Verkerk vs Steenhuis: ‘We vechten voor ons eigen hachje’

18 juni 2019

Verkerk vs Steenhuis: ‘We vechten voor ons eigen hachje’

18 juni 2019

Marhinde Verkerk en Guusje Steenhuis zijn al jarenlang elkaars grootste concurrenten. Slechts één judoka kan naar de Spelen. Zelfs de komende EK staat in het teken van de tweestrijd, waarin het duo elkaar zo min mogelijk opzoekt.

Marhinde Verkerk barstte in huilen uit. In tranen stond ze de media te woord. Daar, in Rio de Janeiro, tijdens de Olympische Spelen van 2016, spatte haar gouden droom al in de eerste ronde uiteen. Op wrede wijze, want de Rotterdamse judoka verloor na een marathonpartij van ruim elf minuten door een straf van de scheidsrechter.

Voor Guusje Steenhuis kwam de klap van een vervlogen olympische droom al een half jaar eerder. De judoka uit Grave (bij Nijmegen) kreeg toen te horen dat niet zij, maar Verkerk (33) naar Rio mocht. Terwijl zij op dat moment drie plekken hoger op de wereldranglijst stond. Steenhuis (26) reisde mee als sparringpartner, maar stond tot haar grote teleurstelling in de schaduw van de olympische judoka’s. Ze verbleef buiten het atletendorp en keek de openingsceremonie op tv.

Nu, drie jaar later, vechten de twee wereldtoppers in de categorie tot 78 kilogram opnieuw om één olympisch ticket. Nederland mag nu eenmaal slechts één judoka per gewichtsklasse afvaardigen. En dus blijft straks de huidige nummer twee (Steenhuis) óf negen (Verkerk) van de wereld thuis.

Voor Verkerk (33) zijn de Spelen van 2020 de laatste kans op olympisch succes, voor Steenhuis (26) moet het de eerste keer worden. Komend weekeinde strijden ze om eremetaal op de EK in Minsk (Wit-Rusland), waar veel punten te verdienen zijn voor de ranglijst die van belang is voor olympische kwalificatie. De hevige tweestrijd zorgt voor spanning. Toch? ,,Nee hoor”, stelt Verkerk op trainingscomplex Papendal. ,,We praten gewoon en hebben geen hekel aan elkaar, dat is wel zo prettig voor de sfeer. We drinken koffie samen en doen een gezamenlijke warming-up.”

Daar stopt de samenwerking dan ook. Want met elkaar sparren doen ze niet meer. ,,Een bewuste keuze”, zegt Verkerk. ,,We kennen elkaar zo goed en willen elkaar niet nog wijzer maken. Zo werkt dat in de judosport. We misgunnen elkaar niets, maar vechten wel voor ons eigen hachje. Je doet het voor jezelf.”

Geconfronteerd met het feit dat de twee olympische kandidaten geen sparringpartners meer zijn, knikt Steenhuis voorzichtig. ,,Heeft Marhinde dat gezegd”, vraagt de judoka enigszins vertwijfeld. ,,Maar het klopt. We komen elkaar in de wedstrijden al genoeg tegen. We willen allebei maar één ding en dat is naar de Spelen. Daar zetten we vier jaar lang alles voor opzij.”

Steenhuis haast zich te zeggen dat de onderlinge verhoudingen buiten de tatami goed zijn. ,,We gaan normaal met elkaar om. Maar als we op de mat staan gaan we allebei keihard voor de winst. Zoals het hoort.”

Verkerk, de Europees kampioene van 2015 en wereldkampioene van 2009, oogt na een moeizame start van het jaar getergd. ,,Ik heb na vorig seizoen te weinig rust genomen. Maar na een korte break voel ik me nu weer fris. De belangrijkste toernooien komen er nu aan”, doelt ze op de EK en de wereldkampioenschappen (eind augustus).

Verkerk gaat op de EK in Minsk voor niets minder dan eremetaal. Ook Steenhuis legt de lat hoog. Na haar bronzen plak in 2015, de zilveren medailles in 2016 en 2017 en de tweede plek op de WK van 2018 snakt ze naar de Europese titel. Want ook al is ze lang nummer één van de wereld geweest, die prijs ontbreekt op haar erelijst. ,,Het wordt tijd om een keer goud te halen”, beaamt ze. ,,Ik wil bewijzen dat ik de beste van Europa ben.”

Maar ook een gouden plak biedt geen garantie voor een ticket voor de Spelen. Een selectiecommissie bepaalt wie van de twee naar Tokio mag. Dat zorgt voor spanning en onzekerheid. ,,Maar het is heel simpel: als ik mijn beste judo laat zien, maak ik een grote kans”, zegt Steenhuis. ,,Ik heb geen invloed op wat zo’n commissie besluit, ook niet op hoe Marhinde judoot. Dat is verspilde energie.”