Gert-Jan Schep: “Hall of fame werd de soundtrack van mijn herstel”

Muziek geeft vleugels, kracht, motivatie. Het zorgt voor mooie herinneringen, maar kan ook steun geven als het tegenzit. Onze sporters geven ons een inkijkje in hun playlist. Vandaag para-atleet Gert-Jan Schep. Hij stond zestien jaar geleden op de Paralympische Spelen als zwemmer, maar veranderde door een slopende schouderblessure en blijvende spasmen van sport. Hij richt zich nu op de Spelen van Tokio.

Darude – Sandstorm
Sandstorm betekent voor mij Athene. De Paralympische Spelen van 2004. Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden. En dat is het stiekem ook wel. Ik was toen zeventien. Mijn eerste Spelen. In Athene haalde ik drie finaleplaatsen. En telkens werd dit nummer gebruikt als opkomstmuziek. Dat maakte indruk hoor! Het is een echt dancenummer, dat dreunt overal doorheen in zo’n stadion. Door zo’n nummer wordt een finale nog intenser. In lane number six, Gert-Jan Schep from The Netherlands. Dat hoor je er dan doorheen. Het gevoel dat 10.000 man, of hoeveel er ook in konden toen, naar je kijkt. Dat gave gevoel krijg ik nog steeds bij dit nummer, ook al is het zestien jaar geleden. Dat het één van mijn sportieve hoogtepunten als zwemmer was, helpt ook wel mee. Ik werd twee keer vijfde en eenmaal zesde. Sandstorm heb ik na die tijd nog dagelijks gehoord. Ik had ‘m namelijk als ringtone op mijn vorige telefoon.”

The Script – Hall of fame
“Na een paar prachtige jaren en nog veel in het verschiet moest ik in 2007 noodgedwongen stoppen met sporten. Ik kreeg een zware schouderblessure, had een pees in mijn biceps afgescheurd en mijn spasme-aanvallen werden heviger. Sinds mijn geboorte heb ik cerebrale parese, waardoor mijn spieren niet altijd goed worden aangestuurd vanuit mijn hersenen. Hierdoor heb ik last van spasmes in mijn armen en benen. Ik moest herstellen van mijn blessures en ondertussen hopen dat die spasmes mij niet te veel zouden belemmeren."

"Pijnvrij functioneren in het dagelijks leven, dat was het doel. Ik ben altijd blijven hopen dat ik ooit weer kon sporten. Hall of fame is het nummer van die periode geworden. Dat nummer heb ik zó vaak gehoord bij de fysio, als ik weer mijn oefeningen deed. Het werd op een gegeven moment de soundtrack van mijn herstel. Het dromen. Weer topsporter zijn. Weer in die schijnwerpers staan. Op bijzondere plekken komen. Stap voor stap naar de Hall of fame, terwijl ik niet eens wist of ik daar ook zou komen. Uiteindelijk duurde het acht jaar voordat ik weer kon sporten. Dit nummer is de weg die ik heb afgelegd. De ups en downs. Kippenvel.”

Eric Prydz – Pjanoo
“Ook een nummer dat een bijzonder tijdperk van mijn loopbaan als sporter aanduidt. Dit hoorde ik toen ik op het podium stond tijdens mijn eerste NK atletiek. Want in die sport bleek na een paralympische talentdag mijn toekomst te liggen. Het was in Breda, mijn vijfde wedstrijd in de atletiek. Toen ik daar zo stond, schoten die lastige jaren daarvoor aan mij voorbij. Het terugkomen na die blessures en die onzekerheid. Dus ja, er kwamen toen emoties. Het is gewoon een dancenummer, maar het heeft voor mij een bijzondere lading gekregen. Man, wat was ik gelukkig die dag. Laat het elke dag zo’n dag zijn. Als ik dit nummer hoor, ben ik zo dankbaar. Dankbaar dat ik een tweede leven als sporter heb gekregen.”

House of Pain – Jump Around
“Ik denk meteen aan het afgelopen Sportgala. Stonden we met een aantal sporters feest te vieren op dit nummer. Ik weet nog dat ik toen dacht: wat gaaf dat ik nu kan. Want springen, dat klinkt zo normaal, maar dat heb ik jaren niet gekund. Nu kan ik dat gelukkig alweer  een paar jaar. Vrij bewegen, wat is dat toch fijn. Voor mij is dit dus meer dan een blij liedje. Op zo’n gala geniet ik. Hoe tof is het om onderdeel uit te maken van deze mooie sportwereld. En daarin te kunnen zijn wie ik ben. Ik kan dingen die ik nooit heb gekund en ik word elke dag beter. Hoe gaaf is dat?”

Beluister hier de complete TeamNL playlist, de nummers waar onze sporters op vlammen 🔥