In die januarinacht van 2008 kroop Marc van de Kuilen tijdens de vredesmissie in Afghanistan als militair op het dak van een huis om munitie aan te vullen. Plots werd hij beschoten, door, naar later bleek eigen strijdkrachten. Bij dat friendly fire overleden twee collega’s.

Van de Kuilen overleefde en kreeg flinke pijnstilling omdat zijn beide benen moesten worden afgezet. "Ook na de meteen uitgevoerde operatie werd ik volgestopt met medicijnen, waardoor ik de tien dagen voordat ik naar Nederland werd vervoerd behoorlijk versuft was en vooral nog dingen weet van de verhalen van anderen.” In het revalidatiecentrum kwam de grootste dreun. "Besefte ik pas hoe het nieuwe leven er uit zou komen te zien. In de weken daarvoor zat ik vooral met de vraag: shit, en nu? Wat kan ik nog én wat niet?”

"Ik moest blijven doorgaan in dat revalidatieproces. Tuurlijk waren er de dalletjes op de momenten dat iets niet lukte, maar dan bleef ik proberen. Met mijn maatjes in Afghanistan had ik nog twee keer per week contact, tot hun missie er op zat.”

Ondertussen kreeg Van de Kuilen in het revalidatiecentrum bezoek van Gertjan van der Linden, destijds bondscoach van het Nederlands rolstoelbasketbalmannen- en vrouwenteam. "Ik moest er een beetje om lachen. Gehandicaptensport was een ver van m’n bed-show toen ik het leger diende. Toen vervolgens de rolstoelbasketbalmannen een clinic kwamen geven, vond ik het echter gaaf om te zien. En vervolgens heel leuk om te doen. Vooral dat – het spelplezier – bracht me richting het Nederlands team. Op dat moment ben je nog niet met EK’s en WK’s bezig, laat staan het halen van de Paralympische Spelen.”

Van de Kuilen, vóór zijn diensttijd American Footballer bij Hilversum Hurricanes, debuteerde begin 2010 als rolstoelbasketballer in Oranje. Na het missen van de Paralympische Spelen in Londen besloot hij zijn administratieve werk voor het ministerie van Defensie op te geven en fulltime voor het rolstoelbasketbal te gaan. "Ik speelde in de Nederlandse eredivisie bij Devedo en BV Verkerk, waarna de overgang naar de Duitse Bundesliga een logische vervolgstap was.”

Daar streek hij neer bij HSV Hamburg, tezamen met Oranje-teamgenoot Robin Poggenwisch. "De Bundesliga staat bekend als Europees gezien een hele sterke competitie, waar qua niveau alle clubs ook behoorlijk dicht bij elkaar liggen.”

Bij Oranje werd het vizier gericht op de Paralympische Spelen van Rio. Daarvoor trainden de rolstoelbasketballers vier dagen twee keer per dag zowel op Papendal bij het CTO (Centrum voor Topsport en Onderwijs) met Oranje als bij de clubs waarvoor ze speelden. Vorig jaar, bij het EK in het Engelse Worcester, bereikten zowel de rolstoelmannen als de -vrouwen het grote doel. De vrouwen wonnen daar zilver, de mannen werden vierde, goed voor een ticket naar Rio.

Bekijk hier de ontlading bij de rolstoelbasketbalmannen nadat zij zich voor het eerst in twaalf jaar weer hadden geplaatst voor de Paralympische Spelen:

De beide selecties vertrekken op 1 september naar Rio de Janeiro. De eerste dagen staan vooral in het teken van acclimatiseren en trainen. De mannen spelen op 8 september hun eerste wedstrijd tegen wereldkampioen Australië en nemen het daarna op tegen Canada, Japan, Turkije en Spanje. 

Bron: NOC*NSF/Fonds Gehandicaptensport