Het kanovaren kent twee olympische disciplines: wildwater (slalom) en vlakwater, waarbij de laatste naast de sprint ook een niet-olympisch onderdeel kent, de marathon.

Bij het kanovaren wordt gevaren met twee typen boten: een kano en een kajak. Bij beide boten vaar je vooruit en beweeg je je voort met een peddel. Maar wat zijn precies de verschillen?

Peddel
Kano’s zijn meestal wat groter en hebben een open bovenkant. De kanoërs bewegen zich voort met een enkelbladige peddel, ook wel steekpeddel genoemd. De deelnemers zitten met één knie op het dek en de andere voet naar voren, waardoor ze de peddel langs de gewenste kant van de kano kunnen trekken. Op wedstrijdniveau wordt er gevaren met één, twee of vier personen. Dit wordt aangeduid met C1, C2 of C4.

Een kajak is wat slanker en heeft een gesloten bovenkant. Een kajak wordt voortbewogen met een dubbelbladige peddel. Ook hier wordt op wedstrijdniveau gevaren met één, twee of vier personen. Dit wordt aangeduid met K1, K2 of K4.

Bij de sprint racen de deelnemers tegen elkaar in een eigen baan. De officiële afstanden zijn 200 m, 500 m, 1.000 m en 5.000 m.

Kanoslalom wordt gevaren op een kunstmatig parkoers of een kolkende rivier. Deelnemers moeten een parcours afleggen dat is tussen de 200 en 400 meter lang is. Op de baan moeten ze tussen de 18 en 25 poortjes door manoeuvreren. 

Cross
Bij de kano slalom cross (CSLX) worden de deelnemers ingedeeld in groepen van vier, die tegen elkaar racen. Vergelijk het met de snowboard cross. De beste twee gaan door naar de volgende ronde, tot er nog vier over zijn voor de finale. De indeling wordt gedaan op basis van de tijd die de deelnemers hebben afgelegd in de kwalificatie. Lees hier meer over de CSLX (Engelstalig).

Foto: Kitty Schiphorst en Anja Mus in de K2 (ANP).