Twee tegenpolen in één boot: zeilduo Laila van der Meer en Bjarne Bouwer laten zien waarom dat werkt

Ze zijn elkaars tegenpolen en vormen een succesvol zeilteam. Laila van der Meer (24) en Bjarne Bouwer (21) vertellen hoe hun verschillen zowel een vloek als een zegen zijn in hun samenwerking. “Het is niet makkelijk, maar als het goed gaat dan brengen we veel eigenschappen en kwaliteiten samen."

Zijn jullie echt zo verschillend?

Bjarne: “Ja, we zijn heel verschillende types. Laila is bijvoorbeeld heel georganiseerd, gestructureerd en zit strak op alles. Ik ben meer chaotisch en creatief. We hebben allebei sterke punten die de ander juist minder heeft. Dat kan in de communicatie en samenwerking een uitdaging zijn. Je vaart als het ware met je tegenpool, en om dat soepel te laten werken is niet makkelijk. Maar als het goed gaat, heb je ook van alles wat in je boot en in de samenwerking.”

Jullie zeilen nu al 7 jaar samen in de snelste olympische zeilboot, de Nacra17, een 17-voets catamaran (North American Catamaran Racing Association). Deze boot wordt olympisch 'mixed' gevaren, dus met een man en een vrouw. Hoe is het om samen te zeilen als jullie zoveel van elkaar verschillen?

Bjarne: “Onze samenwerking is echt een proces van 7 jaar. Vooral in het begin was die lastig. Het was soms vervelend en irritant om je steeds aan de ander te moeten aanpassen. Maar er gaat ook tijd overheen; we leren veel over hoe te communiceren. En het is waarschijnlijk ook een proces dat nooit eindigt.”

Laila: “We krijgen daarin ook hulp van onze coach. Ik zie ons echt als een drie-eenheid. Tijdens het zeilen dragen we bijvoorbeeld een headset. De coach kan met ons meeluisteren en snelle feedback geven, zowel over technische zaken als onze communicatie. We hebben geleerd hoe we dingen handiger tegen elkaar kunnen zeggen. Een voorbeeld is dat wanneer Bjarne zeg dat de snelheid van de boot slecht is, ik me niet persoonlijk aangesproken voel. We geven geen mening, maar een feitelijke constatering. Dat hebben we moeten leren.”

Ligt het geheim van jullie samenwerking in de communicatie?

Bjarne: “Ja, die oneindige communicatie. Ik weet niet eens waar ik moet beginnen, om te vertellen wat we allemaal overleggen met elkaar. Je bent zo afhankelijk van de ander. In zowel waar je heen vaart als hoe hard je gaat. Je hebt de hele tijd van de ander iets nodig om je eigen taak goed te doen. En onze taken overlappen ook nog met elkaar. Het is daarom nodig om elkaar de hele tijd op de hoogte te houden. Dat is een uitdaging. Ik ben eerder iemand die te veel communiceert en Laila zegt juist minder. We hebben daar een goede balans in moeten vinden.”

Vechten jullie elkaar wel eens de tent uit?

Laila: “Nee, nooit. We schreeuwen nooit naar elkaar. Bij andere teams zien we dat wel gebeuren; dan horen we geschreeuw als we tijdens een race voorbij varen. We zeggen wel eens tegen elkaar: dan doen wij het toch beter.

Bjarne: “En natuurlijk hebben we wel eens meningsverschillen. Als je die niet hebt, gaat er ook iets niet goed. Het is ook goed om kritisch te zijn op elkaar. Als je open bent en irritaties snel weghaalt, voorkom je dat je ruzie krijgt.”

Hoe zouden jullie je relatie omschrijven?

Laila: “We zijn teamgenoten. Collega’s. We zijn echt bij elkaar omdat we goed kunnen zeilen samen. En we kunnen het ook goed vinden samen, maar in onze vrije tijd zoeken we elkaar niet op.”

Bjarne: “Ik zie Laila vaker dan mijn eigen familie. Dan is het wel nodig dat je een goede band hebt. Ik zie ons als broer en zus-achtig. We vertellen elkaar ook persoonlijke dingen. Soms is het nodig om even je hart te luchten. Anders gaat dat in de weg zitten. En onze coach is daar ook een onderdeel van.”

Hoe begon jullie samenwerking?

Bjarne: “Ik weet nog precies het moment dat ik een appje kreeg van Laila. Ik zat in de woonkamer. Zij is 3 jaar ouder en was toen al een heel goede zeiler. Ik keek best tegen haar op. We zaten bij in hetzelfde jeugdteam en waren eigenlijk elkaars concurrenten. We kenden elkaar wel, maar zeker niet goed. Toen ze me appte om te vragen of we een keer samen konden zeilen om te kijken of het klikte, was ik helemaal blij.”

Laila: “Toen we voor het eerst bij elkaar in de boot zaten, waren we beiden al even uit de optimist gegroeid, de boot waar kinderen tot 12 jaar in zeilen. Bjarne voer een catamaran met een andere jongen, en ik een laser. Ik had de keuze om in een Nacra te varen, een olympische zeilklasse. De jeugd Olympische Spelen kwamen eraan, daar wilde ik aan meedoen en in deze boot zit je met een jongen en meisje.”

Was meteen duidelijk wie welke rol had in de boot?

Bjarne: “Nee niet meteen. Laila stuurde, maar dat deed ik ook. Ik vond het leuk en was er ook best wel goed in. Maar ik wist ook wat Laila kon. Ik wilde mijn sturen wel opofferen voor haar. Zo voelde dat toen wel. Maar voor het grote doel was dat oké.”

Laila: “We moesten in de eerste paar trainingen kijken wie welke rol had. We hadden ook niet veel tijd, omdat een jaar later die Jeugdspelen al zouden zijn. Uiteindelijk werd ik de stuur. Die verdeling zie je bij onze concurrenten bijna niet. Alleen bij een een Finse boot. Meestal zijn vrouwen de bemanning, die de zeilen bedienen, en staan de mannen aan het roer. Maar voor ons werkt dit heel goed."

Maakt het uit of je met een man of vrouw in de boot zit?

Bjarne: “Ik heb voor Laila ook met een jongen gevaren. Voor de taakverdeling zie ik geen voor- of nadelen. Sommige vrouwen doen in de boot wat ik doe. Dat werkt schijnbaar ook. Ik denk wel dat het goed is dat er een gemixte klasse is. Het is een voorbeeld dat samenwerking tussen man en vrouw supergoed kan gaan.”

Laila: “Op papier is het ook niet per se logisch dat de man achter het stuur zit. Als bemanning moet je juist veel fysiek werk doen. Ik denk dat mannen vooral gewichtsvoordeel hebben ten opzichte van vrouwen. Als stuur heb je wel wat overtuigingskracht nodig, maar dat zit wel goed."

Bjarne: “Ja, Laila staat haar mannetje."

Jullie hebben brons gewonnen op de Jeugd Olympische Spelen in 2018, de wereldtitel bij de WK onder 24 jaar in 2022, en vorig jaar werden jullie vierde plek op het WK. Wat verwachten jullie van de Spelen in Parijs?

Laila: “We denken niet dat we tot de topfavorieten behoren. Maar plek 3 tot en met 10, daar liggen kansen voor iedereen. Daar zitten wij wel tussen. Als we goede omstandigheden hebben, kunnen we een goede race neerzetten.”

Bjarne: “Ons doel was om Parijs te halen. En nu dat gelukt is willen we natuurlijk meer en zo hoog mogelijk eindigen. Maar als we kijken naar waar we nu al staan, dan mogen we tevreden zijn. Iedereen die we moeten verslaan hebben we al een keer ergens verslagen. Nu is het een kwestie van alles aan elkaar breien en de puzzel leggen. Een medaille is niet onmogelijk.”