Het teamgevoel van de tennissers: Extra energie doordat de ploeg achter je staat

Onze tennissers beginnen deze week aan de Davis Cup. Met deze ploeg komen ze maar een paar keer in het jaar samen. Hoe zorg je er dan toch voor dat je samen een team bent? Robin Haase en Wesley Koolhof geven antwoord.

Teamgevoel betekent voor mij…
Wesley: “Veel met elkaar delen. Zowel positief als negatief. Als dubbellaar ben ik dat iets meer gewend, omdat ik altijd samen met mijn medespeler ben. Het spelen in een team is elkaar helpen. Op de baan, maar ook daarbuiten. Samen trainen, samen spelletjes doen en samen eten. Je staat met elkaar op en gaat tegelijkertijd naar bed. Je gaat echt met elkaar op pad.”

Robin: “Samen het beste uit elkaar halen om een mooie prestatie neer te zetten. Dat is teamgevoel voor mij. Te genieten en voor elkaar door het vuur gaan. Dat maakt een teamevent als de Davis Cup ook zo mooi. Als je op de baan staat, is het gewoon een wedstrijd. Maar dankzij je team krijg je extra steun van de kant. Op een toernooi sta je er alleen voor als je het moeilijk hebt. Met een ploeg zijn er momenten waarop je van je medespelers je extra energie geven. Omdat zij zo dicht bij het veld zitten, krijg je hun aanmoedigen goed mee. En dat voel je als tegenstander ook. ”

Vijf persoonlijkheden worden één door…
Wesley: “Het gezamenlijke doel. De Davis Cup. Door het tennis dus. Het is toch de sport die ons bindt. Natuurlijk moet je je in de groep wel een beetje aanpassen. Als iemand normaal een einzelgänger is, kan je je nu niet afzonderen. Eten doe je bijvoorbeeld samen, ook als iemand eigenlijk gewend is om dat alleen te doen. Aan de andere kant houd je rekening met ieders persoonlijkheid. Ook als je elkaar wat minder ziet, weet je wel of iemand een druktemaker of juist introverter is. We kennen elkaar goed genoeg om dat in te kunnen schatten.”

Robin: “Ik vind het belangrijk dat iedereen elkaar in zijn waarde laat. Zichzelf kan zijn, in de groep. Dat gaat goed. Ik heb het idee dat wij hechter zijn dan de meeste andere landen. Hoe dat komt? Misschien een kwestie van cultuur. Bij andere landenteams is meer geruzie over geld of motivatie. Of zijn er onderling issues, waardoor men niet samen wil spelen. Ik speel al een tijdje mee in de Davis Cup (sinds 2006, red.) en het Nederlands team functioneerde altijd. Ja, ook wij hebben wel eens een conflictje. Maar dat wordt meestal snel uitgesproken.”

In ons team heb ik de rol van…
Wesley: “Ha, dubbellaar. Maar buiten het veld? Dat is misschien nog even afwachten voor mij. Het is voor mij de tweede keer dat ik bij de selectie zit. De eerste keer was drie jaar geleden. Maar ik denk dat ik een aanjager kan zijn tijdens de wedstrijden van anderen. Ik leef mee, ga niet zo snel achterover zitten. Ik hou ervan om de humor erin te brengen, maar ben na afloop vaak rustig. In het begin kijk ik iets meer de kat uit de boom.”

Robin: “De kopman. Omdat ik veel ervaring heb, krijg je een voorbeeldfunctie. Ik vind het wel prettig, die leidersrol. Ik help graag andere jongens als ze dat nodig hebben. Dat kan gaan over de trainingen, maar ook over het omgaan met anderen en de combinatie van plezier maken en serieus zijn. Deze keer zijn er niet echt jonkies in het team, maar hebben we bijvoorbeeld wel Jesper de Jong mee als sparringspartner. Voor zo’n jongen zal ik zeker klaarstaan. Dat kan om een gesprekje van vijf minuten gaan, maar ook een half uur zijn.”

Het grootste verschil in het team sinds mijn debuut is…
Wesley: “Dat ik nu meer een persoonlijkheid ben. Ik heb meer recht van spreken en heb ik ook meer een mening. De vorige keer werd ik geselecteerd als back-up voor Jean-Julien Rojer. Nu ben ik écht gekozen als één van de twee dubbellaars en heb ik een goed jaar gehad. Dat voelt lekkerder dan de eerste keer. Nu ben ik een veel volwaardiger deel van het team.”

Robin: “In afgelopen jaren zijn er wat veranderingen geweest. Andere spelers, captains, maar ook in de aanpak. Eén van de belangrijkste ontwikkelingen is de inspraak van ons als spelers. Iedereen kan vooraf aangeven wat hij prettig vindt in het trainingsschema. En er wordt naar ons geluisterd bij de invulling van de staf. Mede daardoor gaan er nu twee fysio’s mee naar de Davis Cup. Fijne ontwikkelingen voor ons als spelers.”

Het belangrijkste in het spelen in een team is…
Wesley: “Goed met elkaar communiceren. En dus je eigen belangen een beetje opzij kunnen zetten. Ieders mening telt en zo komen we tot een akkoord. Ik denk dat het ‘tot elkaar komen’ best weleens wordt onderschat. Individuen vormen niet altijd een goed team. Voor ons is het prettig dat wij als personen niet extreem ver uit elkaar liggen. Ik kan me voorstellen dat het in Spanje toch anders is, als je samenspeelt met iemand als Rafael Nadal. Of bij Australië, waar het team met elkaar overhoop lag.”

Robin: “Voor mij is het belangrijkste dat je altijd een toevoeging moet zijn. Iedereen moet op zijn eigen manier zijn bijdrage leveren aan een goed resultaat voor de groep. Dat kan je op de baan doen, maar ook door de manier waarop je je opstelt in het team. We doen het immers samen.”