Para-atleet Noah Mbuyamba: ''Ik droom graag groot''

‘We moeten niet vergeten in welke luxepositie we ons als paralympiërs bevinden’

Para-atleet Noah Mbuyamba is er serieus over. De mensen die uitkomen op de Paralympische Spelen in Parijs hebben geluk. Zij hebben veelal beschikking over een sportrolstoel, een blade of ander hulpmiddel. “Dat is voor velen helemaal niet weggelegd,” zegt Noah in de podcast Paralympisch TeamNL Vanuit ’t Hart.

Beluister de podcast hier:

Congelese roots

“Congo heeft zo’n 100 miljoen inwoners waarvan een hoog percentage een handicap heeft, door oorlogen en mishandelingen als intimidatiestrategie. Maar het aantal Congolese paralympiërs is op één hand te tellen, terwijl er natuurlijk veel meer talent te vinden is. Mensen daar hebben simpelweg andere zorgen."

Het is niet voor niets dat Noah Congo als voorbeeld noemt. Hij is zelf kind van een Congelese vader. Die roots wegen naarmate hij ouder wordt steeds zwaarder, vertelt hij. “Dat wordt steeds belangrijker voor me. Mijn familie komt er vandaan en ik zie steeds meer in wat voor mooi land het kan zijn.”

Noah komt op de Paralympische Spelen uit met verspringen in de categorie voor atleten die een deel van een been missen. "Of ik ooit voor Congo wil uitkomen op een Spelen? Dat zou ik wel leuk vinden, maar eerst moet ik beter Frans spreken. En ik wil ook niet vergeten welke kansen ik in Nederland heb gekregen. Maar ik droom graag groot en wil graag iets te betekenen in Congo. Dat kan ook iets kleins zijn. Ik heb hier ook contact met een paralympiër met Congelese roots. Ik zou het leuk vinden als we in de toekomst samen iets zouden kunnen doen voor de paralympiërs daar."

Er is nog groei mogelijk

"De ongelijkheid in de sport is altijd aanwezig geweest en komt overal terug, ook bij de Olympische Spelen. Wintersporten, vaak materiaalsporten, worden gedomineerd door landen die meer te besteden hebben."

"Bij de Paralympische Spelen zie je ook verschillen binnen de handicapklassen; atleten in dezelfde klasse kunnen nog steeds sterk van elkaar verschillen. De één past beter in zijn of haar klasse dan de ander. Dat geldt ook voor mij. Ik zou ook beter in mijn klasse willen passen. Dat is misschien oneerlijk. Maar als ik in het paralympisch dorp om me heen kijk, weet ik dat er veel atleten zijn die enorm zouden profiteren van een prothese zoals die van mij. We kunnen wel van alles willen, maar dit is de realiteit. Tegelijkertijd laat het zien dat er nog groei mogelijk is in de paralympische sport."