Kim Emmen is gewoon ‘one of the guys’

Eind juni maakte bondscoach Jos Lansink de vier Nederlandse springruiters bekend die hij meeneemt naar de Olympische Spelen in Parijs. Kim Emmen is de meest opvallende naam in het team. De 28-jarige amazone gaat mee naar Frankrijk als reserve.

De namen van Harrie Smolders, Willem Greve en Maikel van der Vleuten konden de volgers van de paardensport vooraf wel invullen. De drie mannen draaien stuk voor stuk al jaren mee in de wereldtop. Ze hebben alle drie olympische ervaring en meerdere toppaarden tot hun beschikking.

De selectie van Kim Emmen is verrassender. De talentvolle amazone vormt pas sinds oktober vorig jaar een combinatie met haar paard Imagine. “Ik was echt onwijs blij toen ik het telefoontje van Jos kreeg en hoorde dat ik mee mocht”, reageert de Brabantse.

Mentale stabiliteit
Bij de selectie van Kim speelde de mentale stabiliteit een belangrijke rol. Zowel van Kim als van haar rijdier. “We zijn nog niet zo lang een combinatie, maar de keren dat we hebben gereden hebben we vrij constant gepresteerd”, vertelt ze. “Ik denk dat dat de doorslag heeft gegeven. Het is belangrijk dat mijn paard niet zo snel onder de indruk is van de omstandigheden.”

Dat geldt ook voor haarzelf. Kim is iemand die haar hoofd niet zo snel op hol laat brengen. “Ik ben niet zo snel nerveus of van mijn stuk te brengen”, weet ze. “Dat is een karaktereigenschap. Zit in de familie. Ik ben niet zo emotioneel. Ik ben vrij neutraal in mijn doen en laten.”

“Maar natuurlijk ben ik wel heel blij dat ik naar de Olympische Spelen kan. Het is voor mij ook de eerste keer.”

Straight forward
Tot aan de Spelen van Rio in 2016 mochten alle deelnemende landen aan het springconcours vier combinaties inschrijven voor de teamwedstrijd. Het minste resultaat kon dan worden geschrapt. Sinds Tokio mogen er nog maar drie combinaties meedoen, waarbij elk resultaat telt. Na de kwalificatie kan de bondscoach eventueel de reservecombinatie inzetten.

Dat gebeurde drie jaar geleden in Tokio. Het paard van Willem Greve was na de kwalificatie voor de landenwedstrijd niet fit. Harrie Smolders, in Japan mee als reserve, moest daardoor in de finale zijn opwachting maken. “Dan is het belangrijk dat je een paard hebt dat heel straight forward is”, weet Kim. “En ik denk dat ik dat het hele jaar met Imagine heb laten zien. Dat ik altijd met nul of vier strafpunten aan de finish kom.”

Heel erg verrast met haar selectie was ze dan ook eigenlijk niet. “Er kunnen op het laatste moment natuurlijk altijd dingen veranderen, maar je werkt er naartoe. Ik draai al wat langer mee. Niet zo lang als Willem, Maikel en Harrie, maar ik zit al een paar jaar tegen het kantje aan om mee te doen. Je moet ook een beetje geluk hebben met je paard, een klik hebben, in een flow zijn.”

Zo was ze vorig jaar ook al reserve bij het Europees kampioenschap. Met drie ervaren ruiters voor zich is het lastig om daar tussen te komen. “Daar is moeilijk aan te tippen”, weet Kim. “Maikel is al heel lang een combinatie met Beauville, Harrie is al heel lang in vorm met al zijn paarden en dat geldt ook voor Willem.”

Karakter
Bondscoach Jos Lansink, zelf zevenmaal actief op de Spelen, had de keuze uit meerdere combinaties, maar sprak zijn vertrouwen uit in Kim. Hij motiveerde zijn selectie als volgt: “Op de Olympische Spelen mogen maar drie combinaties rijden. En als er na de eerste dag iemand uitvalt, dan heb je een paard nodig dat niet links of rechts kijkt, dat niet onder de indruk is van de entourage. Datzelfde geldt voor de ruiter. Daarom heb ik voor Kim gekozen.”

Het komt weinig voor dat een vrouw ons land vertegenwoordigt bij het olympisch springtoernooi. Angelique Hoorn was in 2008 de enige. Toch vindt Kim niet dat het springen meer een mannenaangelegenheid is. “Het heeft meer met je karakter te maken. Als je een doorzetter bent en weet wat je wilt, dan kun je dat bereiken. Ik denk niet dat het een voordeel is als je een man bent.”

De andere ruiters benaderen haar ook niet anders omdat ze vrouw is. “Ik ben gewoon one of the guys. Ik ben ook niet zo’n extreem vrouwelijk type. Niet zo iemand die vroeger met poppen speelde. Ik was altijd buiten.”

Als kind had ze ook niet de ambitie om de Olympische Spelen te halen. “Ik heb daar toen ik klein was nooit over nagedacht. Ik begon met rijden als hobby en dat is uitgegroeid tot een beroep. In het begin doe je wat je moet doen. En als je merkt dat je steeds dichterbij de top komt, worden de Spelen een droom. Eéntje die nu uitkomt.”