Laatbloeier Gijs Brouwer wil niet stoppen voor hij in de top-100 staat

Tennisser Gijs Brouwer mag je best een laatbloeier noemen. Dit jaar maakt hij op 27-jarige leeftijd voor het eerst deel uit van de Davis Cup-selectie van TeamNL.

In augustus vorig jaar verraste Gijs Brouwer de tenniswereld door zich als qualifier te plaatsen voor de US Open. In New York bereikte hij de tweede ronde, waarin hij in vier sets moest buigen voor het Italiaanse talent Lorenzo Musetti. De inwoner van het Noord-Hollandse Venhuizen maakte dat jaar een enorme sprong op de wereldranglijst. “Vorig jaar was eigenlijk mijn doorbraak”, vertelt Gijs. “Begin januari stond ik tussen de 300 en 400 op de ATP-ranking en toen het jaar eindigde stond ik 150.”

Dit jaar stabiliseerde hij die positie, onder meer door een halve finale op het ATP-toernooi van Houston in april en kwalificatie voor het hoofdtoernooi van Wimbledon in juli. “Ik sta nu 163, mijn hoogste positie was 114.”

Perfectioneren
Gijs was 26 toen zijn carrière in een stroomversnelling kwam. Voor een topsporter is dat vrij laat. Hij heeft geen verklaring waarom dat op dat moment gebeurde. “Het was niet zo dat ineens het kwartje viel, of dat ik iets heel anders ben gaan doen. De een komt gewoon soms wat later achter dingen dan de ander. Of die heeft gewoon meer training en tijd nodig om zijn spel te perfectioneren. Bij mij was dat ook het geval. En je moet wennen aan het leven op de Tour.”

De Tour, ofwel het circuit van tennisprofessionals. Gijs maakt er sinds 2019 deel van uit. “Als broekie begin je dan onderaan de ranglijst. Dus ik heb mezelf echt vanaf het begin opgewerkt. Ja, dat heeft een aantal jaar gekost.”

De buitenwacht ziet vooral de toptennissers die grote bedragen aan prijzengeld winnen. Maar voor het niveau daaronder is het leven als tennisprof geen vetpot. “Je hebt een beetje hulp nodig”, is Gijs’ ervaring. “Je kan normaal leven, maar dan moet je wel bij je ouders wonen en je moet af en toe ook wel een goede sponsor zien te vinden. Als je een future-toernooi wint krijg je tweeduizend euro. Dan heb je net de onkosten eruit: vliegticket, hotel, eten.”

“In de zomer speelde ik competitiewedstrijden voor clubs in Duitsland en Nederland. Daar verdien je dan wat mee en bouw je een klein buffertje mee op. Dat gebruik je dan weer om te reizen. Maar zonder hulp van mijn ouders had ik het niet gehaald. Vroeger, van jongs af aan, reden ze me al naar trainingen. Ze betaalden ook voor mijn trainingen, later namen ze ook veel kosten van het reizen op zich, enzovoort. Ze deden eigenlijk alles voor me wat een beginnend tennisser nodig heeft."

Verslavend
Gijs’ belangrijkste drijfveer was het spelletje zelf. “Ik heb het altijd gedaan omdat ik het leuk vond. Wedstrijden spelen en het gevoel van winnen, dat werkt gewoon een beetje verslavend. Het is niet zo dat ik geen fan van school en opleiding was, maar ik vond het leven als tennisprof interessanter. En ik had altijd het idee dat er nog meer in zat dan wat ik er uithaalde. Ik ben geleidelijk steeds beter geworden. Op een gegeven moment speel je tegen steeds wat betere gasten. Dan merk je dat het niet onhaalbaar is en heb je het gevoel dat je ook die betere jongens kan verslaan. Op die manier groeit het geloof ook langzamerhand.”

Afgelopen zomer speelde Gijs op Wimbledon op Court 1 tegen Alexander Zverev. De Duitse toptienspeler won in drie sets, maar had daarvoor wel twee tiebreaks nodig.

“Ik heb nog twee setpoints gehad. Die had ik eigenlijk moeten maken", blikt Gijs terug. "Uiteindelijk wint hij gewoon in drie sets van me, maar in de set hebben we het hem af en toe erg lastig gemaakt. Ik heb wel meer tegen jongens gespeeld die veel hoger staan. Natuurlijk zijn ze beter, maar ik heb niet het idee dat ze zóveel beter zijn dan wat ik in de trainingen laat zien, en ook af en toe in de wedstrijden. Het zijn de keuzes die ze maken en mentale taaiheid op belangrijke momenten. Het zit ‘m echt In de details.”

Ondanks zijn relatief hoge leeftijd ziet Gijs nog wel mogelijkheden om verder te groeien. Een plek in de top-100 is dan ook een reëel doel, zegt hij. “Ik denk dat dat haalbaar is en ik wil niet stoppen voor ik dat gehaald heb.”

Leeftijdsgenoten
Gijs is van dezelfde generatie als Botic van de Zandschulp en Tallonn Griekspoor. Hij kent beide tennissers al sinds hij een jaar of elf was en zag zijn landgenoten twee jaar geleden doorbreken. Tallon won in één seizoen acht challenger-toernooien, Botic speelde dat jaar drie grandslams en haalde de kwartfinale van de US Open.

“Dat werkte voor mij motiverend”, zegt Gijs. “Het is goed voor het Nederlandse tennis. Het zijn professionele gasten en allebei spelen ze gewoon waanzinnig tennis. Dat motiveert mij ook om ze achterna te gaan. Als zij dat kunnen, moet ik dat ook in mezelf zien op te roepen. Ik keek daar niet met jaloezie naar, maar wel met een gevoel van: hé, dat wil ik ook!”

Dit najaar nam teamcaptain Paul Haarhuis Gijs voor het eerst op in de selectie voor de Davis Cup Finals. In september debuteerde hij in de groepsfase in Split en eind november krijgt het een vervolg in kwartfinales in Malaga. “Dat is ook weer een stapje”, zegt Gijs. “Dat is mooi en het geeft ook een beetje erkenning van de Davis Cup-captain dat ik toch goed bezig ben geweest de afgelopen twee jaar.”

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door KNLTB Toptennis (@knltbtoptennis)