Snowboardster Michelle Dekker: “Mijn zaken zelf regelen geeft me vrijheid”

Hotels boeken, uren in de auto op weg naar trainingen en wedstrijden; als enige Nederlander in het alpine snowboardcircuit moet Michelle Dekker veel zelf regelen. Toch draait de 28-jarige Zoetermeerse al elf jaar mee in het wereldje en haar resultaten zijn tegenwoordig beter dan ooit.

Een broekie was ze nog, toen ze zich als zeventienjarige kwalificeerde voor de Olympische Winterspelen van Sochi 2014. Snowboardster Michelle Dekker had zich eigenlijk op de Winterspelen in PyeongChang gericht, in 2018. Maar haar resultaten waren zo goed dat ze er vier jaar eerder al bij was.

In de Russische badplaats stonden er voor de alpine snowboarders twee onderdelen op het programma: de parallelreuzenslalom en de parallelslalom. Michelle haar specialiteit was de slalom, maar uitgerekend dat onderdeel verdween na Sochi van de olympische agenda. De overstap naar de reuzenslalom ging moeizaam. “Het is heel verschillend”, legt ze uit. “Dat was voor mij best een moeilijke switch.”

Michelle: “Ik had best wel wat tijd nodig om me te specialiseren op de reuzenslalom. Doordat de afstanden tussen de gates bij de slalom korter is, ben je veel sneller in je bewegingen. In de reuzenslalom moet het allemaal veel langzamer. Als je te snel beweegt, dan kan je niet zoveel snelheid meenemen uit je bochten. En omdat races soms op een honderdste van een seconde worden beslist, kan dat heel veel verschil uitmaken.”

Ze wisselde een paar keer van coach, probeerde andere materialen, andere schoenen, een ander soort board. “Ik kon nooit echt de beweging en de manier vinden waarop ik net zoveel snelheid kon maken in de reuzenslalom als op de slalom. Het heeft me best veel tijd gekost voordat ik er achter kwam hoe dat ging.”

Negen podiumplaatsen

Eigenlijk heeft ze de techniek pas sinds de Spelen van Beijing in 2022 echt helemaal onder de knie. “Sindsdien zit ik bij wedstrijden vrijwel constant in de top 8 en kan ik om de podiums meestrijden.”

Michelle bekent dat ze het vaak niet makkelijk heeft gehad. “Zeker toen ik zoveel moeite had met de techniek van de reuzenslalom. Het kost veel geld en als dan de resultaten tegenvallen en je niet de stappen maakt die je graag zou willen… Maar ik ben toch doorgegaan en nu heb ik al negen keer een podiumplaats gehaald tijdens de world cups. Dan heb je er natuurlijk ook weer meer plezier in, omdat je ziet dat het wat oplevert.”

“En natuurlijk de mensen waarmee je racet en de wereld over reist. Het zijn je tegenstanders, maar je kent elkaar al zo lang en ziet elkaar de hele winter, waardoor je ook vriendschappen opbouwt. Ik vind het altijd weer superleuk om aan de startgate te staan.”

Waxman

Michelle is de enige Nederlander in het internationale circuit en moet daarom veel zelf regelen. Zo boekt ze zelf haar hotels als ze ergens op trainingsstage wil. En naar wedstrijden en trainingen, waar dan ook in Europa, rijdt ze zelf. “Ik ben eraan gewend. Maar het is wel vermoeiend. Ik merk dat ik aan het eind van het seizoen wel een beetje klaar ben met negen uur achter elkaar in de auto zitten om naar een wedstrijd te gaan of een training ergens in Oostenrijk.”

Soms wordt ze begeleid door haar vader, die sinds het begin van haar carrière ook haar waxman is. Een belangrijke taak, want een goed gewaxt board glijdt soepeler en de wax biedt ook een beschermlaagje. “Het is fijn om iemand van thuis erbij te hebben”, vindt Michelle. “Maar hij heeft ook gewoon een baan, dus kan hij niet altijd mee. Daar moeten we een goede balans in vinden. De laatste jaren gaat hij vooral mee naar reuzenslalomwedstrijden omdat dat een olympische discipline is. Veel andere wedstrijden doe ik in mijn eentje, of met mijn coach. Maar ik moet best wel veel dingen organiseren buiten de wedstrijden om.”

Kijkt ze dan niet af en toe met een tikkeltje jaloezie naar landen met grotere selecties, waarvoor alles tot in de puntjes geregeld wordt? “Ja en nee”, antwoordt ze. “Het is ook wel fijn als je alleen bent, want je hebt echt vrijheid. Je hoeft geen rekening te houden met een heel team. Je kan heel makkelijk en flexibel dingen regelen of veranderen. Een groter team heeft daar misschien wat meer moeite mee."

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Michelle Dekker (@mich.dekker)

"Het is natuurlijk makkelijk dat zij horen waar ze moeten zijn en wanneer. Dat heb ik dan weer niet. Maar je leert wel zelfstandig te zijn. Ik denk dat dat me op een andere manier ook wel weer helpt. Ik train vaak met de Amerikanen. Die zitten een beetje in dezelfde situatie. We regelen allemaal ons eigen ding.”

Milaan Cortina 2026

Op de Winterspelen in Beijing in 2022 eindigde Michelle net naast het podium. Ze mocht strijden om het brons, maar moest uiteindelijk genoegen nemen met de vierde plaats. “Dat was op dat moment mijn beste prestatie op een reuzenslalom uit mijn carrière”, zegt ze. “Na de Spelen van PeyongChang was ik mijn A-status kwijtgeraakt en had ik tussen die twee Spelen dus ook geen financiële ondersteuning. Dus ja, dan is zo’n vierde plaats een hele mooie prestatie voor mij.”

Het was vlak na corona. Veel skigebieden bleven dicht, waardoor de trainingsmogelijkheden beperkt waren. Michelle: “Met dat alles erbij ben ik heel erg trots op die vierde plaats, maar inderdaad is dat ook wel een beetje een zure plek. Ik hoop dat ik daar in Milaan verandering in kan brengen. Met de lijn waar ik nu in zit, kan ik daar heel goed op voortbouwen.”

In 2014 was ze de jongste sporter van TeamNL op de Winterspelen. Als ze zich kwalificeert voor Milaan, is ze een van de veteranen. “Wat aantal Spelen betreft wel ja. Ik heb dan al die ervaring op zo’n groot evenement en weet wat het is om in de top 4 te staan. Ik denk dat dat alleen maar kan meehelpen voor een goed resultaat.”