Op weg naar de Spelen in Parijs hebben de windsurfers de vertrouwde RS:X-plank ingeruild voor de iQFoil, een snelle plank met een verlengd zwaard, waardoor het board boven het water zweeft.

Lilian de Geus werd drie keer wereldkampioen op de ‘oude’ RS:X-plank. Toch juicht zij de overstap naar het foilen toe. “De RS:X wordt al gebruikt sinds Beijing 2008, dus dat is in Parijs al zestien jaar geleden. Ik vind dat het olympisch windsurfen wel toe was aan vernieuwing. Het is goed voor de sport: het ziet er spectaculair uit en spreekt de jeugd aan.”

Extra boost
De nieuwe uitdaging geeft haar extra motivatie: “Ik heb heel veel jaren op de RS:X gevaren, ben drie keer wereldkampioen geworden en heb twee keer meegedaan aan de Olympische Spelen. Op een gegeven moment ken je alle fijne kneepjes wel. Het klopt: ik behoorde op de RS:X bij de wereldtop, dus het was wel makkelijker geweest als we daar in Parijs ook op hadden gevaren. Maar bij de IQFoil is alles nieuw. En als iets nieuw is vind ik het supergaaf om dat helemaal te leren. Dat geeft me een extra boost.”

Lilian eindigde op de Olympische Spelen in Japan op de vijfde plaats. Na de vierde plaats van Rio 2016 opnieuw net naast het podium. “Tokio verliep niet zoals ik het had gewild. Daar was ik heel teleurgesteld over. Als we op de RS:X waren blijven varen, dan weet ik niet of ik door was gegaan.”

De keuze voor de iQFoil werd in december 2019 gemaakt. Daarna moesten de deelnemers aan de Olympische Spelen in Tokio nog anderhalf jaar verder op de RS:X. “Wij trainden nog op de RS:X en dan zag je iedereen voorbij vliegen op de iQFoil. Die gaat veel harder en ziet er spectaculairder uit,” vertelt Lilian.

“Na mijn drie wereldtitels was ik ready voor Tokyo 2020, ik was aan het wachten op de Spelen. Maar door corona werd het een jaar uitgesteld. Een vierjarige campagne werd een vijfjarige. Als topsporter leg je jezelf best veel druk op: je wilt continu de beste zijn. Nu kwam dat extra jaar erbij, waarin alles anders verliep: wedstrijden gingen niet door, trainingsstages werden afgeblazen. Dat was mentaal best pittig voor mij.”

Achterstand
Na de Olympische Spelen veranderde Lilian van coach en nam ze een break van drie maanden. Daarna begon de campagne richting Parijs 2024. “Die drie maanden waren eigenlijk niet genoeg. Ik merkte de afgelopen tijd dat ik het heel zwaar vond. In het begin was alles nog nieuw. Er kwamen allerlei nieuwe dingen bij kijken. Die klap van Tokio kwam pas later.”

"Ik merkte dit doordat ik in trainingsstages snel afgeleid was en heel snel emotioneel, dat ik vaak moest terugdenken aan Tokio en dat als anderen over Tokio spraken dat ik dat ook niet fijn vond. Tijdens de trainingen kon ik me niet goed kon concentreren en was ik snel afgeleid, ik had negatieve gedachten op het water. Ik heb er met veel mensen over gepraat; ook met een professional. Ik heb een aantal sessies gedaan met de sportpsycholoog. Daar ben ik nog steeds soms mee bezig. Ik merk dat dit helpt."

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Lilian De Geus (@liliandegeus)

Het extra jaar in de aanloop naar Tokio ging ten koste van de voorbereiding op de Spelen in Parijs. Dus eigenlijk zijn de olympiërs die in Tokio actief waren, begonnen met een achterstand. Lilian: “Toen ik instroomde bij de iQFoil deden sommige meiden het al een jaar, dus ik merkte wel dat zij een hoger niveau hadden dan ik. Je begint eigenlijk vanaf nul. Je moet deze plank helemaal opnieuw ontdekken. Het materiaal is compleet anders. Ook het wedstrijdformat is anders. Surfen op de iQFoil is een stuk explosiever, de races zijn korter. Vergelijk het maar met een wegwielrenner die gaat BMX’en.”

Ideaalgewicht
Om met de besten mee te kunnen doen op de iQFoil moest Lilian sterker en zwaarder worden. In het windsurfen bestaat voor elke plank een ideaalgewicht waarmee je het hardst gaat. Voor de RS:X is dat 56 kilo. “Dat woog ik”, aldus Lilian. “Maar voor de iQFoil moet je een stuk zwaarder zijn. Het ideale gewicht hangt af van de omstandigheden. In 2024 zijn de olympische zeilwedstrijden bij Marseille. In de zomer is er weinig wind en het is lastig water: heel technisch met heel veel drukverschillen. En lastige wind omdat het een bergachtig landschap is. Dat was wel in mijn voordeel, want daardoor hoefde ik niet overdreven veel aan te komen. Maar nog altijd wel negen kilo.”

Lilian stelde met haar fysieke trainer en een voedingsdeskundige een plan op. “Ik wilde op een gezonde manier aankomen. Dus ik at veel maaltijden en tussendoortjes met veel calorieën en gezonde vetten, in combinatie met eiwit- en proteïne-shakes waar veel koolhydraten in zitten. Zodat je meer calorieën binnenkrijgt dan je verbrandt. Daarnaast deed ik gerichte fysieke training in de gym, om het vet om te zetten in spiermassa. Zo kwam ik geleidelijk aan.”

Voor de meeste mensen lijkt het tegennatuurlijk om zoveel te eten. Ook Lilian moest hiervoor over een mentale drempel. “Je wil niet aankomen. Maar als je de mentale switch om kunt zetten, dan lukt het wel. Het is nodig. Als je niet op dat gewicht zit, dan ga je niet hard genoeg. Dan kun je net zo goed stoppen.”

Lilian weegt nu 65 kilo, wat voor de iQFoil haar ideaalgewicht is. “Ik merk dat ik steeds beter aan mijn lichaam wen. Het is ook niet zo goed te zien en daar ben ik alleen maar blij mee. Het is mooi verdeeld. Ik had dunne benen. Die zijn wat gegroeid. En verder mijn schouders, mijn bilspieren; alleen mensen die me goed kennen zien dat ik zwaarder ben geworden. Het is nodig om mee te komen in de sport. Ik merk dat ik stappen maak en vooruit ga. En als ik klaar ben met mijn sportcarrière dan kan ik het er zo weer af krijgen.”