Hoe bokser Delano James zich terugknokte

Anderhalf jaar stond bokser Delano James buitenspel door blessureleed. Maar het weltergewicht uit Nootdorp knokte zich terug. 

“Moet jij nog wel doorgaan met topsport? Is je lichaam daar wel geschikt voor?” Deze snoeiharde vragen werden Delano vorig jaar gesteld. Hij was net teruggekomen van een hernia, die hem acht maanden aan de kant hield. Juist op zijn eerste trainingskamp met de nationale boksploeg ging het weer mis. Ditmaal was het niet zijn rug, maar zijn schouder die hem in de steek liet.

“Tijdens een oefenwedstrijd haalde ik uit. Maar mijn slag werd afgeweerd door mijn tegenstander. Ik ving mijn eigen klap op en dat dreunde door tot mijn schouder. Na afloop bleek dat mijn schouder uit de kom was gegaan en weer terug was geschoten. Maar dat was niet het ergste. De aanhechting en het kapsel rondom die schouderkom waren afgescheurd. Ik kon opnieuw beginnen. Was terug bij af.”

Die nieuwe blessure leverde kritische vragen op. Moest de blessuregevoelige Delano hier wel mee doorgaan? Kon hij zich niet beter richten op zijn maatschappelijke loopbaan? Hij had immers ook een HBO-studie Economie en Bedrijfskunde afgerond. “Het was hard om die reacties te horen. Aan de andere kant snapte ik die vragen en twijfels ook wel. Maar ik wist dat ik nog zoveel zou kunnen bereiken als bokser. Dat er nog zoveel in de tank zat. Dus ik wilde door en ging door. Ik was gewoon nog niet klaar.”

Weer revalideren
Opnieuw werd hij geopereerd. Wéér begon Delano aan een revalidatietraject. “Normaal gesproken train ik nooit in mijn eentje. Nu zat ik in een hoekje van de boksschool, terwijl de rest aan het knallen was in de zaal. Ik probeerde meestal tegelijk met de groep mijn revalidatie- en conditie-oefeningen te doen, om het team wel te blijven zien. Ik wilde, als een van de ervaren jongens, ook een voorbeeld zijn. Te laten zien dat een tegenslag niet betekent dat je afgeschreven bent.”

“Ik trainde zo lang gescheiden van de groep, dat sommige jonge gasten mij alleen kenden van het krachthonk. Op een gegeven moment begeleidde ik een talent tijdens een wedstrijd. Vroeg hij aan mij of ik wel eens een wedstrijd gebokst had. Toen heb ik ‘m toch maar voorzichtig verteld dat ik Nederlands kampioen ben geweest en terugkwam van blessures. Haha, die jongen was helemaal verbaasd. Hij was toen wel heel blij dat ik hem wilde coachen.”  

Ondertussen maakte Delano ook op privégebied een moeilijke tijd door. Bij zijn vriendin Lisa werd een levensbedreigende auto-immuunziekte geconstateerd, waardoor zij samen vaak in het ziekenhuis zaten. “Een aangrijpende tijd. Gelukkig gaat het nu, na een heftige behandeling, beter met haar. Dit gebeurde vlak voor het NK en mede hierdoor heb ik zo’n sterke wil gekregen om de Nederlandse titel binnen te slepen. Niet alleen voor mij, maar juist voor Lisa.” Na zijn hoofdprijs in de categorie onder de 69 kilo, haakte Delano weer aan bij het Nederlands team en volgde de uitnodiging voor het WK. Een beloning voor zijn veerkracht en het terugknokken naar de top. Delano werd daardoor weer succesvol in de sport, waar hij in eerste instantie niet voor koos.

Foto: Britt Hentenaar

Ronaldo en Kluivert
“Vroeger, tot mijn zestiende, zeventiende, wilde ik niets anders dan profvoetballer worden. Voetbal, voetbal, voetbal. Dat was het enige waar ik aan dacht. Ik wilde Ronaldo zijn of Patrick Kluivert. Ik speelde met Haaglandia in de hoogste klasse van de jeugd. Speelden we tegen Ajax, Feyenoord en PSV. Ik heb nog tegenover Virgil van Dijk en Bruno Martins Indi gestaan. Zij werden steeds beter, terwijl ik op een gegeven moment minder serieus werd en – mede door blessures – niet goed in mijn vel zat. Het voetbal kon mij steeds minder schelen.”

Een vriend nam hem een keertje mee naar een bokstraining. Gewoon, vrijblijvend. Om te proberen. “Ik kon er eerst niets van en kreeg veel klappen. Maar het boksen gaf mij wel een goed gevoel. Een drive om beter te worden. Ik vond het leuker dan voetballen en koos voor een sport waarin ik het alleen moest doen. Op mezelf was aangewezen. Ik zocht en vond mijn eigen pad. Nu, achteraf, maakt dat keuzemoment mij heel gelukkig. Als ik niet was gaan boksen, had ik waarschijnlijk een kantoorbaan gehad. Daar haal ik mijn plezier niet uit.”

Dansvoorstelling
Door zijn blessureverleden grijpt Delano elke kans aan om zijn lichaam sterker te maken. Dat was voor hem ook de reden om mee te doen aan de dansvoorstelling ‘De ontmoeting’. Samen met badmintonner Gayle Mahulette, dammer Jan Groenendijk en rolstoelbasketballer Jelmer van Brunschot maakte Delano in juni zijn opwachting in deze show, die onder leiding staat van dansgroep Introdans.

“Natuurlijk was dat een bijzondere en spannende ervaring”, stelt Delano. “Iets wat compleet nieuw was voor mij. Ik deed het ook om als sporter beter te worden. Ik heb tijdens de lessen en voorstellingen meer ontspannen leren te bewegen. Minder ‘erin te vliegen’, maar meer controle hebben over je lichaam en dan kunnen exploderen. Die controle neem ik mee in mijn bokswedstrijden.”

Wereldkampioen stretchen
Ondertussen moet hij nog wel aandacht blijven besteden aan zijn schouder en rug. “De afgelopen maanden heb ik veel aan yoga gedaan, dat houdt mijn lijf soepel. Ik moet er wel om vijf uur voor opstaan. Dat is niet echt mijn hobby. Maar ik weet dat ik last krijg, als ik het niet doe. Dan loop ik de volgende dag krom. Stretchen is ook heel belangrijk voor mij. Soms doe ik dat wel een half uur achter elkaar. De Belgische bondscoach noemde mij laatst ‘wereldkampioen stretchen’. Die titel heb ik alvast binnen, haha.”