Michelle Velzeboer over topsport met haar zus: mooi, maar soms ook lastig

Shorttrackster Michelle Velzeboer barst van de ambitie. Daarbij kijkt ze goed naar haar oudere zus Xandra, die al een grote mevrouw is in deze sport. Michelle wil zijn waar Xandra is.

Als je een interview doet met Michelle Velzeboer (21), dan komt haar familie vroeger of later altijd wel ter sprake. Haar vader Marc deed in 1992 mee aan de Olympische Winterspelen, net als haar tantes Simone en Monique. Allemaal shorttrackers uiteraard. Wordt Michelle daar nooit eens moe van?

“Ik vind het alleen maar mooi dat je dit kan delen met de hele familie”, zegt ze. “Het is natuurlijk altijd al heel leuk als je familie heel erg meeleeft, maar als ze dan ook zelf nog dezelfde sport op hoog niveau hebben beoefend, dan kan je echt elkaar helpen en begrijpen. Dat is heel fijn. Daarnaast vind ik het ook leuk om die verhalen te horen. Dat ze bijvoorbeeld wedstrijden hadden op heel andere plekken dan waar wij nu komen, zoals Australië.”

Michelle heeft er wel eens beelden van gezien. “Die zijn natuurlijk van een stuk lagere kwaliteit dan nu”, lacht ze. “Het is heel grappig om te zien hoe de sport zich heeft ontwikkeld. Als je kijkt naar veiligheid dan was het toen een heel ander verhaal, maar ook qua techniek. Het was gewoon een heel andere sport. Daarnaast heb je nu ook een mixed relay, wat ook een heel leuk onderdeel is.”

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Xandra 🦹🏼‍♀️ (@xandravelzeboer)

Iemand als thuis

En dan is er natuurlijk Xandra. De twee jaar oudere zus van Michelle werd een aantal keren wereldkampioen en heeft ook al een gouden olympische medaille op zak. “Als ik naar haar kijk, dan is dat iets waar ik zelf ook wil komen,” zegt Michelle. “Xandra had met Suzanne Schulting een groot voorbeeld en dat heb ik nu met Xandra. Dat is heel uitdagend en heel mooi, maar het kan soms ook lastig zijn. Omdat je jezelf steeds vergelijkt met je eigen zus. Je wilt datzelfde niveau halen of misschien nog beter. Maar Xandra is natuurlijk iets ouder, maar ook nog steeds in ontwikkeling. Dus als ik dit jaar beter ben dan vorig jaar, is zij dat ook. Dus dan blijft ze nog steeds een beetje beter.”

“Maar het is ook heel mooi dat je samen met je zus aan topsport kunt doen. We rijden samen de relay en daarop kunnen we samen presteren. En dat je met je zus naar al deze wedstrijden kunt gaan is ook heel fijn. Want je bent ver van huis, maar je hebt toch iemand bij je die als thuis is.”

Michelle constateert dat ze de afgelopen tijd vooral vooruitgang heeft geboekt op fysiek vlak. “Ik ben dit jaar echt vooruit gegaan in het krachthonk en dat merk ik ook op het ijs. Maar technisch gaat het allemaal ook weer veel beter dan afgelopen jaar. Ik merk dat ik nu alweer verder ben dan vorig jaar in de zomer. Die kracht kan je nog meer kwijt op het ijs en dat zie je dan weer terug in de tijden en snelheden. Dus ja, ik merk dat ik gewoon overall een betere schaatser ben en dat is een lekker gevoel.”

Overtuigend goed

Michelle debuteerde in 2022 in het wereldbekercircuit. Dat was het seizoen na de Olympische Winterspelen in Beijing. Ze was er graag bij geweest in China, maar vanwege corona – en haar eigen programma als shorttrackster - ging dat niet. Op de tv zag ze hoe haar zus olympisch kampioen werd op de relay, samen met Suzanne Schulting, Selma Poutsma en Yara van Kerkhof. “Dat was echt supermooi”, herinnert Michelle zich.

“Hier hadden ze jaren naartoe gewerkt. We wisten allemaal dat goud het doel was en als dat niet zou lukken was dat teleurstellend geweest. Ze waren ook heel overtuigend goed dat seizoen. Maar je weet nooit wat er gebeurt. En de Olympische Spelen is een andere wedstrijd dan de rest van het seizoen. Iedereen piekt op dat moment, dus je weet nooit hoe je tegenstanders ervoor staan. Maar het is ze gelukt. Ik moet zeggen dat ik toen wel dacht: ‘Wauw, dit is echt zo mooi, dat wil ik ook een keer meemaken’. Dus ja, dat is het doel uiteindelijk.”

Natuurlijk, de individuele afstanden zijn mooi, maar de relay geldt toch als het koninginnennummer binnen het shorttrack. Michelle heeft de afgelopen twee seizoenen al de nodige rondjes meegeschaatst in de Nederlandse aflossingsploeg. Met het jaar lijkt ze een vastere waarde te worden.

Zo reed ze in 2023 tijdens het WK in Seoul nog alleen de voorronde. Tijdens de finale moest ze toekijken hoe haar landgenoten de wereldtitel veroverden. “Toen was ik daar helemaal tevreden mee”, vertelt ze. “Ik had ook niet het gevoel dat ik iets had gemist. Het was een heel sterk team, dus daar moet je dan je plek in vinden. Maar ik merkte wel dat ik best een goede snelheid had en dat ik er dicht tegenaan zat.”

Lastige situatie

Het afgelopen seizoen was het minder duidelijk welke vier vrouwen namens TeamNL de aflossingsploeg zouden vormen. Dat kwam mede doordat Suzanne Schulting vanwege oververmoeidheid een rustperiode had ingelast. Michelle reed de eerste vier wereldbekers, waarna de teruggekeerde Schulting de laatste twee voor haar rekening nam.

Michelle: “Ik denk dat ik in het seizoen heb laten zien dat ik wel in staat was om een goede relay te rijden. Alleen het was gewoon een lastige situatie omdat we eigenlijk met vijf dames een heel goed relayteam hadden. Maar ja, er kunnen er maar vier rijden.”

In maart tijdens het wereldkampioenschap in Rotterdam stond de formatie van tevoren niet vast. Maar in de finale van de duizend meter kwam Suzanne Schulting ten val, waarbij ze haar enkel brak. Yara van Kerkhof, Selma Poutsma en de zussen Velzeboer reden de finale en prolongeerden de wereldtitel. Michelle: ”Het was natuurlijk heel ongelukkig dat Suzanne ten val kwam en dat ze haar enkel heeft gebroken. Maar doordat we de eerste vier wereldbekers met dat team hebben gereden, waren we heel vertrouwd in die opstelling. Dat zorgde ook wel weer voor rust.”

Samen met haar zus op de hoogste trede van het erepodium; voor Michelle was het een droom die uitkwam. “Dat was echt zo mooi om mee te maken. En al helemaal in eigen huis, in Ahoy, met zoveel publiek en dat geschreeuw, iedereen was natuurlijk helemaal blij. Het was voor Nederland een niet zo heel succesvol weekend. En dat het dan toch op die manier werd afgesloten, was natuurlijk wel heel mooi."

Basisplaats

Deze zomer maakte Yara van Kerkhof bekend te stoppen met topsport. Hierdoor lijkt Michelle in de relayploeg verzekerd van een basisplaats, om het in voetbaltermen te zeggen. “Zo zie ik het wel”, zegt ze. “We zagen al aankomen dat Yara misschien ging stoppen. Ik keek daar wel tegenop, dat dat ging gebeuren, omdat ik een hele goede band met haar heb. Ik kon altijd mijn ei kwijt bij haar. Ik heb heel veel van haar geleerd.”

Want Yara haar rol was meer dan één van de vier op het ijs. Bondscoach Niels Kerstholt noemde haar ‘de lijm in het team’. “Dat was ook echt zo”, onderschrijft Michelle. “We missen haar, maar het vindt wel weer een plek. Dat heeft misschien een beetje tijd nodig, maar op dit moment gaat het goed. We hebben zoveel van haar geleerd; dat kunnen we nu ook weer gebruiken.”