Hetty van de Wouw: “Spelen hebben me nog meer zelfvertrouwen gegeven”

Hetty van de Wouw won in Parijs olympisch zilver op het onderdeel keirin. De 26-jarige baanwielrenster uit Kaatsheuvel gaat terug naar dat moment en vertelt wat deze medaille voor haar betekent.

“Je weet gewoon: ik ben hier op het allergrootste toernooi. Hier heb ik zoveel jaar voor getraind. Dus het is superspeciaal. Ik zat meteen al goed in het toernooi. Dat begon eigenlijk al met de teamsprint die een paar dagen eerder was. Ik merkte dat ik heel hard reed. Daardoor krijg je vertrouwen.” 

“Ik dacht: oké, hier kan iets moois uitkomen. Maar ik moet wel tactisch het goede doen en zelfverzekerd rijden. Dat is heel belangrijk bij ons. Dus als je een keuze maakt, ook echt vol voor die keuze gaan. Soms ga je wel eens rijden op tegenstanders. Zo van: die en die is goed en ik ga met die mee. Maar als je dat doet, dan ben je te afhankelijk van iemand anders.”

“Ik merkte dus dat ik goed was, dat ik gewoon naar voren kon gaan. Ik kon mensen achter me houden en op die manier ook winnen. De voorrondes van de keirin won ik allemaal. Dus in de finale wist ik dat ik gewoon moest doen wat ik daarvoor ook had gedaan en niet ineens anders moest rijden omdat het die finale was. En dus zelfverzekerd rijden.”

Goede keuze

“Ik ben een sprinter en rij ook de sprint, de teamsprint en een tijdrit over een kilometer. Maar de keirin rij je in een groepje, dus dat vereist een andere manier van rijden. Je moet sowieso kijken naar de rest natuurlijk, want je wilt weten wat doen zij en wat is dan goed voor mezelf om te doen. Maar je moet je er ook niet teveel door laten leiden, anders wacht je misschien te lang of ga je juist te vroeg. Het is superbelangrijk dat je ook je eigen kracht blijft inzien.”

“Wanneer ik mijn strategie bepaal? Je weet een half uurtje van tevoren de heat, dus tegen wie je moet rijden. Maar je weet pas twee minuten voor de start op welke positie je zit. Daar loten we om. Een 1 of 6 (helemaal vooraan of juist achteraan, RS) is natuurlijk best wel anders. En alles daartussenin, dat maakt wel echt een verschil. En dat weet je gewoon pas heel kort van tevoren."

"Dus je moet dan toch echt op dat moment kijken: oké, welke positie zit ik en welke positie zit de rest en wat denk ik dat zij gaan doen? En hoe kan ik daar dan het beste op anticiperen? Als je op 1 zit, dan hoef je niet naar voren te gaan. Maar als je op 6 zit, dan wil je niet te lang achterin blijven hangen. Want als de rit lang duurt, dan wordt het heel lastig om daar nog overheen te komen.”

“Tijdens de Spelen in de finale startte ik op 3. Dat was best een fijne plek. Maar ik wist wel van: ik wil hier toch niet blijven hangen, want ik vond het wel fijn om naar voren te gaan en dan te zien wat er dan zou kunnen gebeuren. Ik ben wel heel trots op dat ik daar op dat moment een goede keuze maakte. Dat ik dat zo goed heb ingeschat.”

Tactiek

“Ik zei net al dat ik meerdere onderdelen rijd en ik heb ook geen voorkeur. Ik vind de mix van teamsprint, sprint en keirin heel leuk. De teamsprint is heel vet om dat samen te doen. Technisch goed uitvoeren en gewoon heel hard rijden, als je dat goed uitvoert, dan ben je ook goed. Dat is op de sprint en de keirin wat minder. Daar komt ook de tactiek echt bij kijken. Dat ik al die onderdelen rijd, vind ik superleuk.”

“Maar het is ook zwaar. Zeker als we ook die kilo (1 kilometer tijdrit, RS) tussendoor rijden. Deze ging voor vrouwen altijd over 500 meter, maar nu hebben ze het gelijk getrokken met de mannen en is het 1 kilometer. De tijdrit is niet olympisch. Daarom heb ik die de laatste anderhalf jaar voor de Spelen niet gereden, zodat ik me volledig kon voorbereiden op de olympische onderdelen.”

Presteren onder druk

“Wat die medaille voor mij betekent? Dat ik goed kan presteren onder druk, dat ik weet wat voor mijn werkt, dat ik me goed heb voorbereid, dat de trainingen hebben gewerkt. En dat ik uiteindelijk gewoon supertrots mag zijn. Ik keek laatst een keer die keirin terug. Mijn vriend zette het aan op tv. Als ik dan naar mezelf kijk denk ik: zo, je maakt ook maar de goede keuze op het goede moment. Je moet wel je hoofd koel houden. Je moet niet de gedachte de overhand laten nemen van: ik sta nu in de finale van de Spelen, ik moet het nu doen. De ervaring dat je zo in controle bent van jezelf, is superfijn.”

“In het verleden heb ik een eetprobleem gehad. Daar heb ik vorig jaar al het nodige over verteld, ook in de media. Gelukkig voel ik me al weer een aantal jaar goed. Als ik uitzoom en terugkijk: een paar jaar eerder voelde ik me rot en presteerde ik totaal niet op niveau. Dat ik in die paar jaar alsnog een medaille heb behaald, is supermooi. Achteraf besef je dat pas, want op dat moment was ik er niet mee bezig.”

Goed in mijn vel

“Of die medaille mij als renster heeft veranderd? Nee, ik denk het niet. Misschien heb ik iets meer zelfvertrouwen gekregen. Maar dat hebben die vierde plaatsen op de sprint en de teamsprint ook gedaan. Daar liet ik ook zien dat ik heel goed was. Dus ik denk dat die medaille daar wel iets aan heeft bijgedragen, maar eigenlijk vooral heel de Spelen. Gewoon hoe ik me daar voelde, hoe kalm ik was. Omdat ik op dat moment al besefte van: dit gaat eigenlijk gewoon echt goed en dit loopt gewoon lekker, ik zit goed in mijn vel.”

“Bij eerdere grote toernooien was het zelfvertrouwen er wel, maar minder. En daardoor zit je misschien ook iets anders in je vel, dat je iets minder zelfverzekerd rijdt. Ik denk dat ik het laatste jaar aan mezelf heb bewezen dat ik wel echt heel goed ben. Ik heb in 2023 pas mijn eerste keirin op een WK gereden bijvoorbeeld, dus zoveel had ik er nog niet gereden. Ik moest nog meer ervaring opdoen. Ik denk dat dat ook heel erg heeft geholpen.”

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Hetty (@hettyvandewouw)