Familiegevoel helpt Lieke Klaver naar de top

De carrière van atlete Lieke Klaver maakt de laatste tijd een stormachtige ontwikkeling door. Dat dankt ze mede aan haar trainingsgroep, waarmee ze vorig jaar een heel hechte band heeft opgebouwd.

“Het gaat wel rap,” bevestigt Lieke Klaver. Zo snel als ze loopt, zo snel ontwikkelt ook haar carrière zich. De 22-jarige atlete uit Enkhuizen verbrak dit seizoen al diverse nationale records op de 200 en de 400 meter en is ook bij internationale toernooien op deze afstanden een atlete om rekening mee te houden. “Ik train er natuurlijk iedere dag kneiterhard voor, maar ik ben blij dat dat er nu ook uitkomt.”

De combinatie van de twee sprintafstanden gaat haar goed af. Op de vraag welke ze het liefst loopt, moet ze het antwoord schuldig blijven. “Ik vind ze allebei heel mooi”, zegt ze na even nadenken. “Ik probeer er iedere keer weer antwoord op te geven, maar dat lukt me nog steeds niet. Ik zeg wel dat die 200 in dienst staat van mijn 400. Want hoe sneller ik de 200 meter kan, hoe sneller ik mijn 400 meter kan openen. En dan is het die snelheid vasthouden.”

Dat was vroeger wel anders. Toen had ze een uitgesproken voorkeur voor de kortere afstand. Ondanks dat ze altijd te horen kreeg dat ze het perfecte lichaam had voor een 400 meter. “Ik dacht altijd: ik loop die 200 meter en als het langer wordt pak ik de auto wel.”

Maar haar coach Rogier Ummels dacht daar anders over. Voor de 200 meter is het ook nodig om af en toe wat langere loopjes te doen. Zonder dat ze het wist gaf hij Lieke op een gegeven moment een specifieke 400-metertraining. “Die ging blijkbaar heel goed”, vertelt ze. “Samen met de Atletiekunie zeiden ze dat het toen misschien wel tijd werd dat ik veel meer voor de 400 meter zou gaan trainen.”

Doorbraakmoment

Dat was in de zomer van 2018. Daarna ging het snel: een jaar later liep Lieke al de 400 meter bij het wereldkampioenschap in Doha. “Misschien had ik toch wel een 400-meterlichaam”, lacht ze.

Vorig jaar september won ze deze afstand tijdens de Diamond League in Rome. Je zou dat als haar internationale doorbraak kunnen zien. “Ja, ik vond dat zo’n mooi moment. Ik denk dat ik dat als mijn doorbraakmoment zie. Ook om onder de 51 seconden te rennen. Om die 50. en een beetje te zien; dat is zo gaaf! Een paar maanden daarvoor zei ik tegen mijn beste vriend dat ik onder de 51 seconden wilde lopen. Ik was dat daarna straal vergeten, maar toen liep ik in Rome 50,98 en stuurde hij een screenshot naar me op met die afstand.”

In het huidige, nog prille seizoen zette Lieke haar opmars voort. Zo liep ze al diverse stokoude records uit de boeken. Eind januari verbrak ze in Wenen het Nederlands record op de 400 meter, een prestatie die al 23 jaar in handen was van Esther Goossens. Nog diezelfde wedstrijd werd de tijd verder aangescherpt door Femke Bol. “Dat record had ik drie minuten”, blikt Lieke terug. “Het was zo’n snelle tijd: 51,48, om dat indoor te lopen. Dat zag ik altijd als een droom, ontastbaar. En dan doe je dat ineens in de eerste wedstrijd van het seizoen. Esther stuurde me nog een berichtje op mijn Instagramkanaal. Dat was echt heel leuk.”

In de Oostenrijkse hoofdstad verbeterde Lieke ook het 33 jaar oude record van Els Vader op de 200 meter. Kort daarop overleed Els Vader. “Ik had wel in mijn hoofd om Els na het EK een keer op te zoeken,” vertelt Lieke. “Maar dat heeft niet zo mogen zijn. Dat is superjammer.”

Vriendschappen

Dat de carrière van Lieke nu in een stroomversnelling is gekomen, dankt ze ook aan haar coaches Laurent Meuwly en Bram Peters en aan haar trainingsmaatjes. “Toen de coronapandemie uitbrak, zijn we met onze hele trainingsgroep in een bubbel gegaan”, vertelt ze. “Daar zijn zulke mooie vriendschappen uit ontstaan en daardoor zijn we met z’n allen zo enorm close geworden. Jochem Dobber, Terrence Agard, Ramsey Angela; die zijn heel belangrijk voor mij. Het familiegevoel dat we hadden: altijd lol, altijd lachen, we aten met elkaar, veel barbecueën. We waren bijna 24/7 bij elkaar. Ik denk dat dat, dus de coaches en het familiegevoel, voor mij de perfecte basis is om een topatleet te worden.”

Toen Nederland in lockdown ging, werden al gauw ook alle trainingsaccommodaties gesloten. De atleten die op Papendal trainden, moesten op zoek naar alternatieve locaties om hun meters te maken. “Mentaal hadden we heel veel aan elkaar”, vertelt Lieke. “Het was niet altijd makkelijk om te trainen in de bossen en op paadjes van landgoederen. Maar we hebben elkaar er doorheen gesleept.”

Lieke hecht veel waarde aan goede vriendschappen. “We beseffen allemaal dat we in een bevoorrechte positie zitten. Dat we vrienden hebben in de trainingsgroep. Dat maakt het zo fijn. Het is niet dat we moeten trainen, maar we willen trainen, omdat we zo’n grappige en leuke sfeer in de groep hebben. Het is ons werk, maar dat voelt niet zo.”

Eén van haar trainingsmaatjes is dat andere grote talent op de 400 meter, Femke Bol. De twee zijn vriendinnen maar ook concurrenten. Zo stuwen ze elkaar naar grote hoogten. “In het begin trainden we alleen met elkaar, maar toen kwamen we erachter dat we elkaar steeds meer tot het uiterste konden pushen. Dat hebben we het laatste jaar ook zeker opgezocht en dat zie je ook terug in onze resultaten. De ene keer is het concurrentiegevoel wat groter en de andere keer de vriendschap.”

Tokio

Naast Femke en Lieke beschikt Nederland met Lisanne de Witte over nog een topper op de 400 meter. Dat zou perspectieven kunnen bieden op de 4x400 meter estafette bij de Olympische Spelen in Tokio. Maar Lieke rekent zich niet rijk. “Ik weet nog niet wat de cijfers zijn van andere landen en hoe iedereen heeft getraind tijdens corona, want het verschilt echt per atleet en per land. We zijn bij het EK wel kandidaat voor een medaille, maar in Tokio… Je hebt Jamaica, je hebt de Amerikanen; dat zijn natuurtalenten. Die zijn gewoon altijd snel.”

En in Tokio is de mixed estafette een nieuw onderdeel. Wellicht dat Lieke daar zou kunnen lopen met haar trainingsmaten. “Dat zou superleuk zijn.”

Wat Lieke individueel in de Japanse hoofdstad gaat doen is nog niet duidelijk. “Ik heb nog geen doelen gesteld. Ik wil me op beide afstanden kwalificeren, maar dan moet ik daarna bepalen welke afstand ik ga lopen. Combineren is niet te doen. Misschien dat dat later wel kan, maar ik ga niet op mijn eerste Olympische Spelen meteen al het hele programma draaien.”

Als je kijkt naar haar progressie van de afgelopen tijd, lijkt het Lieke niet slecht uit te komen dat de Olympische Spelen een jaar zijn verplaatst. “Ik had vorig jaar ook heel goed kunnen presteren, maar ik vind het prima”, zegt ze. “Ik word nu ieder jaar beter. Ik hoop de komende jaren het lichaam heel te houden en aan de Olympische Spelen in Parijs mee te doen. En wie weet ook nog Los Angeles in 2028. Maar dat is nog ver weg. Ik ben dan dertig. Ik wil het in ieder geval leuk blijven vinden.”