Bridgepartners Simon de Wijs en Bauke Muller: een soort huwelijk

Simon de Wijs staat met Bauke Muller al twintig jaar aan de internationale bridgetop. Als vaste waarde in het Nederlands viertallenteam veroverde het paar in 2011 al eens de wereldtitel en op Madeira schreven ze deze week bridgegeschiedenis met de eerste Europese viertallentitel ooit voor Nederland. Een goed partnership is de sleutel naar succes, maar dat gaat niet altijd over rozen. “Het is een soort huwelijk”, aldus De Wijs.

Van origine is hij schaker, maar in zijn studietijd raakte Simon verslingerd aan bridge. “Ik speel het inmiddels zo’n dertig jaar, waarvan de laatste twintig met Bauke.”

Bauke schreef in 1993 al bridgegeschiedenis toen hij met partner Wubbo de Boer als onderdeel van het eerste Nederlands team dat de wereldtitel viertallen veroverde. Simon en Bauke gingen in 2001 samenspelen en sindsdien is het paar eigenlijk niet meer weg te denken uit het Nederlands viertallenteam. “Er zit enorm veel toegevoegde waarde in een vast partnership”, zegt Simon. “In de top spelen alle paren langere tijd met elkaar samen.”

Succesformule
Wat is de succesformule voor een goed partnership? Simon: “Je moet bridgetechnisch met elkaar matchen. Als de een heel erg veel risico in zijn spel legt en de ander is heel stabiel, dan werkt het niet. Je moet een vergelijkbare speelstijl hebben. Dat betekent ook dat je veel moet blijven praten over het spel en allerlei technische dingen.”

Zoals in iedere teamsport zijn bridgers van elkaar afhankelijk voor een goed resultaat. Simon: “We spelen op het scherp van de snede en het blijft lastig om bij spanningen fanatiek op de bal de blijven spelen zonder negatief te worden ten opzicht van je partner.”

In een viertallenwedstrijd speelt het ene paar het spel in de richting Noord-Zuid en de ander Oost-West. Op die manier krijgt ieder viertal precies dezelfde kaarten voorgeschoteld en is de geluksfactor geminimaliseerd. De verschillende paren in een viertal zijn afhankelijk van elkaar scores, maar hebben geen invloed op elkaars spel. Binnen een paar is die invloed er wel. Spelers moeten het echt samen doen.

Het spel bestaat uit drie onderdelen, bieden, afspelen en tegenspelen. Het eerste en het derde onderdeel doe je samen, het tweede doet een van de twee spelers in een partnership alleen. Misverstanden in bieden en afspelen kunnen leiden tot conflict. Simon: “Als een van de twee spelers echt een fout maakt, is er meestal weinig discussie, dat weten we allebei wel. Er ontstaat juist spanning als niet helemaal duidelijk is wie de fout heeft gemaakt en dat kan gebeuren in het bieden en het tegenspelen.”

Hoe houden Simon en Bauke het nu al zo lang met elkaar vol? “Je leert elkaar steeds beter kennen. We weten van elkaar wat de ander wel en niet prettig vindt,” aldus Simon. Dat geldt vooral aan de bridgetafel. “Je moet elkaar niet de vreselijkste persoon op aarde vinden, maar buiten bridge gaan we ook weer niet heel veel met elkaar om. We lopen de deur niet plat op elkaars verjaardagen.”

Rivaliteit en vriendschap
Bauke en Simon zijn allebei professioneel bridger. Zij verdienen hun geld omdat zij door sponsors worden ingehuurd om te spelen en ze spelen ieder jaar een aantal lucratieve toernooien in de Verenigde Staten. Zoals in het topvoetbal spelers door clubs kunnen worden weggekocht, zo verhuizen ook topbridgers af en toe dankzij een lucratieve aanbieding.

Tijdens het EK op Madeira speelden Sjoerd Brink en Bas Drijver voor Zwitserland, waarmee zij afgelopen voorjaar de wereldtitel veroverden. In 2011 werden Brink-Drijver samen met De Wijs-Muller voor Nederland wereldkampioen viertallen. De paren kennen elkaar door en door. “Ik ben zelfs getuige geweest op het huwelijk van Sjoerd en hij bij mij”, zegt Simon. “We kunnen het goed met elkaar vinden, maar het zijn natuurlijk wel landverraders”, voegt hij er gekscherend aan toe.

Op het WK afgelopen voorjaar verloor Nederland de finale van Zwitserland, maar op het EK in Funchal waren de rollen omgekeerd. Nederland ging op de een-na-laatste dag weliswaar hard onderuit in de onderlinge wedstrijd tegen de Zwitsers, waarbij niet De Wijs-Muller maar de paren Ricco van Prooijen-Louk Verhees en Joris van Lankveld-Berend van den Bos aan tafel zaten, maar de  voorsprong was groot genoeg om de titel in de laatste twee wedstrijden tegen Roemenië en Italië alsnog veilig te stellen.