Fysio Lilian de Geus maakt zichzelf topfit op weg naar Tokio

Neem je rust en doe bewegingsoefeningen. Dat is het advies dat topwindsurfster en fysiotherapeute Lilian de Geus haar patiënten meegeeft, terwijl ze zelf veel moeite heeft om tot rust te komen. De wereldkampioene van 2018 in de RS:X-klasse wil als ze terugkomt van haar buitenlandse wedstrijden graag direct aan de slag als inval-fysiotherapeute.

"Hop, invallen! Het is alleen heel belangrijk om mijn lichaam dan rust te geven. Dat vind ik heel lastig en is een van mijn zwaktes. Mijn trainer is daar altijd bang voor. Deze keer gaat het niet gebeuren want ik heb besloten tot de Spelen van Tokio niet te gaan werken. Alles voor de olympische medaille", zegt onze windsurfster.

Hoe sta je er nu voor, vijf maanden tot Tokio?
"Het gaat goed. Na de Spelen van Rio de Janeiro, waar ik op 1 punt een medaille miste, was wereldkampioen worden mijn grote doel. Dat lukte in 2018 en ik werd ook nog eens Europees kampioen. De drive is nog heel groot bij mij, ik wil een medaille winnen straks en het liefst goud. Dat ik op het afgelopen WK in Italië 'slechts' brons pakte is niets om mij zorgen over te maken. Ik zit volop in de voorbereiding en zat daarom veel in Tokio. Twee hele zware maanden. Ik heb daar veel getraind met de Chinezen, zij zijn van wereldklasse. Ik heb daar veel kunnen leren. Ook van de omstandigheden, want die waren heel zwaar. Daardoor was ik niet superfit bij het WK."

Zou jij als fysiotherapeut niet altijd topfit moeten zijn?
"Bijna wel ja. Ik weet wat goed is en heb zelf ook bijna nooit blessures. Ik heb weleens schouderklachten en dan doe ik oefeningen voor mezelf. Ik ben helemaal niet blessuregevoelig, maar mijn kennis van het menselijk lichaam helpt wel. Ik heb ook een eigen fysiotherapeut voor het onderhoud, dat kan ik zelf niet doen."

Waarom heb je ooit gekozen voor fysiotherapie?
"Ik vond het leuk om te leren en dan vooral over het lichaam van de mens. Ik hou ervan om met mensen te werken en dacht dat fysiotherapie wel iets voor mij zou zijn. De studie zelf vond ik erg leuk, maar het was wel zwaar naast mijn topsport. Normaal doe je vier jaar over zo'n studie en ik heb er zeven jaar over gedaan. Ik moest nog stagelopen om de opleiding af te ronden. Na Rio ging ik er een jaar tussenuit. Dat bleek een heel goed besluit, zowel op sportgebied als voor mijn opleiding. Mijn stage duurde iets van acht maanden en daarna ben ik weer gaan windsurfen. Het was goed om even weg te zijn van het surfen. Ik was erg teleurgesteld door die vervelende vierde plaats en moest er echt even tussenuit. Het ging mij gemakkelijk af om weer terug te komen op topsportniveau. Een jaar later in 2018 veroverde ik de wereldtitel."

Werkte je toen ook al als fysiotherapeute?
"Ja dat deed ik eromheen. Vanwege mijn sport kan ik alleen invalwerk doen. Dus zodra ik in Nederland was kon ik aan de slag als fysiotherapeute. Ik kende nog iemand die een eigen fysiotherapiepraktijk heeft, T.I.M. Fysiotherapie. Zij zitten in heel Zuid-Holland en hebben altijd therapeuten nodig. Via een app kan ik me aanmelden voor patiënten, dat is ideaal voor mij. Ik woon zelf in Scheveningen en kan dan kijken op welke plekken ik het best kan werken zonder dat het extra vermoeiend wordt."

Fysiotherapie en topsport, hoe is die combinatie?
"Het is goed om met andere dingen bezig te zijn. Naast mijn topsport heb ik ook vrije tijd. Dan wil ik niet alleen maar sporten, maar ook met mijn hoofd bezig zijn. Dus dan vind ik het wel een leuke combinatie. Het is belangrijk voor mij om momenten even uit de sport te zijn. Mijn lichaam rust geven en andere dingen prikkelen. Ik vind het fijn om mijn kennis over te brengen naar mijn patiënten. Ik kan vanuit de sport veel meenemen naar de fysiotherapie. Ik wil met het windsurfen aan de top blijven om uiteindelijk goud te halen. In het werk doe je dat ook. Steeds bezig blijven en aan je kennis werken. Ik denk dat deze combinatie heel leerzaam voor mij is als mens. En sommige perioden kan ik het ook heel goed combineren en dat begrijpt mijn coach dan ook.

Hoe ziet jouw leven eruit in zo'n drukke periode?
"Nadat ik terugkwam uit het buitenland moest ik zeker twee of drie dagen rust nemen. Even helemaal niets doen. Die dagen werkte ik toch wel af en toe. En daarna moet ik mijn fysiek opbouwen in de gym. Dat kon ik goed combineren met de fysiotherapie. In de ochtend werkte ik dan als therapeut en daarna ging ik zelf trainen. Of ik werkte de hele dag en trainde 's avonds. Dat deed ik maximaal drie keer per week, net wat ik op dat moment aankon. Ik merkte dat het steeds zwaarder wordt. Het werk als invalfysiotherapeut is zwaar. Je komt in een agenda waar je geen patiënten kent. Je moet veel uitzoeken, voorbereiden en je hebt maar 20 minuten per patiënt. Dat gaat achter elkaar door en ook in de pauze ben je aan het werken om de patiënten door te nemen die nog gaan komen. Het eten schoot er soms zelfs bij in. Door het windsurfen ben je er telkens uit en dan vergaat de kennis van de fysiotherapie. Dat is lastig. Een agenda met alleen maar ouderen als patiënten zou veel makkelijker zijn. Dat is vooral bewegen en fit worden, maar dat vind ik juist het minst leuk."

Wat adviseer jij sporters die nadenken om een 'gewone' baan te nemen?
"Ik raad iedereen altijd aan om iets van studie of werk ernaast te doen. Het is volgens mij erg goed voor topsporters om iets erbij te hebben. Je hebt echt wel die ruimte daarvoor en je moet ook denken aan de tijd na je topsportcarrière. Veel topsporters doen niks en dat is misschien ook wel de reden dat veel sporters in een zwart gat vallen. Dat kan ik mij dus echt niet voorstellen. Ik kan bezig blijven met fysiotherapie en daarnaast doe ik nog meer dingen."

Zoals?
"Ik heb sponsorverplichtingen, ben ambassadeurs van verschillende organisaties. Zo ben ik bezig met een project met het Wereldnatuurfonds. Dat soort dingetjes zijn ook leuk om te doen."

Hoe zit het met je sociale leven?
"Dat heb ik inderdaad ook nog, haha. Ik heb een grote familie waar onlangs nog twee kindjes zijn bij gekomen en ik ben tante geworden. Ik heb een relatie, familie, vrienden, allemaal erg belangrijk. Genoeg te doen dus. Ik merk ook dat als het goed gaat met het windsurfen er steeds meer vraag is naar mij. Ik kan daardoor ook veel dingen ernaast doen."

Zit je weleens stil?
"Dat is een van mijn mindere punten. Ik kan moeilijk tot rust komen. Gelukkig is het de afgelopen tijd op trainingen zo zwaar geweest dat ik bij terugkomst niets anders kon doen dan uitrusten. En nu de volle focus op Tokio is gericht, word ik wat meer gedwongen om mijn rust te pakken."

Zie je jezelf straks doorgaan met de combinatie fysio en windsurfen?
"Ja, het ging wel prima. Ik kan goed leven van de sport dus het werk is ook geen noodzaak voor mij. Ik moet wel mijn kennis van de fysiotherapie bijhouden voor het BIG-register. Cursussen doe ik veel online en kan ik ook in het buitenland doen. Het werk verandert constant en je moet blijven bijleren. Dat moet ik dus wel bijhouden tijdens het windsurfen."

Dus na Tokio ben je weer Lilian de fysiotherapeute?
"Mijn plan is om het dan weer op te pikken. Mijn uren te halen en even met andere dingen bezig zijn dan sport. Omdat ik topsporter ben, ben ik ook extra aantrekkelijk als fysiotherapeut, dus ik denk dat er genoeg mogelijkheden zijn voor mij. Via LinkedIn heb ik al heel wat aanbiedingen gekregen. Het is lastig om nu al te zeggen wat ik ga doen na Tokio. Ik weet dat ik alleen door wil gaan met windsurfen als ik progressie maak en meedoe om de medailles. Ik ben erg competitief, kan niet tegen mijn verlies dus een beetje meedoen in de top 20, dat zou ik nooit kunnen. Ik ben nu 28, een ideale leeftijd. In Tokio moet het dus gebeuren. Als ik daar goud pak, wie weet wat er dan allemaal op mij afkomt."