"Als speelster én mens sterker dan vier jaar geleden"

In aanloop naar de Spelen van Rio volgde Britt Eerland vooral haar teamgenoten. Richting Tokio kiest ze haar eigen weg. Er is in vier jaar veel veranderd voor de Schiedamse, die deze week met onze tafeltennissters op het olympisch kwalificatietoernooi staat in Portugal. We zetten de Britt van toen tegenover die van nu.

Britt de sporter
“Ik dacht vier jaar geleden te weten hoe je je als een topsporter moet gedragen. Een beeld dat ik had van anderen en op mijzelf toepaste. Kopiëren-plakken. Je bijna blind te focussen. Maar goed, de Olympische Spelen kwamen eraan dus het was het allemaal waard. Dacht ik. Dat was niet zo. Rio was voor mij een fiasco. Eén ronde in de dubbel en het was klaar. Ik kon direct naar huis. Had ik daarvoor nou twee jaar afgezien? Ik wist zeker dat ik naar Tokio zou willen. Maar wel op een andere manier. Sterker als persoon en als speelster. Met meer plezier in mijn spel.”

“Richting Rio was ik veel te veel gefocust op resultaat. Op alleen maar mijn punten maken. Niet met mijn spel, waardoor ik de basis vergat. Ik leerde accepteren dat ik niet een standaard topsporter ben, als die al bestaat. Mijn hoeveelheid trainingen heb ik nu meer aangepast op mijn wedstrijdritme. En ik train fysieker dan de meeste tafeltennissers. Ga met mijn personal trainer aan de slag met mijn kracht, sprongoefeningen en vooral snelheid. Dat het anders is dan de rest? So be it. Ik bepaal nu mijn eigen regime.”

Britt de mens
“Britt de mens, die vergat ik 2016 nog wel eens. Toen draaide het alleen maar om mij als sporter. Na onze uitschakeling op de Spelen werd ik daarmee geconfronteerd. Ik had weinig, te weinig naast mijn sport. Voor mij werkte dat niet, merkte ik na Rio. Ik ben daardoor bij de Open Universiteit weer begonnen met een studie psychologie. Fijn om iets naast de sport te doen. Dat heb ik nodig, anders maak ik mezelf helemaal gek. Ik ben ook weer gaan dansen. Het is lekker om op een andere manier te bewegen. De balans is beter geworden tussen sport en de rest van mijn leven.”

“Ontspannen helpt mij om later weer goed te kunnen presteren. Maar soms moet je die ontspanning een beetje afdwingen. Vrienden of familie weten nu dat het voor mij niet altijd fijn is om over mijn sport te praten. Natuurlijk is aandacht lief en leuk. Maar op een gegeven moment is het ook fijn om gewoon een mens te zijn. Gewoon een persoon die graag leuke dingen doet met vrienden of familie.”