik dit, als ik toch niet op het hoogste niveau kan meedoen?”

Aan het woord is Karlien Sleper. Het nieuws van het IOC om de monobob als nieuwe discipline aan het programma van Beijing 2022 toe te voegen, kwam voor haar als een uitgelezen kans om haar olympische droom te verwezenlijken. Maar na een succesvol jaar in de eenpersoonsbobslee werden de regels aangescherpt, waardoor ze niet kon meedoen met de wereldbekerwedstrijden.
 
IJsduwen
Het IOC streeft ernaar om net zoveel vrouwelijke als mannelijke deelnemers te hebben. Daarom wilde de sportkoepel een extra bobsleeonderdeel voor vrouwen op de Winterspelen, naast de tweepersoonsbob. Net als bij de mannen werd geëxperimenteerd met een vierpersoonsbob, maar dit leverde te weinig teams op. Daarom werd gekeken naar de eenpersoonsslee.

In de zomer van 2018 was de kogel door de kerk.

Het Internationaal Olympisch Comité kondigde aan dat monobobben in Beijing 2022 voor het eerst op het programma van de Winterspelen zou staan. Voor de op dat moment 25-jarige Karlien kwam de olympische droom ineens binnen handbereik.

Want eigenlijk had ze haar carrière als topsporter al opgegeven. De inwoonster van Epe deed sinds haar zevende aan atletiek. Als discuswerpster en vooral als speerwerpster haalde ze de nationale top. Maar vanwege een schouderblessure moest ze stoppen met speerwerpen.

Karlien was al twintig toen ze voor het eerst in een bobslee stapte. Ze kreeg een uitnodiging om mee te trainen op de bobstartbaan in Harderwijk en mocht vervolgens met de Nederlandse bobsleebond op trainingskamp, ijsduwen in het Duitse Oberhof. Daarna ging het snel.

“Ik kreeg een kledingpakket en kon als remster met het Development Team mee naar wedstrijden”, vertelt ze.
 
Bewegingsagogie
Na twee jaar stapte ze over naar een Oostenrijks team. Nederland had geen stuurvrouw meer en dit was voor Karlien de kans om verder te komen in de sport. Met Katrin Beierl werd ze veertiende op het WK. Maar een voetblessure leek het einde van Karliens carrière in te luiden. Ze moest stoppen met de tweevrouwsbob en richtte zich op haar studie Psychomotorische Therapie en Bewegingsagogie.

“Ik had het WK gedaan, dat leek voor mij het hoogst haalbare”, blikt Karlien terug. “In Nederland lag het bobsleeën qua sponsoring op z’n gat. Maar toen kwam in de zomer van 2018 het IOC met het nieuws dat monobobben olympisch werd. Het instappen was heel makkelijk: er werden sleeën beschikbaar gesteld, er was hulp aanwezig.”

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Karlien Sleper (@karliensleper)

Ineens was het ook voor kleine bobsleelanden zoals Nederland mogelijk om mee te doen om de prijzen.

“De sleeën zijn voor iedereen hetzelfde, de ijzers ook. Het komt echt aan op de atleet: de starttijd en het naar beneden sturen. Dat is super”, aldus Karlien.

Eigen slee
Bij de eerste de beste monobobwedstrijd van de Internationale Bob and Skeleton Federation (IBSF) werd Karlien derde. In het seizoen 2019/2020 won ze zelfs twee races in het Amerikaanse Park City.

Maar een jaar geleden scherpte de IBSF ineens de regels aan. De sporters moesten hun eigen slee aanschaffen en zelf voor begeleiding en transport zorgen.

“Toen dat nieuws kwam, dacht ik dat ik ermee moest stoppen”, bekent Karlien. “Een slee kost 25.000 euro en dan heb je alleen nog maar een slee. Het seizoen daarvoor had ik voor 10.000 euro gedraaid. Gelukkig kwam NOC*NSF met projectondersteuning om een slee aan te schaffen. En met meerdere sponsors kon ik mijn seizoen doen.”

Maar daarmee was het nog niet gedaan.

De IBSF wilde dat meer vrouwen uit de tweepersoonsbob de overstap maakten naar de monobob. Sporters zoals Karlien, die op dat moment inmiddels een paar jaar ervaring hadden met de monobob, zouden dan in het voordeel zijn en werden daarom uitgesloten van deelname aan de World Cups.

“Dat was echt een hele grote domper”, vertelt Karlien.

Mind-switch
Als spurbob kreeg ze alsnog een rol in het wereldbekercircuit. Dat is degene die voor een wedstrijd als eerste de baan test. Hierdoor kon ze toch haar afdalingen maken. Ze benaderde haar nieuwe rol alsof ze een van de deelnemers was, dus met het wedstrijdpak aan en dezelfde voorbereiding op de races.

Maar het kostte haar wel wat tijd om de knop om te zetten.

“Dat was even een mind-switch”, bevestigt ze. “Ik wilde laten zien wat ik kan, dus moest ik presteren in wedstrijden. Maar nu veranderde mijn doel. In plaats van presteren werd het ervaring opdoen.”
 
Dit olympische seizoen kan ze wel weer als volwaardig deelnemer meedoen aan de World Cups.

“Nu kan ik weer laten zien wat ik in mijn mars heb”, zegt ze. “Als dit de weg is van de eerste keer monobob op de Spelen, dan is dat zo. Ik kan er zelf niet veel aan veranderen.”
 
Karlien moet zich nog wel voor de Winterspelen kwalificeren. Een top-12 notering tijdens een wereldbekerwedstrijd is de eis. Daarvoor heeft ze tot 16 januari de tijd, want dan sluit de kwalificatietermijn.

Ervaring met de olympische baan heeft ze in ieder geval al wel. In oktober was ze bij een test-event in China. Daar ging ze 33 keer naar beneden.

“Het waren de eerste afdalingen van het seizoen, het was nog zoeken naar het gevoel. Ik heb goede en minder goede dagen gehad. Maar ik denk wel dat ik de baan goed heb leren kennen.”

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Karlien Sleper (@karliensleper)