De les van Femke Kok: Presteren, door juist niet aan presteren te denken

Femke Kok pakte het schaatsseizoen 2020/2021 de ene na de andere zege op de 500 meter. De pas twintigjarige Friezin leverde een unieke prestatie door op deze afstand vier wereldbekerwedstrijden op rij te winnen. En dat terwijl winnen vroeger helemaal niet vanzelfsprekend was voor de sprintster.

“Wanneer er een wedstrijd aankwam, was ik teveel bezig met het resultaat. Daar werd ik behoorlijk zenuwachtig van”, vertelde Femke een jaar geleden aan ons. Ze praatte toen over een periode die inmiddels vijf jaar achter haar lag. Over de tijd waarin duidelijk was dat ze talentvol was. Maar dat leidde destijds lang niet altijd tot mooie prestaties.

“Op trainingen ging het altijd goed. Daar liet ik zien wat ik kon”, aldus Femke. “Ik heb altijd veel plezier gehad in het schaatsen. Maar door de zenuwen was dat aan de start soms echt niet leuk. Ik was best goed, maar ik won bijna nooit.”  

Stormachtige jaren

Dat veranderde in haar laatste, stormachtige jaren. En hoe. De afgelopen twee jaar pakte Femke goud op de WK Sprint voor junioren. En vorig seizoen liet de sprintster ook bij de senioren zien wat ze in haar mars heeft. Ze brak door.

Dankzij haar derde plaats op de 500 meter bij het NK mocht ze als tiener mee naar de EK en WK afstanden. Voor het eerst schaatste ze op een hooglandbaan. Voor het eerst reed ze wedstrijd buiten Europa. Ze belandde in een compleet nieuwe wereld.

En die lijn zet Femke dit seizoen voort. Naast die klinkende reeks op de 500 meter werd ze derde op de EK Sprint en pakte ze – en passant – brons in het wereldbekerklassement op de 1.000 meter. We vergeten het bijna te melden: op de 500 meter won Femke het overall-klassement.

Andere benadering

Nog even terug naar zo’n vijf jaar geleden. Want hoe zorgde Femke ervoor dat ze minder gestrest aan de start stond?

“Ik was te veel bezig met een resultaat, daardoor kwam het er niet uit. Daarmee ben ik aan de slag gegaan. Ik heb geleerd om mijn wedstrijd op een andere manier te benaderen. Hoe? Door vooral te denken aan mijn taken: mijn techniek, de slagen die ik wilde maken. En niet wat het aan het eind van de wedstrijd op zou leveren. Die manier van denken heb ik mij steeds meer eigen gemaakt.”

En dus met succes. “Ik merkte dat ik er relaxter van werd. Het hielp. Doordat ik niet meer aan die resultaten dacht, werden mijn resultaten juist beter.”