Pauline Hondema: ‘Even los van alles, dat is verslavend.’

Ook als verspringster Pauline Hondema (24) helemaal in vorm is, kan haar sprong totaal mislukken. Het gaat om veel elementen, om de kleinste details en de millimeters. Maar als het dan lukt... “Mijn hersenen registreren het als ik wat langer in de lucht ben. Dat geeft een enorme shot energie.”

Hoewel Pauline over een indrukwekkende lengte van bijvoorbeeld een stadsbus kan springen, is de sprong zelf in een fractie van een seconde voorbij. Je knippert met je ogen en ze zit al in de zandbak. Toch beleeft zij elk moment van de air-time heel bewust. “De verschillen zijn natuurlijk heel klein. Maar ik voel precies of ik wat langer vlieg. Dat gevoel is heel gaaf. Je bent dan even los van alles. Als ik hem dan goed raak en ver spring, dan merk ik dat meteen. Dat geeft zo’n enorme kick. Ik heb het bord eigenlijk niet nodig om dat gevoel te bevestigen. Maar als ik daarna mijn afstand zie staan, krijg ik nóg zo’n shot energie. Het is met niets anders te vergelijken.”

Het is precies waarom ze zo van deze sport houdt, vertelt de verspringster uit Zaandam. Misschien zelfs een beetje verslavend.

Maar de perfecte sprong is zeldzaam. Alles moet op het juiste moment kloppen: techniek, snelheid, aanloop, afzet. Het verschil tussen een topprestatie en teleurstelling is minimaal. “Het is een dunne lijn. Dus als het niet lukt, is het belangrijk om vertrouwen te houden. Bij de volgende sprong moet ik gewoon weer alle stappen volgen.”

Kleine verschillen, grote gevolgen

Pauline, die zich vanaf haar zestiende volledig op het verspringen richt, sprong eerder dit jaar een nieuw Nederlands indoorrecord. Ze verbeterde het 38 jaar oude record van Edine van Heezik met 2 centimeter en bracht het op 6,65 meter. Later sprong ze zelfs 6,70 meter indoor en haar verste sprong op een buitenbaan staat op 6,76 meter. Maar zoals gezegd, bij verspringen is niets gegarandeerd. Op het NK dit jaar was haar beste sprong 6,53 meter. “Je weet van tevoren nooit wat een wedstrijd zal brengen. Ik ben ook verrast als het net wel of juist niet lukt. Kleine verschillen kunnen al grote gevolgen hebben. Al ben ik supergoed in vorm, als ik niet voldoende aandacht besteed aan de opbouw van de aanloop bijvoorbeeld, kan dat al 20 centimeter schelen. Het is zaak om bij elke sprong steeds hetzelfde te doen, maar je blijft een mens. Er valt altijd iets bij te sturen.”

Justin Bieber

De ultieme sprong heeft Pauline nog niet gemaakt, vertelt ze. “Gelukkig maar. Ik ben benieuwd wat er nog in zit.” Uitspraken over wat ze ooit hoopt te bereiken doet ze niet. Dat past niet bij haar. Als kind had ze posters van Justin Bieber en Miley Cyrus op haar kamer, niet van Mike Powell of Dafne Schippers. Atletiek was vooral leuk, een carrière als topsporter was geen droom. Pas toen ze vanaf haar zestiende succesvol werd en als junior verrassend als vierde eindigde op een NK ‘ging het balletje rollen’. Op de vraag wanneer ze besefte dat ze echt goed was, zegt ze: “Nooit eigenlijk.”

Op haar 21e plaatste ze zich voor het EK onder 23. “Ik kreeg steeds meer vertrouwen. Naarmate ik verder sprong, ben ik ook groter gaan dromen.” Pauline kwalificeerde zich vervolgens voor de Olympische Spelen in Parijs, waar ze met een veertiende plaats net de finale misliep. “Een finale halen op een groot internationaal toernooi, dat is mijn volgende doel. Dat zou al mooi zijn.”

Combinatie sport en studie

De doelen zijn er, net als de motivatie. Maar soms is het ook fijn om even niet met sport bezig te zijn. Even iets doen zonder coaches, staf, teamgenoten en trainingsprogramma’s houdt haar in balans, vertelt ze. Pauline doet de opleiding Science, Business and Innovation aan de Vrije Universiteit Amsterdam. “Niemand is daar van mij afhankelijk. Als ik besluit niet naar college te gaan, dan heb ik alleen mezelf daarmee. Ik vind het heerlijk, die combinatie van sport en studie. Leuk om iets anders met mijn hersenen te doen naast het sporten. Volgend jaar zou ik klaar moeten zijn met mijn master. Of ik dan meteen iets met mijn studie kan doen, weet ik niet, het studeren kent veel flexibiliteit, maar dat ik naast mijn sport iets moet doen, is zeker. Ik weet niet wat er nog in zit, maar ik ben er nieuwsgierig naar.”