Chef's Special: Laura en Jelle

Ik heb regelmatig aangegeven dat ik als chef de mission van TeamNL vooral NIET in de weg wil lopen. Als sporters en coaches mij nodig hebben of een keer met me willen sparren, dan kan dat uiteraard altijd. Maar voor de rest ben ik het liefst samen met het team professionals van NOC*NSF achter de schermen aan het werk. Wij moeten ervoor zorgen dat we straks in Tokio een optimaal prestatieklimaat realiseren voor TeamNL en dat we de weg ernaartoe – ondanks corona - zo goed mogelijk blijven faciliteren. 

Hoewel ik onze TeamNL-sporters online absoluut niet wil stalken met zogenaamde inspirerende hart-onder-de-riem-boodschappen, is het helaas wel de enige veilige manier om toch enigszins in contact te blijven. Om te horen en te voelen wat er leeft binnen onze ploeg. En vooral: welke uitdagingen we de komende maanden eventueel nog kunnen oplossen. Het maakt me oprecht trots om te zien en te horen, dat onze topsporters er in deze tijd het beste van weten te maken en nog steeds met een positieve, gefocuste blik vooruit blijven kijken naar het grootste sportfeest op aarde, de Spelen van 2021.

Accept, adapt and move on
Hun verhalen raken mij keer op keer. Een mooi voorbeeld is het verhaal van BMX-rijdster Laura Smulders. Als jong en onbevangen broekie won ze als 18-jarige brons bij de Olympische Spelen van London 2012. Ze keek daar haar ogen uit, genoot van de grootsheid van de Spelen en straalde louter plezier uit. In de vier tussenliggende jaren richting Rio 2016 was de weegschaal tussen plezier en (moeten!) presteren bij Laura langzaam maar zeker iets te veel doorgeslagen naar het laatste. 

Zonder de juiste balans die ze vier jaar eerder nog wel had, haalde ze puur op haar talent nog wel de finale in Rio. Maar daarin kwam ze na een onfortuinlijke val in de laatste bocht als zevende over de streep. En in plaats van zich verder mee te laten voeren in de neerwaartse spiraal, gooide Laura op weg naar Tokyo 2020 het roer flink om. Ze nam de regie over haar sportcarrière weer stevig in eigen handen. Ze ging heel bewust weer op zoek naar de juiste aanpak voor haar om te kunnen presteren. Accept, adapt and move on.

Wil je ver komen, ga samen
Plezier terugvinden, lol in haar sport hebben; de reden waarom ze überhaupt ooit aan BMX was begonnen. Ze vond het evenwicht terug en werd in 2018 voor de tweede keer wereldkampioen. En vorige zomer was ik er zelf getuige van na afloop van mijn presentatie hoe Laura gepassioneerd aan haar ploeggenoten vertelde hoe de olympische BMX-baan van Tokio er precies uit zou gaan zien. Want daar was zij inmiddels achter gekomen en dat ‘geheim’ wilde ze graag met haar collega’s delen. Om hen ook die voorsprong op de buitenlandse concurrentie te gunnen. Helemaal in lijn met het Afrikaans gezegde: Wil je snel gaan, ga alleen. Wil je ver komen, ga samen. Zo werd een dooddoener van een quote tot leven gewekt.

De aanpak van Laura is misschien niet de blauwdruk voor andere sporters. Het is en blijft natuurlijk maatwerk, want iedereen is anders. Maar een betere balans tussen presteren en plezier, is denk ik voor velen de sleutel naar succes. Ik hoop van harte dat Laura en de andere BMX-ers van TeamNL straks in Tokio met een grote glimlach op het gezicht over de streep komen in de wetenschap dat ze ondanks alle bloed, zweet en tranen ook vooral intens hebben genoten van de weg ernaartoe. En ik weet zeker dat ze in Tokio nog een tandje harder zullen trappen in de wetenschap dat ze daarmee ook hun grote kameraad Jelle van Gorkum een groot plezier zullen doen! 

Jelle won in Rio op fabuleuze wijze zilver en was hard op weg naar wederom olympisch succes in Tokio, toen in januari 2018 tijdens een training het noodlot toesloeg. Hij raakte voor de tweede keer in zijn loopbaan zwaargewond, lag zelfs enige tijd in coma en zal helaas nooit meer de oude worden. Zijn topsportcarrière is spijtig genoeg voorgoed voorbij, maar ik kijk met veel bewondering en respect naar de manier waarop hij zijn leven weer kleur probeert te geven op Papendal. Zijn vechtlust en veerkracht inspireert ons als ploeg enorm. Onbewust is hij op deze manier, met zijn mentaliteit, een geheim wapen voor ons geworden.

Thanks Jelle!

Pieter van den Hoogenband

Chef de Mission TeamNL