Wat goed is komt snel. Als die uitdrukking voor iemand geldt, dan is het voor Dinja van Liere. Nog geen anderhalf jaar geleden reed de dressuuramazone haar eerste internationale wedstrijd op seniorenniveau. In april 2021 om precies te zijn, tijdens Horses & Dreams in het Duitse Hagen. Daarna volgden een concours in München en het CHIO in Rotterdam. Die paar wedstrijden waren genoeg om bondscoach Alex van Silfhout te overtuigen de Zeeuwse op te nemen in het kader voor de Olympische Spelen in Tokio.

“Ja, dat ging heel snel”, vertelt ze. “Ik had twee paarden op het hoogste niveau, met heel veel talent, die meteen goede dingen lieten zien. Dan gaat het in één keer best wel hard. Als ze iedere keer goed presteren en een mooie proef lopen, dan kan je je er toch wel snel tussen rijden.”

Twee toppaarden, Hermès en Haute Couture. Waarin verschillen ze van elkaar?
“Heel veel. Hermès is een hengst en soms wat onstuimiger. Haute Couture een merrie. Je kunt het gerust vergelijken met mannen en vrouwen. Dat is soms ook net wat anders. Maar goed, alle paarden hebben een ander karakter. Er zijn er geen twee hetzelfde.”

Kun je het karakter van beide paarden eens omschrijven?
“Hermès is heel erg slim. Hij begrijpt dingen heel snel. Als je hem iets nieuws leert, pakt hij dat heel snel op. Maar daardoor is hij ook snel verveeld. Je moet hem echt scherp houden. Dat is altijd een uitdaging. Hij heeft ook heel veel talent voor de piaf passage, wat een heel belangrijk stuk is uit de grand prix. Daarom scoort hij ook zo goed.”

“Haute Couture is heel lief. Ze doet altijd goed haar best. Ze wil het heel graag goed doen. Het is heel leuk om te voelen dat ze ‘op wedstrijd’ aangeeft: wat moet ik doen? Ze kent het spelletje goed. Het is heel makkelijk om met haar een foutloze proef te rijden, als ik het maar goed aangeef.”

Je kwalificeerde je met Hermès voor de Olympische Spelen in Tokio. Maar door een fout ging dat niet door. Hoe zat dat precies?
“Er was een fout gemaakt met het paspoort van Hermès. Daarin stond dat hij een Duitse eigenaar had en dus kreeg hij die nationaliteit. Op de Spelen moeten ruiter en paard dezelfde nationaliteit hebben. Het was een fout in de adresgegevens. Daardoor mochten we niet met Hermès op de Olympische Spelen starten.”

Dat moet heel frustrerend zijn geweest…
“Als je niet naar de Spelen gaat omdat je niet goed genoeg bent, dan is dat zo. Maar je geeft er alles voor en als het dan op deze manier niet doorgaat is dat heel hard.”

Met Haute Couture ging je als reserve mee naar Tokio. Hoe was dat?
“Dat is een vervelende plek. Je bent erbij, maar mag en kan daar eigenlijk niks. Als je die reservepositie had verdiend, dan ga je daar met alle liefde naartoe. Maar als je weet dat je beste paard op stal staat en je met hem mee had kunnen doen, dan is dat heel zuur.”

Kort na de Spelen ging je met Haute Couture naar het Europees kampioenschap in Hagen. Waarom niet met Hermès?
“Haute Couture was mee geweest naar de Olympische Spelen. We hebben daar ook keihard getraind. Dus zij was in topvorm. Dat wilden we laten zien aan de wereld en dat heeft supergoed uitgepakt. Zowel in de special als de kür haalden we het beste Nederlandse resultaat op het EK. Ze liep daar waanzinnig. Dus dat was wel heel mooi.”

Daarna volgde het CHIO in Aken, de belangrijkste jaarlijkse wedstrijd in de paardensport. En die won jij met Hermès.
“Omdat Hermès niet naar het EK was gegaan, konden we een week langer met hem trainen. Hij was in Aken in absolute topvorm. Het was een heel bijzonder moment dat hij in Aken won. Na de Olympische Spelen was het wel een opsteker dat die twee wedstrijden daar achteraan kwamen en dat alle puzzelstukjes op de goede plek vielen.”

Je zegt: Hermès won in Aken, maar jij won ook. En dat als debutant!
“Ik heb daar wel vaker gereden maar dat was onder 25. Bij de senioren was dit mijn eerste keer. Ja, en dan meteen winnen, dat is wel echt absurd.”

In november werd Haute Couture verkocht. Hoe was dat voor jou?
“Heel vervelend. Sportief gezien had er zeker meer ingezeten. Maar het meest vervelend is dat we al zo lang een combinatie waren. Voor mij is het geen paard, ze is ook mijn vriendinnetje. We hebben zoveel meegemaakt samen. Dat mis ik het meest.”

Het kopen van een goed paard is voor de nieuwe eigenaar toch geen garantie voor succes?
“Voor mij was Haute Couture bijna een automaat. Ik vond het heel makkelijk om haar te rijden. Ik kende haar door en door. Iemand anders heeft een ander postuur, een andere beenligging, houdt misschien net iets anders de teugels vast. Het komt allemaal heel erg nauw. Voor iemand anders is het dan toch moeilijk om de juiste knopjes te vinden. Wat voor mij vanzelfsprekend is, is dat voor iemand anders niet. Iedereen heeft zijn eigen manier van rijden.”

Bekijk een video van de hippische sportbond KNHS over Dinja van Liere.

Maar nu heb je met Hartsuijker opnieuw een tweede toppaard
“Hartsuijker is nog wat onervaren. Hij is een jaar later gestart dan Hermès en Haute Couture. Op dit moment is Hermès mijn eerste paard en Hartsuijker mijn tweede paard. In overleg met de bondscoach bepaal ik welke wedstrijd ik met welk paard rij. Meestal rij ik met Hermès de vijfsterrenwedstrijden en met Hartsuijker de viersterrenwedstrijden.”

Maar dit jaar reed je in Aken wel met Hartsuijker. Niet met Hermès, waarmee je vorig jaar won.
“Een week daarvoor was het CHIO in Rotterdam. Daar heb ik met Hermès gereden. Daarom reed ik in Aken met Hartsuijker. Het was zijn eerste vijfsterrenwedstrijd. Zeker de eerste dag was hij top. Hij heeft een heel dik persoonlijk record gereden. De tweede dag had hij wat last van spanning en was iets minder. Maar hij heeft zich supergoed laten zien. Dat is wel een luxe hoor, dat je zo kort achter elkaar met twee paarden op vijfsterrenniveau kunt rijden.”

Je zei dat je paarden heel veel talent hebben. Maar jij hebt dan ook het talent om ze naar dat niveau te brengen.
“Je doet het absoluut samen. Het mooie van deze paarden is dat ik ze al vanaf hun derde jaar rij. Ze zijn nu tien. Dan word je ook echt een team. Ik kan ze makkelijk spelenderwijs heel veel dingen aanleren. Omdat je al zo lang samen rijdt, hoeven ze soms maar een halve hulp (aanwijzing, red.) te krijgen en ze weten wat de bedoeling is. Als je een paard van jongs af aan rijdt dan is die band sterker en kan je die hulpen steeds meer verfijnen. Want die wil je zo klein mogelijk houden. Dat is het doel van de dressuur: dat je niks aan de ruiter kan zien. Dat het vanzelf lijkt te gaan.”

Je wordt de rijzende ster van de Nederlandse dressuur genoemd, de nieuwe Anky van Grunsven. Geeft dat druk?
“Ja en nee. Ik vind die vergelijking zeker niet vervelend. Het geeft me wel druk, met name van mezelf. Ik wil steeds mijn score verbeteren. Maar ik heb er geen moeite mee hoe anderen het noemen. Ik presteer juist beter onder druk. Maar het verschilt ook met welk paard ik rij. Hartsuijker komt nog maar net kijken en dan zijn alle goede scores mooi. Hermès heeft al heel wat goede scores gelopen en dan ben je toch minder snel tevreden. Dus dat is wel wat druk geeft: dat je continu je prestaties wilt verbeteren.”