De handbikers moesten zestig kilometer afleggen op het circuit langs de kustlijn van Pontal in Rio. Tim de Vries was bij een vroege vlucht betrokken, maar die eerste poging strandde. In de tweede ronde geraakte de Vinkevener wel alleen weg en halverwege liet hij bij de doorkomst een voorsprong van 22 seconden klokken.

“Dat was voor mij niet ongunstig, want ze kregen het maar moeilijk dicht”, zei Plat voor de camera van de NOS. Hij zag dat favoriet Alessandro Zanardi geen moeite deed om De Vries terug te halen, maar dat anderen wel vol aan de bak moesten. Bij het ingaan van de slotronde was het veld niettemin weer bijeen om zich op te maken voor de eindsprint.

“De laatste anderhalve kilometer ging zo verschrikkelijk hard”, zei Plat. Op pakweg honderd meter van de finish doken de handbikers de erg scherpe laatste bocht (“een shitbocht”) in waarna Van Dyck, Zanardi en Plat het moesten uitvechten. “Van Dyck was al een stukje los en ik was al naar de kloten, wij alle drie wel, dus dat was geen sprint waar we met trots op terugkijken”, lachte de geboren Amsterdammer.

Achter de Zuid-Afrikaan Ernst van Dyk en de zilveren oud Formule 1-coureur Zanardi reed Plat naar brons en daar hield hij een dubbel gevoel aan over. “Ik reed natuurlijk om te winnen. Maar gisteren wel een knauwtje gehad natuurlijk waardoor je weet dat je er niet bovenuit steekt.” Met goud en brons op zak kon de in Vrouwenakker woonachtige Plat wel leven. “Je hoopt op meer, maar je moet ook eerlijk zijn. Het ligt zo dicht bij elkaar bij het handbiken en ik heb gedaan wat ik kon, dus ik moet hier gewoon tevreden mee zijn.”