Bekkering en Duetz weten nu hoe ze meer prijzen kunnen pakken

Annemiek Bekkering en Annette Duetz zeilen al sinds 2014 samen in de 49erFX-klasse. Na veel vierde plaatsen bij grote wedstrijden, besloten ze het in 2018 anders aan te pakken. Met succes: het tweetal werd in Denemarken wereldkampioen. 

Wat maakt een 49erFX zo bijzonder?
Annette: “De 49er is heel leuk om te varen. De boot is snel en licht. De oppervlakte onder water is redelijk smal. Een andere boot is eigenlijk een kuip. De 49er is meer een platform, een plank. Er zijn een soort vleugels aan de zijkant bevestigd zodat je meer zeiloppervlakte kan hebben. En dan ga je gewoon harder. Hij gaat echt een stuk harder dan de meeste andere boten. Bij ons gaat het meer om balans en bewegen dan in een andere boot.”

Annemiek: “Je moet er best wel atletisch voor zijn. Dus je moet heel veel bewegen op je voeten en corrigeren. Als je het niet goed doet, slaat ie om. Ik vind het een soort apenkooi. Je rent door die boot heen en trekt jezelf naar binnen. Het is echt spelen.”

Hoe bereiden jullie je voor op een race?
Annemiek: “We maken samen een raceplan voor de wedstrijd. Bij het zeilen heb je zoveel factoren waar je rekening mee moet houden: uit welke hoek komt de wind, de stroming, hoe positioneer je je ten opzichte van de anderen: wil je er tussenin liggen, of links of rechts of laat je ze helemaal los.”

Annette: “Het gebeurt vaak dat de wind van richting verandert. Of er kan op één plek in de baan meer wind staan dan op andere plekken. Daar moet je op inspelen. Het is elke keer weer een nieuwe puzzel die je tijdens de wedstrijd probeert op te lossen. Hoe we het zien dat de wind verandert? Bijvoorbeeld als er een wolk aankomt. Maar je ziet het ook aan het water dat verkleurt, soms zie je op de kant dat de vlaggen gaan draaien. Of je ziet het aan jouw relatieve snelheid ten opzichte van de anderen. Dus als wij heel hard gaan en de anderen liggen een beetje stil, dan weten we dat we aan de goede kant varen.”

Vorig jaar werden jullie wereldkampioen. Jullie eerste grote titel…
Annemiek: “We werden heel vaak vierde op het WK. We zaten er altijd bij maar kwamen nooit op het podium. In 2017 hebben we gezegd: we gaan iets veranderen want we gaan volgend jaar wedstrijden winnen. We willen de wereldbekerwedstrijd in Palma de Mallorca winnen en we willen het WK winnen. Dat is allebei gelukt. Daarom was het echt een heel speciaal jaar. We wisten waar we aan moesten werken. We gaan focussen op winnen!”

Wat moest er dan veranderen?
Annette: “Eén van de dingen was dat we altijd een goede serie neerzetten, maar dat er altijd een slechte dag tussen zat waardoor we terugvielen. Dus we moesten zorgen dat we die slechte dag niet meer hadden en dat we op niveau konden blijven. Het is ook een mentaal stukje.”

Maar hoe doe je dat dan?
Annemiek: “Van het Watersportverbond moesten we onze doelen beschrijven: waar wil je aan werken, wat wil je bereiken? De bond schoof toen Aaron McIntosh naar voren, die ons een tijdje heeft begeleid. Hij liet ons net een beetje anders naar dingen kijken: anders de wedstrijd benaderen, iets meer vooruit durven kijken, meer op elkaar durven vertrouwen, minder streng zijn voor jezelf, niet blijven hangen in fouten.”

Annette: “Soms heb je drie wedstrijden op een dag. Het gebeurde ons vaak dat als we in de eerste race een foutje hadden gemaakt, we er heel erg op gingen letten dat we de volgende wedstrijd niet diezelfde fout gingen maken. Terwijl ondertussen je hele speelveld alweer is veranderd, bijvoorbeeld meer bewolking, of andere wind. Dus het is superbelangrijk tijdens zo’n evenement niet teveel te evalueren maar juist vooruit te kijken.”

Klinkt als een soort mindfulness…
Annette: “Je kan best van je races leren, maar tussen de wedstrijden heb je soms maar tien minuten. Dat is veel te kort om een race te analyseren. Dan kan je helemaal niks doen.”

Annemiek: “Wat ons helpt is het dan even over andere dingen te hebben, over koetjes en kalfjes, of gewoon een grapje maken.  Juist heel even die superfocus uit en afstand nemen. Maar wel samen blijven connecten, dat je niet in je hoofd gaat zitten malen. En dan weer naar de volgende race: zo gaan we het doen. Bam!”

Annette: “Want als je dat niet doet dan blijf je maar over die vorige race praten. Het is tijdens zo’n wedstrijd het enige moment dat je een beetje rust kunt aanbrengen in je hoofd. Heel even zo’n resetmoment. Stiekem is dat heel belangrijk: even een grapje maken en een klein beetje de spanning eraf nemen. Niet over-analyseren. Analyseren is wel belangrijk, maar na het toernooi. Het is natuurlijk niet zo dat we dat nu niet meer doen, haha.”

En wat bespreken jullie in de boot?
Annette: “Annemiek zingt soms tijdens een wedstrijd.”

Annemiek: “Eeeh, ja… Haha. Maar alleen op momenten dat ons niks meer kan gebeuren. Wat ik dan zing? Gewoon iets wat ik op de radio heb gehoord of zo.”

Annette: “Je hebt dagen dat je heel erg veel moet praten over kleine details, over de wind of onze koers. Maar op een gegeven moment lig je vooraan of je moet alleen maar zo hard mogelijk vooruit varen. Dan wil je liever wat zingen of een grapje maken, zodat je wel tegen elkaar blijft praten. Anders ga je nadenken. Het helpt ons om niet teveel in je eigen hoofd te gaan zitten. Als we grapjes maken of Annemiek zingt, dan weten we dat alles onder controle is.”

Jullie wereldtitel leverde niet meteen een voordracht op voor de Olympische Spelen. Waarom was dat?
Annette: “Dat was een keuze die we met onze ploeg hebben gemaakt. We hebben in de 49er-klasse vier goede teams waarmee we heel goed samen kunnen trainen. Dus als we de selectie voor de Spelen naar voren hadden getrokken, dan had je kans dat we een deel van de groep waren verloren, omdat ze toch niet meer naar Tokio konden. Op deze manier konden we zo lang mogelijk elkaar beter blijven maken. Dat was al van tevoren zo bepaald.”

Annemiek: “Bij het zeilen mag er maar een boot per klasse naar de Olympische Spelen. Dat maakt de verhoudingen soms onderling spannend. Maar wij hebben gelukkig nog het hele team. Dat geeft ons wel veel voordeel komend jaar. Dat je met het Nederlands team kunt trainen en dat je geen beroep hoeft te doen op buitenlanders.”

Jullie kwalificeerden je voor de Olympische Spelen door Europees kampioen te worden. Hoe was dat?
Annette: “We waren tijdens het EK niet zo bezig met de Olympische Spelen. Dat konden we best wel loslaten. Zeker in het begin. We hadden geen controle over wat het concurrerende team zou doen.  Zodat wij gewoon lekker onze eigen race konden varen. Alleen die laatste twee dagen, toen wij er dicht tegenaan zaten en duidelijk werd dat zij de top 10 niet zouden halen, dachten we: het is toch ineens nog spannend geworden.”

Annemiek: “Die medal race gingen we als tweede in. Dat was een van de spannendste dagen ooit. Daarin werden we tweede, wat genoeg was om de selectie voor Tokio te winnen en Europees kampioen te worden. Dat was heel tof, maar het was vooral super-bijzonder dat we die wedstrijd ook echt heel goed voeren. Het was een van onze beste medal races ooit. Dat was zo’n fijn en mooi moment, dat ik dacht: Wauw! Dit is waarom deze sport zo tof is.”