Shorttracker Friso Emons: “Ik geloof niet in perfectie”

In de laatste World Cup-race van vorig seizoen, pakte shorttracker Friso Emons zijn eerste wereldbekermedaille. De 26-jarige Brabander wil deze jaargang de goede lijn doortrekken. Zeker nu bekend is geworden dat de nieuwe ISU World Tour in februari zijn geboorteplaats Tilburg aandoet.

Friso Emons wist niet wat hij hoorde toen de internationale schaatsunie ISU de kalender van de nieuwe World Tour bekendmaakte. Zijn geboorteplaats Tilburg is één van de zes plaatsen die de wereldtop dit seizoen aandoet, tijdens de prestigieuze opvolger van de World Cup. In 2026 is het plaatselijke IJssportcentrum bovendien het decor van het Europees kampioenschap shorttrack.

“Als ik daar mag schaatsen, is dat een droom die uitkomt, waarvan ik nooit wist dat het mogelijk was”, reageert Friso. “Ik dacht wel eens: ‘Hoe gaaf zou het zijn als we een keer een wereldbeker of ISU-wedstrijd in Tilburg mogen rijden?’ Het is een mooi stadion, er kunnen veel mensen in. Maar ik had me nooit voorgesteld dat het ook echt realiteit ging worden. Dat is nu ineens zo.”

“Daar is het is het voor mij echt begonnen. Ik heb daar nog herinneringen van als kind. Dat ik daar door die gangen ren en op het ijs stap. Dat brengt voor mij een extra dimensie mee.”

Het echte racen

In die tijd was het nog helemaal niet mogelijk om te shorttracken in Tilburg. Friso begon als langebaanschaatser en moest voor de korte baan uitwijken naar Shorttrack Brabant in Den Bosch. “Ik ben er een beetje ingerold”, vertelt hij. “Mijn vader nam me een keer mee naar een clinic. Ik vond dat veel leuker dan gewoon schaatsen en uiteindelijk heb ik de overstap naar het shorttrack gemaakt.”

Inmiddels woont hij in Heerenveen en traint hij met de top van Nederland. Hij komt het best tot zijn recht op de langste afstand, de 1.500 meter. Dan is er ruimte voor “het echte racen”, zoals hij het noemt. “Het spelen met lijnen, de wisselingen daarin, wanneer schuif je op, wanneer ga je naar voren? Het inzicht daarvan, daarin heb ik me de afgelopen jaren ontwikkeld.”

“De 1.000 meter is vergelijkbaar met de 1.500 meter, alleen is dat net even wat explosiever dan de 1.500 meter. De 500 meter rij ik eigenlijk nooit. Dat racen is gewoon wat ik het mooiste vind. Inspelen op situaties, keuzes maken op basis van wat er gebeurt en lezen wat de anderen doen. En dan daar zelf beter uitkomen.”

Instinct

Tijdens de wereldbekerwedstrijd van februari in het Poolse Gdansk gaf hij hiervan een perfecte demonstratie. De Koreaan Ji Won Park wilde in de finale van de 1.500 meter een blok zetten. Maar Friso had hem door, veranderde bliksemsnel van lijn en passeerde zo twee man. Vlak voor de finish kwam hij nog ten val, maar zijn positie was goed genoeg om glijdend het brons te pakken.

Friso lacht als hij aan die actie terugdenkt. “Soms is het beste plan om geen plan te hebben en op je instinct af te gaan. Doordat ik dat zoveel mogelijk heb ontwikkeld, kan je op een gegeven moment in elke situatie uit de voeten. Zo is dat in Gdansk ook gegaan, waardoor ik uiteindelijk die medaille pakte.”

Hoewel Friso sinds 2018 World Cup-wedstrijden rijdt, was het pas zijn eerste podiumplaats. Hij had al wel een aantal EK-medailles veroverd, maar de wereldbeker heeft meer prestige. Daarom voelde die plak als een verlossing, vertelt hij. “Ik zat daar voor mijn gevoel best wel lang op te wachten”, bekent Friso.

“Twee jaar geleden ben ik vier keer vierde geworden en afgelopen jaar heb ik ook een aantal vierde, vijfde en zesde plekken gehaald. Je moet eerst finaleplekken halen en dan komt die medaille er ook wel een keer uit. Maar ik had heel veel finaleplekken, maar geen medailles. Ik greep er steeds net naast. Daarom was het in Gdansk heel fijn dat het wel lukte.”

Drempel

Het was de laatste afstand van de laatste wereldbekerwedstrijd van het seizoen. Friso hoopt de goede lijn deze jaargang door te trekken. “Ik heb daar wel vertrouwen uit gehaald. Maar elk seizoen is weer nieuw. Je prestaties van het jaar daarvoor geven geen garantie voor het jaar daarna natuurlijk. Maar qua ervaring en zelfvertrouwen helpt het zeker wel mee.”

Het gaat Friso te ver om te stellen dat die medaille hem over een drempel heeft geholpen. Daarvoor rijdt hij al langere tijd te goed. “Ik heb het gevoel dat ik de afgelopen twee jaar al over die drempel heen ben gegaan. Alleen moet het net die goede kant op vallen door die medaille te winnen.”

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Friso Emons (@frisoemons)

Friso geeft daarbij ook de credits aan zijn coach, Niels Kerstholt. “Sinds we met Niels trainen heb ik mezelf gevonden als schaatser. Ik reed daarvoor bijvoorbeeld nooit relays, maar de afgelopen twee jaar heb ik bijna geen relay gemist. Hoe dat komt? Ik ben natuurlijk wat ouder en een beetje ervarener. Ik denk ook dat ik me de afgelopen twee jaar dusdanig heb ontwikkeld dat ik een logische keuze ben om de relays te rijden. Dat is fijn en dat geeft ook vertrouwen.”

Evolutie van de sport

Op welke punten kun je je nu nog verder ontwikkelen? Friso: “Ik denk gewoon in algemene zin. Op het gebied van kracht, snelheid en uithoudingsvermogen is alles nog te verbeteren. Want ik voel dat ik nog elk jaar sterker word. Maar ook waar we het net over hadden, die punten waarop ik me heb ontwikkeld, ook dat kan altijd beter. Ik geloof niet in perfectie. Er is altijd iets wat je beter kan doen of waarin je nog beter kan worden. Ik denk dat het belangrijk is om juist die sterke punten nog sterker te maken. Zodat ik daarin nog meer kan uitblinken.”

“Dat hangt ook samen met de evolutie van de sport. Want hoe meer mensen dat onder de knie krijgen, hoe meer jij je ook moet ontwikkelen om dat dan vervolgens weer tegen te gaan. Het is een oneindig proces.”