Brigitte Sleeking: “Goede pass net zo mooi als een doelpunt”

Twee keer Europees kampioen en wereldkampioen. Met TeamNL heeft waterpoloster Brigitte Sleeking al een indrukwekkende erelijst opgebouwd. Bij het grootste succes, de wereldtitel, was er voor haar een cruciale rol weggelegd.

Strafworpen moesten de beslissing brengen, vorig jaar in de WK-finale tussen de waterpolosters van Nederland en Spanje. Nadat één Spaanse had gemist, zwom Brigitte Sleeking als laatste Nederlandse speelster naar voren om aan te leggen vanaf vijf meter.

De 25-jarige Dordtse hield het hoofd koel. Met een geplaatst schot in de linkerhoek bezorgde ze Nederland de eerste wereldtitel sinds 1991. Juichend stak ze beide armen in de lucht in en seconden later werd ze bedolven door haar medespeelsters, die dol van vreugde naar haar toe waren gezwommen.

Volgorde
“Dat was een heel bijzonder moment”, blikt ze terug. “Dat staat op je netvlies gebrand. Dat ik die laatste penalty moest nemen was niet van tevoren afgesproken. Eva (bondscoach Evangelos Doudesis, RS), noemde na de reguliere speeltijd de speelsters die de penalty’s gingen nemen en zei tegen dat groepje: ‘Bepaal zelf de volgorde maar’. En dat ging eigenlijk vanzelf. Veel hadden er al een voorkeur, wie wilde als eerste, tweede en derde. Toen bleven Maartje Keuning en ik over. Ik zei: kies jij maar, want mij maakt het niks uit. Toen koos zij de vierde en moest ik de vijfde nemen.”

“Ik had ook helemaal niet nagedacht over wat het zou betekenen als ik zou scoren. Er zat niet een heel plan achter, of zo. Misschien is het juist beter dat je niet al van tevoren weet dat je die penalty moet nemen, omdat je anders over de gevolgen kan gaan nadenken.”

“Ook voor de wedstrijd hadden we het daar niet over gehad. We wisten natuurlijk wel een beetje de namen die regelmatig een penalty nemen, dus ik bereid me er wel altijd op voor dat ik daar tussen kan zitten.”

Koele kikker
 “Zoals ik zei: ik dacht vooraf niet aan de gevolgen. Ik had gewoon het gevoel dat ik die bal raak ging schieten. Of ik zo’n koele kikker ben? Haha, ik denk wel dat ik dat inderdaad uitstraal en zo voelde ik me op dat moment ook echt. Soms vraag ik me wel eens af hoe ik op dat moment zo koel heb kunnen blijven.”

“Ik kan mezelf soms best gek maken in mijn hoofd, maar op dat moment was dat helemaal niet aan de orde. Ik zat goed in de wedstrijd en had veel vertrouwen. Daarom leek het er misschien zo koel uit te zien.”

“Ik zat sowieso goed in het toernooi. Natuurlijk zaten er ook mindere wedstrijden bij. Ik vond zelf bijvoorbeeld de halve finale tegen Italië niet mijn beste wedstrijd. Daar kan ik dan echt wel van balen. Misschien ben ik dan een beetje te streng voor mezelf, maar ik denk dat dat ook wel weer sterk is. Omdat ik dan het gevoel heb dat ik het de wedstrijd daarna nóg beter moet doen.”

Andere beleving
“Eind 2017 kwam ik bij de nationale A-selectie. Die zomer daarop werden we Europees kampioen in Barcelona. Dat was mijn eerste toernooi. Ik was nog een jonkie, dus ik had een heel andere rol in het team. Het was ook een heel andere beleving. Ik was als speelster nog niet volwassen. Het ging nog heel veel met ups en downs. Ik was al superblij dat ik was geselecteerd en met alle met speeltijd die ik kreeg. Als het toen op penalty’s was uitgedraaid, had ik niet op het lijstje gestaan.”

“Mijn rol van nu kun je omschrijven als het houden van overzicht, de rust in de ploeg houden, creativiteit inbrengen, maar ook af en toe mijn verantwoordelijkheid nemen. Een spelverdeler? Dat is wel iets meer mijn rol dan van de anderen. Assists geven, maar zelf ook gevaarlijk kunnen zijn. Ik vind het geven van een goede pass net zo mooi als het maken van een doelpunt. Als het echt een mooie, goede pass is, waar een doelpunt uitkomt, dan ben ik daar echt heel blij mee.”

Hollandse muziek
“Twee weken geleden werden we in Eindhoven opnieuw Europees kampioen. Dat was wel echt een feestje met die oranje tribunes en die lekkere Hollandse muziek daar in Brabant. Leuk ook dat iedereen daar eindelijk een keer echt volledig bij kon zijn: familie en vrienden, maar ook mensen waarvan je het soms helemaal niet had verwacht dat die komen kijken.”

“Het jammere was wel dat we de knop al heel snel weer om moesten zetten. Want drie weken daarna werd het WK alweer gespeeld. Dus lang nagenieten konden we niet. Dat komt pas na het WK denk ik, dat het besef komt van wat hebben we nou eigenlijk gedaan de afgelopen maanden?”

Goede combi
“De rol van Eva daarin is vooral het mentale aspect, denk ik. Hij is heel erg met het waterpolo bezig en weet dat op ons over te brengen, zodat we allemaal vertrouwen hebben in het plan en hoe hij dat voor zich ziet. Hij denkt heel veel over een wedstrijd na. Hij verplaatst zich in onze tegenstander en dan gaat hij daar gaten in zoeken. Hij is heel tactisch en ook heel open. Hij vindt het superbelangrijk dat wij onze mening geven. Als wij het niet met hem eens zijn dan wil hij dat ook graag weten, of als iets niet werkt dat wij dat ook aangeven. Ook buiten het water. Het is een goede combi.”

“Wat onze kracht is? Er zit superveel vertrouwen in het team. We hebben er de laatste jaren heel veel aan gewerkt om door te gaan op de moeilijke momenten. Als het spel even niet loopt. Dat zag je in die halve finale tegen Italië. Dat we niet dachten van: ‘Het lukt allemaal niet’. Maar dan we zorgen dat we de verdediging onder controle hebben, we blijven hard werken en houden vertrouwen in het plan en in elkaar.”

“Daarnaast weet iedereen zijn taak in het team en weten we wat we van elkaar kunnen verwachten. We zijn ook heel open. Als het een keertje niet goed is dan horen we het ook. Of als je ergens mee zit dan wordt het uitgesproken. Je bent superveel met elkaar op pad, dus het kan niet altijd ja en amen zijn. We proberen elkaar steeds beter te maken.”

“Ik denk niet dat die wereldtitel iets bij ons heeft veranderd. Onze reactie was meer: ‘Eindelijk, het is gelukt’. Maar we wilden alleen maar verder. Dit jaar is een olympisch jaar en door de finale te halen hadden we ons daarvoor gekwalificeerd. Dat was natuurlijk ook een opluchting, omdat veel meiden het ook hebben meegemaakt dat dat niet is gelukt.”

“We zijn nu wereldkampioen en Europees kampioen, maar we willen wel gewoon bescheiden blijven. We zijn er nog steeds niet. Alle landen liggen superdicht bij elkaar. In de EK-finale was het 7-8. Ik denk dat ook dat wel een van onze krachten is: dat we niet naast onze schoenen gaan lopen of denken dat we nu de beste zijn. We willen elke dag nog steeds beter worden.”