Maas bewandelt dan wel haar eigen weg. Ze is vastbesloten Nederland nog een keer te vertegenwoordigen op de Spelen. Over twee jaar, in Zuid-Korea, wil ze afrekenen met twee eerdere mislukte Olympische missies.

“Het was de eerste trainingsdag. Het weer was niet al te best en er waren wat windvlagen waarvan ik niet op de hoogte was. Toen miste ik mijn sprong, kwam te kort. Allebei m’n hakken waren zwaar gekneusd.” Er kon een streep door haar WK. “Dat was echt balen.”

Euforie en tegenslag

Het contrast kon niet groter zijn met de euforie een aantal weken eerder. Toen beleefde Cheryl Maas het hoogtepunt van haar lange carrière. In haar woonplaats Oslo won ze tijdens de X-Games goud op het onderdeel Big Air. 

“Mijn hele familie was daar. Mijn vrouw, mijn kinderen, moeder en schoonouders. Dan moet je presteren. En vooral omdat zij staan te kijken, doe je extra je best. Als het dan ook nog lukt, is dat een geweldig gevoel.”

In dat opzicht zou je de Big Air-overwinning van Maas kunnen zien als revanche op de Olympische Spelen van Sotsji, waar de snowboardster in de halve finale van het onderdeel slopestyle werd uitgeschakeld. Zelf ziet Maas dat niet zo. “Ik weet dat het snowboarden met vallen en opstaan is. Het zijn momentopnames tijdens de wedstrijden. Ik heb dat jaar ook goed gesnowboard. Alleen komt het er nu beter uit.”

Toch ligt daar volgens Maas niet de oorzaak van de teleurstellend verlopen Spelen. “Ik heb in Sotsji niet zo gestaan van: balen, dat ik niet aan de X-Games mee mocht doen. Dan ben je het alweer vergeten.”

Haar hart mag dan vooral liggen bij de extreme X-Games, Cheryl Maas richt zich het komend seizoen vooral op een nieuw Olympisch optreden. “De Spelen staan in mijn voorhoofd. Het is voor mij hét doel. Ik ben er nu al mee bezig. Dit seizoen wil ik echt topfit zijn zodat ik daar straks kan laten zien wat ik kan. Dus ik wil zeker wel stralen nog op de Olympische Spelen.”