Celeste Plak: “Kijk naar de mogelijkheden in coronatijd”

Celeste Plak is na een sabbatical van een jaar weer terug bij onze volleybalvrouwen. Op ons Instagram-kanaal ging ze in gesprek met Lienke de Jong (@deargoodmorning) en beantwoordde ze vragen van volgers. Ze vertelt hoe ze deze coronatijd beleeft en geeft tips.

@isis.boeren: Hoe ben je de eerste lockdown doorgekomen? 
“Ik kwam toen net terug uit Turkije, want daar speelde ik. In Nederland was het toen al bevestigd dat er corona was. Maar in Turkije hebben ze dat heel lang ontkend. Dus waar wij in Nederland al heel voorzichtig waren, met mondkapjes en handen wassen, moesten we in Turkije nog gewoon trainen en iedere keer de hal in. Dat was best wel angstig. Toen  mocht ik naar Nederland en kwam ik van ‘geen corona’ meteen – bam! - ‘in corona’. Dus die overgang was wel gek. Maar ik heb een eigen appartement, dus daar had ik het wel rustig, lekker alleen en beetje facetimen.” 
 
“Toen ik net terugkwam in Nederland en hier in quarantaine moest, stond ik nog onder contract bij mijn Turkse club. Dus ik moest nog wel elke ochtend met z’n allen Zoomen: oefeningen doen, met elastieken, buikspieren enzo.” 
 
@emma.fitlife_: Merk je het verschil tussen de eerste en de tweede lockdown? 
“Ja, zeker. Die eerste lockdown was ik heel erg voorzichtig: handen wassen, ik liep met een boog langs mensen op straat en al die dingen. En nu: ik was nog steeds mijn handen en als ik zie dat die mensen 60-plus zijn, dan pak ik een boogje. Maar ik moet wel heel eerlijk zeggen dat het er een beetje bij in begint te schieten.”

@deargoodmorning : Heeft de lockdown iets met je terugkeer in het Nederlands team te maken gehad? Dat je het zat was om alleen te zitten? 
“Nou, ik vond het wel lekker dat ik niet zoveel mensen om me heen had. Ik denk dat heel veel mensen dat herkennen: dat als je tegenwoordig iemand ziet die je eigenlijk liever niet ziet, dan hoef je geen hand te geven of te knuffelen. Dat vind ik heerlijk. Dus niet dat ik veel mensen miste, maar wel dat ik de bal miste. Het afgelopen jaar ben ik wel bijzonder druk geweest met van alles en nog wat, dus ik heb niet stilgezeten.” 
 
@emma_ents: Hoe ben je bij het Nederlands team terechtgekomen? 
“Best wel per ongeluk. Ik deed een keer selectietraining voor Jeugd Oranje, en toen ben ik geselecteerd, maar dat was geen succes. Vervolgens ben ik gestopt, maar later teruggehaald en aan mijn tweede start begonnen. Daarvoor deed ik het omdat anderen zeiden dat ik dat moest doen. Toen ik terugkwam was het iets van mezelf, omdat ik het wilde. Op mijn veertiende ben ik op Papendal gaan wonen en bij het Talent Team gaan spelen. En op mijn zestiende mocht ik met het Nederlands team mee.” 

@maasen_dh: Wat doe jij nu om thuis fit te blijven? 
“Ik heb de luxe dat ik een medische staf om mij heen heb. Dus ik kan gewoon vragen of ze een buikspierprogramma hebben of een conditieprogrammaatje. Maar als je dat niet hebt, kan je gewoon op YouTube buikspierschema’s vinden, of een high intensity-training, dat je lekker gaat zweten en bewegen.”  
 
“Je hoeft niet te kotsen bij een conditietraining, je hoeft niet tot het gaatje te gaan. Al is het maar twintig minuutjes, door de gang lopen. Tenzij je huisgenoten daar gek van worden natuurlijk, haha. Of zitten en opstaan uit je stoel. Het is zo makkelijk, alleen je moet wel zin maken. Als je eenmaal bezig bent is het lekker.” 
 
@Lotte6: Hoe ga je nu met corona volleyballen? 
“Wij zijn als sporters bijzonder bevoorrecht. Als je een status hebt bij NOC*NSF of je speelt in de Eredivisie, dan mag je trainen. Op Papendal zijn ze wel iets strikter. Daar word je wel regelmatig getest. Er zijn tijdslots in het restaurant, zodat niet alle sporters met elkaar in contact komen.” 

@thijs_ruding: Heb je al eens gehad dat de muren op je afkomen? 
“Je kunt het niet één-op-éen vergelijken, maar ik heb al zes jaar in het buitenland gewoond en dat voelt ook als een soort quarantaine. Want je hebt je familie niet dichtbij, je zit op afstand, alles gaat via Zoom, je kan ze niet knuffelen. Ook daar mag je soms ’s avonds niet naar buiten of het hotel uit.” 

“Dus ik heb manieren gevonden om mezelf te vermaken. Ik heb gitaar leren spelen, ik ben – heel knullig – gaan puzzelen, ik heb een Playstation waarop ik Far Cry speel, een beetje bakken en koken… En je kan jezelf nieuwe dingen leren. Als je toch binnen zit kun je ook een nieuwe taal leren of een schildercursus volgen.”

@deargoodmorning: Hoe gaat het met gitaar spelen? 
“Ik ben een teamplayer. Ik vind volleybal hartstikke leuk met vijf anderen om me heen. Maar ook gitaarspelen heb ik geleerd met Judith Pietersen. Dat was mijn teamgenoot, ook bij het Nederlands team, en een goede vriendin van mij. Zij heeft mij geleerd gitaar te spelen. Hartstikke leuk, avondjes laat, muziekje. Eén keer per week een wijntje erbij – voorzichtig, met mate hè. Maar toen was Juut weg, en ging ik niet alleen spelen. Dat vind ik niet leuk. Maar nu in coronatijd ben ik weer wat gitaar gaan spelen.” 
 
@maarten68: Ik voel geen perspectief. Herken je dat? 
“Ik herken dat heel goed. Ik ben 25, dus ik begeef me onder jongeren. En ik merk dat het heel moeilijk is dat er geen festivals zijn, je kan niet een drankje doen buiten, als je afspreekt moet je om half negen naar huis. En de horeca kun je niet omheen: die heeft het gewoon heel zwaar. En ook de detailhandel. Het is gewoon zwaar. Ik sprak laatst met minister De Jonge en ik vroeg hem wanneer het weer open gaat. Hij zei dat hij er geen datum op kan zetten en dat begrijp ik ook. Maar het is lastig.” 
 
@noah92: Hoe ga jij om met de avondklok? 
“In het begin was ik heel rebels. Ging ik om half negen een rondje lopen en ging ik timen dat ik om één minuut voor negen binnenkwam. Als je afspraken plant moet je van tevoren weten wat je reistijd is. Ik ben wel twee keer te laat geweest en dat vond ik niet zo chill. Ik woon in het centrum van de stad en hier rijdt constant politie langs. Toen voelde ik me een beetje in een videogame, dat je gezocht wordt, maar dan in real life.” 
 
@jenny.feith: Hoe zijn jullie op het idee gekomen van Knip en Plak? 
“Ik ben Celeste Plak en een teamgenoot en vriendin van mij heet Kirsten Knip. Zij zit ook in het nationaal team. Een tijd lang waren wij elkaars wissel. En dan was het Knip eruit, Plak erin. Heel grappig. Maar nu zijn we bezig met clinics. Binnenkort komen we met iets nieuws. Dat wordt heel leuk. Ik zal één hint geven: Knip en Plak kopiëren.” 

@sannedebos: Wat mis je het meest in deze tijd? Heeft dat te maken met volleybal? 
“Moeilijk. Als ik het zou hebben gemist was ik wel eerder teruggekomen. Wat ik wel mis is spelen voor mooie volle zalen, het liefst in Nederland. Daar word ik echt blij van. Ons publiek is zo leuk en enthousiast. Dus dat mis ik wel: om samen met de meiden ergens naartoe te werken en dan te laten zien waar we maandenlang voor hebben getraind.” 
 
@saradehoog: Hoe kun je toch iets moois uit deze periode halen? 
“Dan ga ik terug naar wat ik al zei: door nieuwe dingen te leren, door dingen te ondernemen. In het coronajaar heb ik een pauze ingelast, maar ik heb zo ongelooflijk veel dingen gedaan. Ik was nu bijna drukker dan wanneer ik aan het volleyballen was. Waarom? Omdat ik nieuwe dingen zocht, nieuwe uitdagingen, nieuwe contacten leggen.” 

“Wat ook goed is, is zelfreflectie. Wie ben ik, waar sta ik voor, ben ik wel blij met de opleiding die ik doe? Of ben ik blij met de baan die ik heb? Ik ben naar een psycholoog gegaan en echt gaan graven: wie ben je, waarom doe je wat je doet, wat is er goed aan je, wat is een aandachtspunt? Het is een mooie mogelijkheid om aan jezelf te werken. Per slot van rekening ben je nu toch met jezelf. Dus maak er dan ook maar het beste van met jezelf.” 
 
@deargoodmorning:  Heb je nog wat motiverende woorden voor de volgers en kijkers? 
“Het is allemaal lastig. Je hebt complottheorieën. Maar ik zeg: blijf voor jezelf denken. Niet iedereen gaan knuffelen of kussen, binnen de kaders, maar zorg dat het draaglijk blijft en positief. Het is heel makkelijk om nu in je negativiteit te gaan zitten. Maak er wat positiefs van en kijk naar de mogelijkheden. Eén van de positieve dingen die corona heeft gebracht, is dat mensen ontdekt hebben dat online heel veel kan. Misschien kan je wel je stage online doen.” 
 
“Laatst sprak ik een meisje. Haar ouders waren gescheiden en ze had zeven broertjes en zusjes en die allemaal in één flat wonen. Haar vader had nooit veel aandacht voor haar want hij had nooit tijd. Maar nu is hij door corona veel thuis en komt hij haar vaker ophalen. En waar ze hem eerder bijna nooit zag, ziet ze hem nu een paar dagen per week en leert ze hem beter kennen. Dus corona heeft ze dichter bij elkaar gebracht.” 
 
“Dat was een meisje van twaalf. En die emotie die ik in haar ogen zag… Het is niet alleen maar negatief maar brengt ook mooie dingen met zich mee. Op die verhalen ben ik me aan het focussen. Kijk naar de mogelijkheden die er zijn.”