Chef's Special: Ode

Herken je dat, dat je door woorden, een reclame of een beeld echt wordt geraakt? Ik moet zeggen dat ik merk dat ik de laatste tijd best vaak zo’n moment heb. Een brok in m’n keel of even moet slikken bij het zien of horen van iets moois. Geen idee hoe dat komt.

Komt het omdat de wereld zo op z’n kop staat? Is het omdat ik zelf door een ‘hobbelig’ jaar ben gegaan? Of verlang je zo naar ‘normale’ dingen dat je juist nu door kleine, op het oog gewone, zaken wordt geraakt? Ik weet het niet. Ook tijdens TeamNL Talks, de online talkshow die we recent hebben gehouden, had ik weer zo’n moment. Het was de prachtige combinatie van woorden en beelden die me raakte.

TeamNL Talks
Even terug naar TeamNL Talks. Een programma dat we hebben gemaakt voor onze topsporters. In een fijne setting en met inhoudelijk goede onderwerpen zoals de mentale impact van het coronavirus en de maatschappelijke inzet van sporters. Bovendien hadden we een mooie mix van verschillende sporters en sporten.

Het is in deze tijd belangrijk om in contact te blijven met elkaar. Het is en blijft zoeken naar de beste manier, ook omdat iedereen weer zijn eigen voorkeuren heeft. Maar wat mij betreft was het een laagdrempelige manier om informatie te delen, en kon iedereen zelf filteren wat voor hem of haar interessant was. Daarnaast is het ook gewoon inspirerend en leuk om eens andere sporters, en mensen uit het (sport)vak aan het woord te horen.

Een reis, die draait om de bestemming
Genoeg over de rationele kant. Wat me in TeamNL Talks zo raakte, was de ode die Frank Heinen bracht aan de sporters. Zijn woorden zijn mij uit het hart gegrepen: “Meer dan wat dan ook is topsport een reis, die draait om de bestemming. Het gaat om het Grote Doel. Wat doe je als je al onderweg bent en de eindhalte wordt plots geschrapt? Haast een jaar lang zonder haast inmiddels. Slechts: een vrije baan, een verlaten bad, een uitgestorven weg. Een veld, een zaal, een jaar zonder doel. Je kunt nog trainen, maar waarvoor?”

Ik kan het niet vaak genoeg zeggen: ik heb ontzettend veel respect voor onze TeamNL-sporters, die zich in deze bijzondere tijden niet alleen staande hebben gehouden, maar in veel gevallen zelfs sterker en beter zijn geworden. Grote klasse en een diepe buiging. Natuurlijk verlangen we er allemaal naar dat we ons weer kunnen meten met de concurrentie uit de rest van de wereld. Maar tot die tijd moeten we roeien met de riemen die we hebben. En die riemen pakken zij met beide handen fantastisch vast.

Mijn woorden zijn niet zo poëtisch en mooi op elkaar afgestemd als de woorden van Frank Heinen, die tijdens TeamNL Talks een ode bracht aan onze sporters. Voorlopig zullen we nog veel op onszelf aangewezen zijn, dus ik hoop dat de sporters deze mooie woorden en complimenten op zich in willen laten werken. Dat verdienen ze.

Tegen de sporters zou ik willen zeggen: jullie houden én zijn op koers, en de eindbestemming lijkt nu echt in zicht. Wij van NOC*NSF en van TeamNL moeten ook koers houden. We moeten op koers blijven varen en ons schip in de goede richting blijven sturen. Dat betekent dus ook: niet mee ‘zwabberen’ met allerlei berichten die we om ons heen horen en lezen. Wij moeten en willen ons vasthouden aan de (officiële) bronnen en die geven ons vertrouwen dat de Spelen dit jaar doorgaan.

En ja, dat het allemaal ‘anders dan anders’ zal zijn, en dat de situatie vraagt om creativiteit en flexibiliteit, dat is een feit. Denk op die momenten nog eens aan de woorden van Frank: “Wie sport op het hoogste niveau, weet wat het is om een plotse bocht te maken, hoe je ineens moet remmen of versnellen, kent alle geheimen van spontaniteit. Sport bestaat uit drie miljard variabelen, topsport is secuur geplande improvisatie. Geef je soms over, maar geef nooit op.”

Esther Vergeer
Chef de Mission TeamNL