Tallon Griekspoor: “Ik blijf altijd dat kleinere broertje”

Tallon Griekspoor (26) moest het als jonge tennisser vaak afleggen tegen zijn oudere broers, de tweeling Kevin en Scott. Maar juist dat maakte hem sterker.

Tallon is de derde van drie broers in het gezin Griekspoor. Kevin en Scott zijn een tweeling en vijfenhalf jaar ouder. Aanvankelijk draaide het in de familie vooral om motorcross. Tallon heeft daar zelfs zijn naam aan te danken. “Ik ben vernoemd naar Tallon Vohland, een Amerikaanse motorcrosser”, vertelt hij. “Er is één Nederlandse motorcrosser, een jonge jongen nog, die ook Tallon heet, maar verder ben ik ook nooit iemand tegengekomen met deze naam.”

“Een neef van ons doet aan motorcross en mijn vader heeft daar ook aan gedaan. Die heeft alles gebroken wat je kan breken in je lichaam. Dus dat was voor de kinderen geen optie. Toen is het tennis geworden voor ons.”

Tennisbaan
Kevin en Scott waren rond de twaalf jaar toen ze hun eerste stappen zetten op de tennisbaan. Tallon was een jaar of zes en volgde het voorbeeld van zijn grote broers. “Ik liep er met mijn racketje achteraan en zo is het begonnen. Ik had wel iets meer talent dan zij. Dat zeiden de trainers altijd. Ik ontwikkelde me iets sneller. Zij moesten het hebben van hard werken. De aanleg voor de slagen, de natuurlijkheid waarop dat ging; om dat te ontwikkelen moesten zij vier of vijf uur per dag trainen. Bij mij ging dat wat meer vanzelf.”

In de tuin van het ouderlijk huis in Nieuw-Vennep werd een tennisbaan aangelegd. “Daar heb ik heel veel uren op gemaakt en met mijn broers op kunnen spelen. Dat is iets unieks. Ik kom er nu helaas te weinig. Ik ben zoveel weg. In de zomer train ik er nog wel eens, maar niet zoveel als ik zou willen.”

Drie vaders
De jonge Tallon trok veel op met zijn broers. Maar door het leeftijdsverschil was dat niet altijd even makkelijk. “Vooral toen ik een jaar of vijftien was en ik in de pubertijd kwam. Ik had het gevoel dat ik drie vaders had. Zij wisten het altijd beter. Maar aan de andere kant heb ik ook heel veel aan hun te danken. Ik kon altijd met hun trainen en kon dus altijd met oudere, betere en sterkere gasten trainen.”

Als benjamin kreeg hij de ballen vaak om zijn oren. “Dat ging soms best wel hard,” geeft hij toe, “maar uiteindelijk heb ik daar wel heel veel aan gehad en veel van kunnen leren.”

Ondanks dat ze op vrij late leeftijd met tennis waren begonnen, maakten zowel Kevin als Scott de overstap naar het proftennis. Kevin stond rond de 500^ste positie op de wereldranglijst, maar moest wegens blessures zijn profcarrière opgeven. Scott bereikte in 2018 nummer 205, zijn hoogste positie op de ATP Ranking.

Ook hier volgde Tallon zijn broers. En omdat het bij hem allemaal wat sneller ging, speelden ze dezelfde toernooien. “Vooral met Scott heb ik veel kunnen reizen. Dat was een hele mooie tijd. Ik stond 150, hij rond de 200. Dat ligt gewoon dicht bij elkaar. We deelden ook een trainer, Kristof Vliegen, een Belg. Toen zaten we veel in Antwerpen. We hebben veel tijd met elkaar doorgebracht.”

“Soms vind ik het jammer dat mijn broers niet meer spelen. Om samen dit mee te maken is iets heel moois. Het komt niet vaak voor dat gasten uit dezelfde familie het zo goed doen en dit samen kunnen delen.”

Niet dezelfde fouten
Tallon had altijd twee voorbeelden die er hun stinkende best voor deden. “Dat heeft mij zeker geholpen in mijn ontwikkeling. Ook kon ik profiteren van hun fouten. Dat zij bepaalde keuzes maakten die niet geweldig waren. Daar had ik een enorm voordeel van, zodat ik niet dezelfde fouten maakte. Bijvoorbeeld de keuze voor bepaalde trainers of toernooien, bepaalde landen wel of niet bezoeken. Dat soort dingetjes.”

Tallon zette zijn opmars door. Op zijn 21ste won hij zijn eerste challenger-toernooi. In 2021 won hij er maar liefst acht op rij, waardoor hij de top-100 van de wereld bereikte. In juli van dit jaar stond hij 44^ste op de wereldranglijst.

Scott is eind 2019 gestopt met proftennis. Maar hij volgt zijn jongere broer op de voet. Als het kan reist hij hem achterna. “Hij bemoeit zich er af en toe nog wel mee”, glimlacht Tallon. “Ik vind dat wel leuk. Hij heeft veel verstand van tennis en veel meegemaakt. Het is mooi om mijn broer erbij te hebben op toernooien. We hebben wel afspraken hoor, want ik heb natuurlijk ook mijn eigen coach. Je blijft broers dus je kunt alles tegen elkaar zeggen. Aan de andere kant moet je ook een beetje uitkijken wat je tegen elkaar zegt. Maar dat wordt goed ingevuld.”

Familiedingetje
Kevin en Scott werken nu allebei in het bedrijf van hun vader, een aannemingsbedrijf. Tallon: “Ze kijken nog steeds al mijn wedstrijden. Maar je blijft toch altijd dat kleinere broertje, al hebben zij nooit zo hoog gestaan als ik nu sta. Er heerst geen jaloezie of zo. Het is een soort familiedingetje: zij vinden het alleen maar mooi dat hun jongere broertje in de top-100 is gekomen. Het is fijn dat je zoveel steun krijgt en dat het zo kan.”

Bekijk hier hoe Tallon en onze andere Davis Cup-tennissers over elkaar denken: