Het is een strijd in het judo die iedere olympische cyclus terugkeert: wie gaat er naar de Olympische Spelen? Elk land mag in elke klasse slechts één sporter afvaardigen. Bij een Europees of wereldkampioenschap zijn dat er maximaal twee, hoewel er ook nog een limiet is aan het totaalaantal mannen en vrouwen dat mag meedoen.

Met twee gevestigde namen in zijn klasse, moest Jur Spijkers wachten op zijn kans. “Er zaten er inderdaad twee voor me”, bevestigt de 25-jarige Tilburger. “Maar ik moest ook laten zien dat ik goed genoeg was. Zo’n kwalificatietraject voor de Olympische Spelen duurt twee jaar. In die tijd kun je op grote toernooien punten verdienen. Als ik meer kansen had gekregen had ik me wat sneller kunnen ontwikkelen.”

“Aan het eind van het traject had ik wel het niveau om met Roy en Henk de concurrentie aan te gaan, maar de eerste anderhalf jaar was ik nog niet constant genoeg. Ik denk dat over twee jaar gezien wel de beste er is uitgekomen. Maar daarna merkte ik dat ik ook kon meekomen met de wereldtop. Nu is het mijn tijd.”

Beweeglijk
In de aanloop naar Tokio kon Jur af en toe wat ervaring opdoen tijdens grote toernooien, als Henk of Roy niet meededen. In 2020 werd hij zevende op zijn eerste Europees kampioenschap. “Ik was er wel tevreden over, maar het was niet goed genoeg om een olympische medaille te halen. Daar ben ik heel realistisch in. Maar nu heb ik wel wat prestaties neergezet waar je niet meer omheen kunt.”

Wat heet: begin mei werd Jur in het Bulgaarse Sofia Europees kampioen, in juli won hij de grand prix van Zagreb. En vorig jaar was er al brons op de grand slam van Parijs. Jur: “Ik denk dat ik de laatste twee jaar veel stappen heb gemaakt. Ik ben mijn eigen judo beter gaan begrijpen en train tegenwoordig veel op techniek."

"Ik ben daardoor mijn eigen sterke punten beter gaan gebruiken. Ik ben heel beweeglijk op de mat, waardoor mijn tegenstanders op mij moeten reageren. Daardoor heb ik ruimte om mijn technieken te kunnen maken. Want als ik op hem moet reageren ben ík de hele tijd een stap te laat.”

Bikkelhard
De nieuwe olympische cyclus is in juni ingegaan. Jur moet met Roy Meyer uitmaken wie ons land in de klasse boven de honderd kilogram vertegenwoordigt op de Spelen in Parijs. Beïnvloedt dat de relatie tussen de twee judoka’s? “Dat maakt me niet zoveel uit”, reageert Jur. ”We hoeven geen beste vrienden te zijn. Maar ik kan gewoon een praatje met hem maken en het is ook niet ongemakkelijk als ik naast hem in een restaurant zit."

"Ik hoef niet van Roy te winnen, maar van de rest van de wereld. Het is goed als iemand je scherp houdt. Natuurlijk is hij een concurrent. Topsport is bikkelhard: er kan er maar één naar de Spelen.”

“Ik zeg altijd: het is een marathon, geen sprint. Er kan in de tussentijd zoveel gebeuren en veranderen. Je moet aan het eind van die twee jaar laten zien dat jij de beste bent. Dat wordt niet op één toernooi beslist.”

Als collega’s trainen de twee zwaargewichten regelmatig met elkaar. Zo maken ze elkaar sterker. “Als je de beste wilt worden moet je ook met de beste trainen”, weet Jur. “Als we niet met elkaar zouden trainen is dat een gemiste kans.”

Beide judoka’s staan deze maand op het wereldkampioenschap in Tasjkent. Voor Jur wordt het zijn tweede mondiale optreden. Voor de 31-jarige Roy is het al zijn achtste WK. Het verschil aan ervaring ziet Jur niet als een nadeel. “Op zo’n WK kom ik niet voor verrassingen te staan. Ik heb de meeste van die jongens al wel in mijn handen gehad, tijdens een training of in een wedstrijd. Dat is de charme van judo: tijdens kampioenschappen traint de hele wereldtop gewoon met elkaar. Je laat niet altijd het achterste van je tong zien, maar globaal weet je wel wat iemand wel of niet kan.”

Vertrouwen
In het olympische kwalificatietraject tellen de zes beste resultaten in het eerste jaar voor de helft mee. De zes beste resultaten uit het tweede kwalificatiejaar tellen voor honderd procent mee. Helaas voor Jur behaalde hij zijn Europese titel net voor het begin van de cyclus. Die telt dus niet mee. “Maar die geeft me wel vertrouwen”, zegt hij. “Ik ben er heel trots op. Die staat voor altijd achter mijn naam.”

“De olympische cyclus is nu begonnen, maar ik ben er ook niet teveel mee bezig. Mijn doel is het halen van de Olympische Spelen en daar om de medailles mee te doen. Maar je wilt op elk toernooi gewoon het beste van jezelf laten zien. Als je jouw beste judo laat zien en je aan je plan houdt, dan volgen de resultaten vanzelf en dat is ook goed voor je ranking.”