Karen Stevenson mag geen sitting duck zijn

Judoka Karen Stevenson kwam jarenlang uit in de klasse tot 78 kilogram. Begin dit jaar stapte ze over naar de open klasse. Daarin moet ze het opnemen tegen opponenten die veel zwaarder zijn dan zij.

“Ik ga een wedstrijd altijd in om te winnen. We hebben altijd een plan en dat wil ik zo goed mogelijk uitvoeren. Dat is de beste manier om tot een goed resultaat te komen. Wat dat plan is? Ik mag niet meer stilstaan. Ik moet in beweging blijven en proberen de ander ook zoveel mogelijk in beweging te trekken. Ik mag geen sitting duck zijn. Als zij hun gewicht erin gooien, dat hou ik niet. Ik moet dus voorkomen dat zij dat doen en proberen ergens anders te zijn dan zij verwachten.”

Karen Stevenson vertelt hoe zij het gevecht aangaat met haar veel zwaardere tegenstanders. Sinds begin dit jaar komt de Noord-Hollandse judoka uit in de open klasse. Maar ze heeft lang getwijfeld of ze die stap wel moest maken. Met haar 81 kilo is ze een kleintje tussen de zwaargewichten. Bovendien is de kans op blessures groter dan bij tegenstanders van haar eigen formaat. “En als je geblesseerd raakt is het ook vaak meteen vrij heftig”, weet Karen.

Dat zag ze drie jaar geleden van dichtbij, toen haar trainingsmaatje Tessie Savelkouls tijdens het grand slam in Parijs een zware knieblessure opliep. “Dat hield me wel tegen”, zegt Karen. “En ik twijfelde of ik het judo nog wel leuk zou vinden. De tegenstanders zijn groot, log en minder beweeglijk. Door het gewichtsverschil zijn ze voor mij moeilijker om te gooien.”

Ambitie
Maar haar ambitie gaf uiteindelijk de doorslag. In de klasse tot 78 kilogram was Karen de nummer 3 van Nederland, achter Guusje Steenhuis en Natascha Ausma. Elk land mag per gewichtsklasse slechts twee judoka’s afvaardigen naar een wereldkampioenschap. Op de Olympische Spelen is dat er maar één.

Karen: “Eind december dacht ik na over wat ik nog wilde in het judo. Ik wist dat ik in de klasse tot 78 kilo niet naar het WK zou gaan. Ik stond ongeveer vijftiende op de wereldranglijst, maar de andere twee hadden al diverse medailles gehaald op grote toernooien. Die zouden eerder in aanmerking komen. Ik ben nu 29 en denk ook wel eens na over het leven na het judo. Het was of overstappen of iets anders gaan doen.”

In de teamwedstrijd is de klasse tot 78 kilo al samengevoegd met de open klasse. Daarin had Karen al eens tegen zwaargewichten gejudood. “En dat ging best goed”, weet ze. “Op oudejaarsdag heb ik mijn coach Garmt Zijlstra gebeld en gezegd: we gaan het doen!”

Massa
De overstap naar een zwaardere gewichtsklasse betekende niet dat Karen zelf ook zwaarder moest worden. “Toen ik in de -78 zat, was ik ook niet bezig met mijn gewicht. Ik woog 81 kilo en die laatste kilo’s trainde ik er voor een toernooi wel af. Ik weeg nu nog steeds 81 kilo. De dingen die mij anders maken dan de rest zijn mijn snelheid, beweeglijkheid en het langer kunnen volhouden."

"Misschien moet ik nog wat kracht erbij trainen, maar alleen meer massa werkt alleen maar averechts. Daardoor win je het toch niet. Dus moet je je focussen op wat goed is en dat zo goed mogelijk gebruiken. Ik wil vooral fit blijven om tijdens een partij zoveel mogelijk te kunnen bewegen.”

“Zij pakken je vast en gaan dan het gevecht aan. Als jij dat ontregelt heb je een kans. Zolang zij geen twee handen vast hebben, zijn ze minder sterk. Dan kunnen ze minder met hun gewicht op mij leunen. Ja, voor mij is het moeilijker iemand te werpen. Ik moet ze vermoeien, afmatten, en dan toeslaan. Dat betekent dat ik langere partijen judo. Voorheen zat er nog wel eens een potje van één of twee minuten tussen, maar die heb ik nu niet meer gehad.”

Behalve aan haar uithoudingsvermogen werkt Karen ook aan haar techniek. “Ik moet mijn tegenstander anders gooien. Ik judo op de training nog voor een groot deel met dezelfde partners. We hebben niet veel zwaargewichten in de groep, dus we bootsen de weerstand na. Ik heb een trainingspartner en nog een tweede persoon die de ander vasthoudt en zo voor extra belasting zorgt.”

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Karen Stevenson (@judoka_ren)

Medailles
Eind januari vocht Karen haar eerste partij in de open klasse tijdens de grand prix van Portugal. Daarin was de Koreaanse Kim Hayun te sterk. “Ik was best zenuwachtig”, blikt Karen terug. “Maar zij won later ook het grand slam van Parijs, dus het was ook niet de minste tegenstander. Het was de eerste partij en het eerste toernooi. Gedurende de dag ging het al beter met de spanning.”

Karen herpakte zich en won via de herkansingen het brons. Daarna volgden ook medailles op de grand slams van Tel Aviv en Tbilisi. “Daarmee heb ik ook voldaan aan de eis om mee te doen aan het WK. Dat was één van de redenen om de switch te maken en dat heb ik in twee maanden gehaald. Dat geeft extra energie.”

In mei staat Karen in Doha voor het eerst op een wereldkampioenschap. Minder dan anderhalf jaar later staan de Olympische Spelen in Parijs op het programma. Karen glimlacht als het ter sprake komt. “Ik zie kansen”, zegt ze. “Ik moet vooral met mijn eigen project bezig blijven.”