“Als ik maar één iemand een sprankeling kan geven, dan is mijn missie geslaagd”

Ze presteren allebei op wereldniveau. Maar ze zijn meer dan een sporter. Kickbokser Rico Verhoeven en volleybalster Celeste Plak willen een voorbeeld zijn voor een ander. Een inspiratiebron, voor de maatschappij. Over die betrokkenheid vertellen onze ambassadeurs van de Nationale Sportweek in de laatste podcast van TeamNL2020.  

“Het is ongelooflijk hoeveel impact je kunt maken op een ander”, vertelt Rico over zijn voorbeeldrol als topsporter. Hij is sinds 2014 wereldkampioen in het zwaargewicht. “Ik heb ooit shirts laten maken met ‘Team Rico’ en ‘fighter’ erop. Zodat je als fan, net als bij een voetbalteam, dat shirt aan kon trekken. Ik kreeg mailjes en berichtjes via social media. ‘Kijk Rico, ik ben tien kilo afgevallen, ik ben ook een vechter.’ Of van iemand die vertelde dat hij voor zijn leven aan het vechten was in het ziekenhuis. De reacties waren veel intenser en dieper dan ik verwachtte. Het heeft mij aan het denken gezet. Want in wezen zijn we allemaal vechters. Iedereen vecht voor zijn of haar doelen en heeft struggles waartegen hij of zij vecht.”

Godsgeschenk
“Dat ik iemand door even langs te komen het gevoel kan geven dat hij niet ziek is. Da’s toch een godsgeschenk? Dat ik dat kan geven, dat vind ik heel erg bijzonder. Als topsporter kan je door iets kleins te doen al heel veel bereiken. Soms gaat het alleen maar om een motiverend woordje, het opnemen van een video of een foto maken. Dat is voor ons een klein gebaar. Maar voor de ander is dat juist een groot gebaar. Als maar ik één iemand al een sprankeling kan geven, dan is mijn missie geslaagd. Dat iemand later zegt: Rico kwam toen spreken en die raakte mij zo, waardoor ik voor dat doel ben gegaan. Je hoeft geen grote dingen te doen, zoals een waterput te bouwen in Afrika. Laat als topsporter zien wie je bent, wat je doet en spreek je uit.”

Celeste heeft 216 interlands achter haar naam. Ze stond op EK’s, WK’s én op de Spelen met Oranje. Met haar toenmalige club Novara won ze vorig jaar de Champions League. En toch. Toch had het allemaal anders kunnen lopen. Wat was er gebeurd als ze op haar dertiende géén zetje in haar rug had gekregen? “Het spelen in het Nederlandse jeugdteam bracht me toen geen plezier. Ik vond het verschrikkelijk, ik verloor compleet de zin in het spelletje. Ik stopte en ging alleen nog voor mijn club spelen. Terug, in de luwte. Lekker ontspannen. Op een dag speelden we een jeugdtoernooi. Opeens kwam er iemand vanaf de tribunes naar beneden. Het was de coach van de Nederlandse jeugdploeg. Ik ben hier om je terug te halen, zei hij. Ik denk dat je ver kunt komen, dat je uiteindelijk international kan worden.”

Pay it forward
“Het feit dat iemand in je gelooft en denkt dat je goed kunt worden, dat raakte mij zo diep. Ik keerde terug bij het nationale jeugdteam en daarna ging het in een sneltreinvaart. Omdat één persoon het vertrouwen in mij uitsprak, ben ik nu waar ik ben. Dat kan je leven veranderen. Ik heb dat zelf gemerkt en zou het nu geweldig vinden om dat gevoel weer aan anderen door te geven. To pay it forward. Je bent mooi, je kunt het. Zoek de kracht in jezelf, de sky is the limit. Ook al denk je: je kunt het niet, je kunt het wel.”

Rico: “Toevallig had ik het hier deze week met mijn dochtertje over. Ik denk dat iedereen, op welke manier dan ook, op zoek is naar erkenning. Hey, dat heb je goed gedaan. Fijn dat je er bent. Wij als topsporters krijgen die erkenning heel vaak. Wij weten hoe fijn dat gevoel is. Die complimentjes zijn cadeautjes. Geef ze ook eens weg. Dat vinden mensen fijn om te horen, ook dat kan impact maken.”

Beluister hieronder de podcast: