"Ik mag het eigenlijk niet zeggen, maar ik vind de wereldtitel van Jan de mooiste van de dag", aldus voormalig ploeggenoot Ireen Wüst, die zelf vrijdag goud won op de ploegachtervolging bij de WK afstanden in Zuid-Korea.

"Waar hij vandaan heeft moeten komen, het gevecht dat hij heeft moeten leveren; daar heb ik diep respect voor."

Smeekens kroonde zich op de Gangneung Oval als eerste Nederlander tot wereldkampioen op de 500 meter door 34,58 te klokken. Daarmee was hij acht honderdsten sneller dan de Duitser Nico Ihle. Na de laatste rit viel de Sallander, die zaterdag dertig is geworden, in de armen van zijn coach Jac Orie.

"Wat die gozer allemaal heeft meegemaakt... Hier heeft hij tien jaar voor gewerkt", zegt Orie, die al sinds 2009 samenwerkt met Smeekens. "Hij is er altijd in blijven geloven dat dit er in zat. Ja, hier word ik emotioneel van, dit is een van de mooiere wereldtitels die ik heb meegemaakt."

Boze droom

Smeekens zal voor altijd verbonden blijven met de 500 meter van 10 februari 2014, toen hij in de Adler Arena in Sochi heel even dacht dat hij olympisch kampioen was geworden. Na een tijdcorrectie bleek hij echter na twee omlopen twaalf duizendsten langzamer te zijn dan Michel Mulder.

"Hij heeft een verschrikkelijke klap gekregen door Sochi, die is heel hard aangekomen", stelt Orie. "Dat is ook heel goed te begrijpen. Hij vierde daar al dat hij gewonnen had, een half rondje dacht hij dat hij olympisch kampioen was."

"Als je vervolgens hoort dat het geen goud maar zilver is, dan is het net een boze droom. We zeiden nu dus ook al tegen elkaar: 'We gaan pas juichen als het verschil twee tienden is'", zegt Orie met een glimlach.

Bierkaai

Smeekens geeft toe dat het drama aan de Zwarte Zee hem veel meer geraakt heeft dan hij ooit had kunnen vermoeden op die maandag in 2014.

"Uiteindelijk ben ik heel trots op mijn olympische plak, maar die Spelen deden toch meer met me dan ik had verwacht", aldus de sprinter van Lotto-Jumbo. "Als sportman wil je altijd voor het hoogste gaan en als dat dan op zo'n klungelige manier misgaat…"

"Direct na de Spelen ging het nog wel goed, maar ik heb er toch een tik van gehad. Ik weet zelf ook nog steeds niet waarom dat allemaal gebeurde. Ik merkte dat ik er mentaal niet helemaal bij was, dan loopt het technisch niet en is het vechten tegen de bierkaai."

Rugblessure

Smeekens, die na de Spelen ook nog twee jaar kampte met een chronische rugblessure, kwam dit seizoen weer langzaam terug op topniveau. In de trainingen liet hij volgens Orie al betere dingen zien dan voor Sochi, maar in wedstrijden kwam het er nog niet helemaal uit. Tot een dag voor zijn dertigste verjaardag in Gangneung.

"Hier heb ik altijd van gedroomd, om op het podium staan en dan ook nog bovenaan", aldus Smeekens, die zijn gouden medaille niet als revanche wil zien voor Sochi.

"Ik kan niet in het verleden leven met allerlei haatgevoelens. Ik moest het allemaal loslaten en bouwen naar een nieuw hoogtepunt. Uiteindelijk heeft dat geresulteerd in een wereldtitel. Als er grote dalen zijn, zijn de pieken nog mooier."