“Als we geen stel waren, hadden we de handdoek allang in de ring gegooid”

Hun verhaal leest als een sprookje: twee mensen uit verschillende landen en culturen, beiden onderschat door hun omgeving, vielen als een blok voor elkaar terwijl ze zwierend over het ijs hun kür oefenden. Michel Tsiba en Daria Danilova groeiden uit tot een succesvol schaatspaar dat droomt van deelname aan de Olympische Spelen in Milaan. Maar een sprookje? “Nee, het is vooral een kwestie van niet opgeven.”

Michel (27) en Daria (22) wonen in Heerenveen, maar brengen een groot deel van hun tijd door in het buitenland waar ze trainen onder hun Russische coaches. Daria, die opgroeide in Rusland, heeft sinds vorig jaar de Nederlandse nationaliteit. Michel, zoon van een Russische vader en een Oekraïense moeder, is geboren in Groningen en groeide vanaf zijn vierde op in Zandvoort. Tot zo ver hun bijzondere geografische achtergrond.

Dat ze met elkaar in contact kwamen, komt door de coach van Daria die Michel tijdens een schaatsseminar in Berlijn in 2018 op het hart drukte dat hij een goede match zou zijn met Daria. Michel was net op zoek naar een nieuwe schaatspartner. Toen hij naar Rusland vloog om haar te ontmoeten, bleek het een match made in heaven. Nee, zo ging het bepaald niet, vertelt Michel lachend. “Je weet pas na heel veel trainen, heel veel vallen en weer opstaan of je een goede match bent op het ijs. Zo ging het ook bij ons. Het was vooral een kwestie van niet opgeven. We zijn beide niet zo getalenteerd dat het er meteen uit kwam vliegen.”

Postuur ijshockeyer

Michel is opvallend eerlijk over zijn aanleg voor het kunstschaatsen. Of liever het gebrek daaraan toen hij nog jong was. “Ik heb misschien eerder het postuur van een ijshockeyer. Die sport deden alle jongens en dat wilde ik ook. Toen ik voor de schaatsvaardigheden toch eerst op kunstrijden ging, stonden de coaches hoofdschuddend op het ijs. Ook tegen mijn ouders zeiden ze dat het niets ging worden. Ik zou nooit iets bereiken, zelfs niet voor Nederlandse begrippen. Daria kent een soortgelijke geschiedenis. Met de jongen met wie ze voor mij schaatste, klikte het niet en er werden vraagtekens gezet of zij wel goed genoeg was.”

Hoe het dan toch goed gekomen is? “Er was een coach die in haar geloofde. En ook ik ging door met de sport en werd toch steeds beter. Ik vond het schaatsen vooral heel erg leuk. Maar onze weg samen is ook grillig geweest. Het eerste EK schopten we het meteen tot de finale. Maar het EK daarop schaatsten we de slechtste kür van ons leven en werden we laatste. Ik denk dat we toch door zijn gegaan omdat we ook buiten het schaatsen samen zijn. Anders hadden we misschien de handdoek allang in de ring gegooid. Maar nu hadden we houvast aan elkaar en besloten we: we zitten hier samen in en gaan samen door. En we zijn ook gewoon verliefd op deze sport. Inmiddels zien we dat we steeds beter worden. Die stijgende lijn is het belangrijkste.”

Superverliefd

Daria en Michel schaatsen nu voor het zesde seizoen samen – ‘naar verhouding nog heel kort’. Pas nadat ze elkaar door de coronapandemie een half jaar niet konden zien – er vlogen geen vliegtuigen tussen Rusland en Nederland – werden ze ook buiten het ijs een stel. “Dat was niet gepland.” Of het voordelen heeft om zowel op als buiten de ijsbaan een stel te zijn? “Het heeft zowel positieve als negatieve kanten. Je deelt het leven en het schaatsen op een dieper niveau. Dus de fijne momenten zijn veel mooier. En de mindere momenten zijn veel erger. Ik ken ook kunstschaatsers die het niet zouden kunnen. Je moet namelijk echt proberen thuis thuis te laten zijn, en het schaatsen het schaatsen. Anders is dat een gevaar voor de sfeer thuis. Maar het is makkelijker gezegd dan gedaan.”

Ze zijn nog altijd ‘superverliefd’, vertelt Michel. En in de uitdagingen die hun relatie met zich meebrengt, hebben ze hun weg gevonden. “We waren ineens 24/7 bij elkaar. En eigenlijk ben ik iemand die ook graag op zichzelf is. Maar omdat we elkaar zo waarderen en respecteren, kunnen we daar goed mee omgaan. We verwijten elkaar bijvoorbeeld ook nooit als de ene op het ijs iets doet dat niet goed of gepland was.”

Olympische Spelen

Hun doel is duidelijk: de Olympische Spelen in Milaan. “Op technisch vlak kunnen we alles wat de wereldkampioenen ook doen. Nu zijn we bezig om ook de waardering van de jury te krijgen. Nederland staat niet bekend om z’n kunstrijders en in deze sport zijn ervaring en imago belangrijk. In de praktijk betekent het nu nog dat we na een foutloze kür soms heel laag gewaardeerd worden, en andersom verrast worden: hoezo komen we nu aan zulke hoge punten? Het is lastig in te schatten, maar we zijn klaar om door te breken.”

Oorlog Oekraïne

Michel wil er niet te veel over kwijt of de oorlog in Oekraïne, gezien hun achtergrond, een rol speelt in hun leven en sport. “Gek genoeg raakt het steeds meer op de achtergrond, nu het al zo lang speelt. In het begin was het verscheurend voor ons, maar nu proberen we ons er meer van af te sluiten. We concentreren ons nu vooral op onze sport. We werkten al voor de oorlog samen met onze Russische coaches. Ik kijk naar mensen en niet naar hun nationaliteit of naar politiek. Zij zijn belangrijk voor ons. Daar verandert die oorlog niets aan.”

Dat Daria de Nederlandse nationaliteit aannam en Michel niet de Russische, stond buiten kijf. “Daria had meteen een klik met Nederland. En ik ben trots dat ik Nederlander ben. Dit is mijn moederland.”