"Zo is het leuk om weer je oude liefde weer te omarmen, in een stadion met superveel mensen die voor je juichen", zegt Ter Mors met een glimlach. "Dat maakt het wel extra bijzonder om weer even terug te zijn."

Tijdens de race merkte de 27-jarige Enschedese naar eigen zeggen veel van de aanmoedigingen van de Nederlandse fans. "Toen ik op het middenterrein reed, wachtend op mijn beurt, en het publiek ging juichen omdat we op kop reden, heb ik geprobeerd daarvan te genieten. En dat lukte zeker."

Ter Mors, die in november besloot om zich vrijwel volledig op de langebaan te richten, is bij de WK alleen geselecteerd voor de relay. Ze hoorde pas een uur voor de halve finale dat ze samen met Suzanne Schulting, Yara van Kerkhof en Lara van Ruijven het Oranje-kwartet zou vormen. Rianne de Vries moest daardoor aan de kant blijven.

"Het is altijd zo dat Jeroen Otter (de bondscoach, red.) pas na de individuele races bekendmaakt wie er opgesteld worden, dan blijft iedereen gefocust", aldus Ter Mors. "Anders heb je een vijfde persoon die de hele dag met een slecht gevoel rondloopt omdat ze niet mag rijden. Dat beïnvloedt ook de rest van het team."

Vertrouwen

Ter Mors was blij met de door Otter gegeven kans. "Het is mooi dat hij, hoewel ik weinig races heb gereden, toch het vertrouwen heeft dat ik kan starten."

De olympisch kampioene op de 1500 meter (langebaan) beschaamde dat vertrouwen niet in de race. Ze was een belangrijke spil in de ploeg die Hongarije, Canada en Rusland voor bleef in de halve eindstrijd.

"Als ik er sta, dan sta ik er. Daarvoor ben ik hier, om mijn steentje bij te dragen en te zorgen voor succes van het team", zegt Ter Mors. "Voor mij was het ideaal dat we van kop af aan gingen. Ik heb weinig geracet, dus ik hoopte al niet te veel in het gedrang te komen."

Zuid-Korea

Ter Mors, die ook zondag pas weer een uurtje voor de start van de finale om 17.00 uur zal horen of ze in het Nederlandse kwartet zit, werd al vijf keer Europees kampioen op de aflossing, maar op WK's kwam ze met het team niet verder dan het zilver in 2011.

Een Nederlandse wereldtitel voor de vrouwenploeg zou sowieso een unicum zijn in de WK-historie.

De Oranjevrouwen hoeven het in ieder geval niet op te nemen tegen Zuid-Korea, de wereldkampioen van 2015 en 2016 die werd uitgeschakeld in de halve finales. De concurrenten voor het goud zijn nu Hongarije, Japan en China.