Hoe reageerde jij toen de Spelen werden verzet?
“Ik had het wel zien aankomen, maar toch viel het me rouw op mijn dak. Want je werkt daar zo hard naartoe. Het is echt je levenswerk waar je mee bezig bent. Dus als dan besloten wordt om het niet door te laten gaan komt dat aan. Ik heb wel twee weken nodig gehad om het een plek te geven. Maar dat heeft mijn motivatie niet belemmerd. Ik dacht: ik heb nu een jaar om nog beter te worden en om nog beter op die Spelen te staan.”

Je hebt een tijd met een blessure rondgelopen. Wat was er aan de hand?
“Ik had veel moeite met duiken, ik had pijn als ik mijn armen boven mijn  hoofd hield. De artsen kwamen er lang niet achter waar het probleem zat. Ze dachten eerst aan mijn schouder, want daar zat echt de pijn. Uiteindelijk zijn we naar een specialist gegaan, die zag dat het om een ribblessure ging. Die heeft het uiteindelijk weten op te lossen, maar ik heb er wel negen maanden mee gelopen. Je gaat toch anders bewegen als je pijn hebt. Dus het heeft lang geduurd voor mijn lijf weer normaal kon functioneren en ik weer fatsoenlijk op de plank kon staan, zonder pijn.”

Dus als de Spelen vorig jaar waren doorgegaan, had jij daar met een pijnlijke rib gestaan?
“Dat zou kunnen. Mijn klachten zijn ongeveer vorig jaar rond maart begonnen. Misschien had ik het ook wel door veel te trainen kunnen onderdrukken. Dat weet je nooit zeker. Maar als puntje bij paaltje komt denk ik dat het voor mij wel goed is geweest dat de Spelen zijn uitgesteld.”

Je kon geen sprongtrainingen doen. Wat heb je in die tijd gedaan?
“Ik heb die tijd veel kunnen werken aan schoonheidsfoutjes: kleine technische puntjes waar je veel tijd voor nodig hebt om dat te verbeteren. Daar kon ik nu echt de tijd voor nemen. Dat is wel echt superpositief geweest en daar heb ik veel profijt van gehad. Ik kan echt zeggen dat ik veel gegroeid ben het afgelopen jaar.”

Het je een voorbeeld van zo’n schoonheidsfoutje?
“Mijn aanloop op de duikplank was functioneel, maar niet echt mooi. Die heb ik me opnieuw aangeleerd met een andere stijl. Dat kost je enorm veel tijd, die je in een wedstrijdseizoen niet hebt. Nu had ik die dus wel. Mijn aanloop is nu beter dan ooit tevoren.”

Ging het niet ten koste van het springen?
“Nee. We hebben twee maanden echt de tijd genomen. Er was geen competitie. Je blijft op een bepaald niveau. Je vergeet het gevoel niet. Je lijf weet donders goed hoe je die sprongen moet maken.”

Je hebt je individueel al geplaatst voor de Olympische Spelen, maar je wilt ook meedoen aan het synchroonspringen, met Celine van Duijn. Na twee keer te zijn afgelast, gaat het kwalificatietoernooi nu eindelijk door.
“We springen al een paar jaar synchroon. Op het WK in 2019 hadden we ons individueel gekwalificeerd, maar niet op duet. De kansen dat het lukt zijn wel realistisch, want we zitten al jaren in de top-12. Als het OKT weer niet door was gegaan dan hadden we ons waarschijnlijk toch gekwalificeerd op basis van de ranking op het WK in 2019, toen zijn we zevende geworden. Maar het is wel fijn om nu weer een wedstrijd te hebben, zodat je weet waar je staat. ”

Dus dat gaat wel lukken?
“Deze sport is ook een momentopname. Met zwemmen weet je dat je een bepaalde tijd kunt zwemmen. Maar bij synchroonspringen is dat niet. Als je een klein foutje maakt, lig je er gewoon uit. Maar we kunnen het wel. Dat hebben we al meerdere malen laten zien.”

Ging jouw blessure niet ten koste van het synchroonspringen?
“We hebben ons de afgelopen twee maanden voor bijna honderd procent gericht op synchroon en maar weinig individueel gedaan. Normaal is dat ongeveer fifty-fifty.”

In hoeverre passen jij en Celine bij elkaar?
“We zijn een goed koppel. Zij is tienmeterspecialist, ik driemeterspecialist. We zijn heel stabiel. We maken nooit grote fouten en zijn heel constant. Andere sporters zeggen ook vaak dat wij best wel steady zijn.”

Hoe komt dat?
“We communiceren veel met elkaar. We voelen elkaar goed aan als je naast elkaar aan het springen bent, dan zie je toch wel hoe het bij de ander gaat. We kijken elkaar niet aan, maar als je in de lucht bent dan zie je wel een schim naast je. Dus je kan daar wel op reageren. Communicatie is gewoon key. Evalueren na jouw sprong, kijken naar hoe het beter kan. Communicatie en je aan elkaar aanpassen.”

Hoe moet jij je aanpassen aan Celine?
“Ik ben een plankspringer en heb daarin mijn eigen ritme en stijl. Als het Celine niet lukt om dat op dezelfde manier te doen, dan moet ik me aanpassen aan wat voor haar prettig is. Zodat zij ook net zoveel schwung kan maken.”

Heeft het verschuiven van de Spelen voor jou positief uitgepakt?
“Voor mezelf is het denk ik een voordeel geweest. Ik heb een extra jaar gehad om beter te worden en dat is gewoon extreem veel.”