Er zal meer worden gekeken naar Nika Daalderop

Met het vertrek van een aantal routiniers, zal een nieuwe generatie volleybalsters bij TeamNL de kar moeten gaan trekken. Zoals Nika Daalderop. De passer-loper tekende onlangs een contract bij de beste club van de wereld, VakifBank uit Istanbul.

Ze is pas 23. Toch maakt Nika Daalderop al zes jaar deel uit van het Nederlands volleybalteam. Haar eerste interland speelde ze in 2017. Maar een jaar eerder trainde ze al mee met de nationale selectie. Giovanni Guidetti was toen de bondscoach. Na deze zomer worden ze herenigd, want onlangs tekende Nika een contract bij de Turkse topclub VakifBank Spor Kulübü uit Istanbul. Guidetti staat daar al jaren aan het roer.

Beachvolleybal
Als bondscoach van Oranje zag de Italiaanse oefenmeester al het talent van de Amsterdamse. "Hij wilde me al eerder laten debuteren. Maar dat ging toen niet door omdat ik tentamens had", vertelt Nika. “Ik heb in die tijd wat gesprekken met hem gehad. Ik deed ook aan beachvolleybal. Giovanni heeft me toen proberen over te halen om me helemaal te richten op de zaal. Het is fijn om te horen dat zo’n goede coach het in je ziet zitten."

Ook daarna bleef Nika bij Guidetti op de radar. "Hij stuurde me wel eens een berichtje na een goede wedstrijd. En mijn manager had regelmatig contact met hem."

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Nika Daalderop (@nikadaalderop)

Een paar jaar geleden deed Guidetti al eens een poging om Nika naar Istanbul te halen. Ze was net begonnen aan haar eerste jaar in Italië. Een afkoopsom en een blessure zaten een transfer in de weg. “Die stap voelde ook niet goed. Ik was er nog niet aan toe op dat moment”, vertelt Nika. “Ja, ik weet het, als de beste club van de wereld zich meldt… Voor sommigen komt die kans misschien één keer in je leven. Maar gelukkig kwam die voor mij nog een keer.”

Familie
Met haar overstap naar Istanbul komt Nika terecht in de crème de la crème van het volleybal. VakifBank won vier keer het WK voor clubteams en vijf keer de Champions League, waaronder de laatste editie. Nika is niet de eerste Nederlandse bij de Turkse topclub. Onder meer Robin de Kruijf en Lonneke Slöetjes stonden er in het verleden onder contract. Nika: "Toen ik de keuze moest maken heb ik met Lon daarover gesproken. Vakif is echt een familie waar je in terechtkomt. Daar staan ze bekend om. Iedereen die daar heeft gespeeld is daar positief over."

Het wordt de vijfde buitenlandse club voor Nika. Zet je de verenigingen op een rij, dan is het steeds een treetje hoger. Nika: "Toen ik merkte dat ik de Eredivisie ontgroeid was ben ik naar Duitsland gegaan. Dat is een logische eerste stap voor Nederlandse talenten als ze naar het buitenland gaan. Mijn eerste seizoen was in Aken. Dat voelde nog als dichtbij en er waren veel Nederlandse speelsters. Mijn ouders konden bij alle thuiswedstrijden zijn. Daarna Stuttgart, dat is de top van Duitsland en daar deden we mee om de prijzen. Na een jaar ging ik naar Firenze, een middenmoter in Italië, maar wel een grote competitie. En daarna naar Novara, een topclub in Italië."

Een uitgekiende carrièreplanning, zo lijkt het. “Er zijn elk jaar wel verschillende clubs die zich melden. Maar ik wilde niet in één keer zo’n grote stap maken.”

Maar het regelmatig verkassen heeft ook zijn keerzijde. “Je bouwt iets op en dan breek je het weer af. Je hebt net je draai gevonden en dan kan je je spullen weer gaan pakken. Dat is best wel vermoeiend. Alsof je elk jaar van school verandert. Ik ben twee keer twee jaar bij een club gebleven. En dat is toch wel heel fijn. Om na de zomer weer terug te komen in je appartementje, je kent de stad, je teamgenoten. Dat geeft een stuk minder stress. Het heeft tijd nodig voor je weer helemaal gesetteld bent.”

Vriendinnen
Dat is anders als ze in de zomermaanden met het Nederlands team op pad gaat. "Ja, dat zijn inmiddels gewoon vriendinnen. Je traint elk jaar met dezelfde groep. Het is altijd fijn om weer met het nationale team te spelen. Het is ook dichtbij huis en je familie en vrienden."

Met Lonneke Slöetjes, Robin de Kruijf, Yvon Beliën, Maret Grothues is de laatste tijd een aantal ervaren internationals gestopt. Een nieuwe generatie dient zich aan. Maar het betekent ook dat bij TeamNL de verhoudingen anders komen te liggen. Nika: “Het zijn persoonlijkheden die je mist in je team. Maret was jarenlang onze captain en stond er altijd. Zij heeft altijd zoveel voor ons gedaan. En Robin, die kon bijvoorbeeld best fel zijn af en toe. Maar dat heb je nodig als team. Dat houdt je scherp. Als dat soort spelers weg zijn, moeten anderen dat overnemen. Anne Buijs is nu onze nieuwe aanvoerster. Maar ook Laura Dijkema, Celeste Plak en Myrthe Schoot: zij hebben het meeste meegemaakt en zijn degenen die dat het beste kunnen.”

“Het is gewoon het spelletje lezen, zien wat er gebeurt, wat de setter aan de overkant gaat doen. Dat is deels ook ervaring. Ik denk dat het goed wordt opgepakt. Maar het heeft tijd nodig om te komen waar het team een paar jaar geleden was. Robin en Lonneke zijn wereldspelers. Die vervang je natuurlijk niet zomaar. Ik hoop in de toekomst ook zo belangrijk te zijn voor het team.”

Druk
En hoe zit dat met haar eigen rol in TeamNL, is die veranderd? “Toen ik net bij het Nederlands team kwam, was ik voornamelijk bankspeler. Ik was toen ook nog heel jong. Nu word ik gezien als een meer ervaren speelster. Ik moet ook meer verantwoordelijkheid nemen. Dat hoort ook bij mijn positie als passer-loper. Je moet veel ballen oplossen.”

Als speelster van de beste club ter wereld zal er ook bij Oranje meer naar haar worden gekeken. Legt dat extra druk op? “Niet meer dan anders”, is Nika’s ervaring. “Je voelt altijd wel druk, maar dat hoort erbij. Novara was een topclub in Italië. Daar was superveel druk. Die wilden prijzen pakken. Er was altijd wel de president of een sponsor die een praatje hield voor een belangrijke wedstrijd. Maar hoe meer belangrijke wedstrijden je speelt, hoe meer je daar aan went. Bij VakifBank zal er ongetwijfeld ook druk zijn. Ze hebben hele fanatieke fans. Maar daar weten ze wel mee om te gaan. Ze hebben zelfs een motto: Pressure is a privilege that Vakif deserves. Dat zegt genoeg.”